Liefde Maakt Blind

deel 71

Perspectief soumaya:

Waneer ik wakker wordt zie ik samir naast me liggen. Ik pak me telefoon en zie dat het 3 uur 's nachts is. Ik sta op en trek snel een badjas aan. Zachtjes loop ik de trap af naar de keuken. Mijn keel ik zo droog. Ik pak een glas water en loop dan terug naar de gang. Ineens zie ik in me ooghoeken iets bewegen in de tuin. Ik loop de woonkamer in om te kijken tot er ineens een grote schim voor het raam verschijnt. Uit schrik laat ik mijn glas vallen en ren zo snel als ik kan naar boven. Ik ren onze kamer in en zie dat samir nog slaapt.

'Samir! Samir wordt wakker snel!'
Hij schrikt op en kijkt me slaperig aan.
'Wat is er?' Vraagt hij schor.
'Ik zag iemand in de tuin!' Fluister ik gehaast.
'Wat?!' Hij springt op en trekt snel zijn joggingsbroek aan.
'Soumaya blijf hier, ik ga kijken. Bel de bewakers en zeg dat ze alles moeten controleren.'
Ik knik bang en pak mijn telefoon.
Samir pakt een pistool uit zijn laadje en loopt ermee naar beneden.
Nadat ik de bewakers op de hoogte heb gebracht leg ik me telefoon weg.

Ik schrik me doodt als ik ineens een harde knal hoor. Ik bedenk me geen seconde en ren naar beneden.
'Samir!' Roep ik als ik in de hal sta.
Ik zie niemand. Dan rent samir ineens de hal in. Hij heeft een schot wond in zijn arm. Ik wil naar hem toe maar wordt van achter vastgehouden door een man.
Samir trekt meteen zijn pistool en richt hem op ons.
De man houd een pistool tegen mijn hoofd
In me ooghoeken zie ik nog 2 mannen naast de man staan die me vast heeft.
Ik begin te hyperventileren.
'Laat haar los, en er zal julie niks overkomen.' Zegt samir kalm.
Ik voel het pistool harder tegen me hoofd en ik begin te huilen.
'Laat me los.' Zeg ik bang.
'BEK DICHT!' Screeuwt de man vlak bij me oor. Ik knijp me ogen dicht en probeer helder te blijven. Want op dit moment val ik bijna flauw.
'Ik zeg het nog een keer, laat haar los of er zullen doden vallen.'
De mannen lachen allemaal tegelijk.
'Wat wil je doen dan? Een beweging en je vrouwtje is er geweest.'
Ik open me ogen weer en kijk samir aan.

Ineens klapt de deur open en komen er een stuk of 15 bewakers binnen vallen. De twee mannen naast me worden gepakt.
De man die me vast heeft drijgt me neer te schieten als ze niet blijven staan.
De andere 2 mannen worden weg gebracht door 2 bewakers.

'Een beweging en ze gaat eraan!'
'Wat wil je?' Vraagt samir boos.

Van buiten lijkt hij gewoon boos maar van binnen kookt zijn bloed letterlijk!

Perspectief samir:

Ik kijk de naar de man die soumaya vast heeft. Zijn gezicht kan ik niet zien aangezien hij een bivakmuts op heeft.
'Laat je wapen eerst maar vallen.' Ik knik en leg mijn wapen op de grond. Mijn bewakers richten nog steeds hun wapen op de man.
'Zet een stapje naar voor.'
Ik kijk hem aan en blijf staan.
'NU!' Schreeuwt hij en soumaya begint weer te huilen.
Ik zet snel een stap naar voor.
'Wat wil je?' Vraag ik weer.
'Weet je niet wie ik ben?'
Ik kijk hem wantrouwend aan.
Hij trekt met een hand zijn muts eraf. En pakt soumaya weer stevig vast.
Ik schrik.

Het is karim. Iemand waarmee ik vroeger werkte toen ik nog drugs deedt. Door mij was hij ontslagen. We hadden ruzie tijdens een missie. Bijna waren we gepakt. We konden nog op tijd weg vluchten voor de politie anders hadden ze heel het bedrijf ontdekt.
De baas was woedend en wou 1 van ons ontslaan. En aangezien ik beter werk verichte mocht ik blijven en werd karim eruit gegooid. Plus hij moest al het geld wat hij had verdient terug geven. En geloof me, het was heel erg veel. Hij beloofde me die dag om wraak te nemen. Ik heb er nooit meer aangedacht. Ik bedoel, het was 4 jaar geleden!

'Wat wil je van me?' Vraag ik weer.
'Wat denk je dat ik wil? Door jou was ik ontslagen en moest ik al het geld terug betalen. Natuurlijk is dat me gelukt. Maar vandaag krijg ik alles terug. Jij geeft mij 100 duizend euro en ik laat julie met rust en doe je vrouw niks aan. Zo niet? Dan kan je afscheid gaan nemen.'
100.000 euro is niet niks. Maar als ik soumaya daarmee kan redden doe ik het.
'Isgoed, je krijgt je geld. En laat nu mijn vrouw los.'
'Volgende week, terein achter (...). Je komt alleen en geeft me het geld. Zo niet dan weet je wat haar te wachten staat.'
Ik knik naar hem en hij haalt zijn pistool van haar hoofd. Hij duwt soumaya naar me toe en rent dan het huis uit. Ik vang soumaya op en houd haar stevig vast. Ze is helemaal aan het huilen.
'Ssssttt rustig maar. Het is klaar.' Zeg ik in haar oor en blijf haar troosten.
'Vanaf nu bewaken julie heel het huis dag en nacht! Er mag niemand meer binnen komen!' Zeg ik tegen mijn bewakers terwijl ik soumaya nog steeds in me armen heb.
Ze knikken en lopen naar buiten.
Soumaya huilt nog steeds.

'Ssstt saffi het is klaar.' Zeg ik rustig in haar oor. Ik voel dat ze heel erg zwak is. Ik til haar op naar boven en leg haar op bed. De dekens sla ik om haar heen en ze valt vrijwel meteen in slaap.
Ik schakel de camera's aan en zie vanaf de tv in de kamer heel het huis. Buiten zie ik alle bewakers verspreid. Een paar in de tuin en voor de deur  en de rest om het huis heen bij elke raam. Ik pak mijn telefoon en licht soum's vader in. Dan bel ik mijn vriend anouar.

'Hallo?' Hoor ik hem slaperig.
'Broer. Ik heb je hulp nodig.'
'Wat is er broertje?'
Ik vertel hem alles over wat er gebeurd is en alles over karim.
'Ik kan geen risico nemen. Ik moet hem het geld geven.' Zeg ik gestresd. Ik heb het geld wel, maar het idee dat ik het aan die flikker miet geven. Tfoe!
'Luister broer, ik kom eraan. Dan bedenken we wel iets saffi?'
'Nee broer hoeft echt niet.'
'Wat hoeft niet?! Wie hielp mij toen ik bet zwaar had? Wie hielp mij toen ik een schuld had? Vertel mij wie?
Nu ga ik jou helpen. Ik gun jou je leven met je vrouw dus. Dus hou je bek dicht met je hoeft niet!'
Ik schiet in de lach.
'Dankje broer wollah.'
'Geen dank broertje, ik ben inderweg!'
En hij hangt op. Ik leg mijn telefoon neer en kijk naar soumaya.

Door mijn verleden moet soumaya dit allemaal meemaken. Ik wil niets liever dan haar gelukkig maken. Maar ik weet niet of ik dat wel kan. Sinds ze mij kent heeft ze alleen maar ellende meegemaakt.
Mischien is het beter als ze een tijdje bij me uit de buurt blijft. Ik wil alles oplossen en er eerst zeker van zijn dat het weer veilig is. Dan wil ik weer in rust verder leven en een gezin beginnen inshallah.
Geloof me, deze gedachte doen me pijn. Maar het kan niet anders...

Heeyy!💕
Een iets langer deeltje dan normaal💕💕
Laat weten wat je ervan vindt natuurlijk!!
Dikke kusss💕💕schrijfster Y