Liefde Maakt Blind

deel 103

Perspectief samir:

De volgende ochtend ben ik pas laat wakker. Ik kijk naast me en zie soumaya nog liggen. Het was een zware nacht, als je begrijpt wat ik bedoel😉.

'Samir.' Hoor ik ineens.
'Jaa schat?'
'Hoelaat is het?' Vraagt ze terwijl ze opkijkt. Ik kijk op mijn tell en zie dat het half 12 is.
'Het is half 12.' Zeg ik. Ze knikt en sluit haar ogen weer.
'Ben je nog moe van vanacht?' Vraag ik lachend. Ze opent haar ogen weer en laat een klein lache zien.
'Ja, maar jammer voor jou.' Zegt ze. Ik kijk haar vragend aan.
'Wat bedoel je?'
'Kijk, na 4 maanden zwangerschap mag je geen gemeenschap meer hebben en ik ben morgen 4 maanden zwanger, dus.' Zegt ze.
'Wacht wacht, dus helemaal niks.' Zeg ik verward.
'Nope, leer er maar mee te leven.' Zegt ze en ze staat op en loopt de douche in.

Wauw, 5 maanden geen gemeenschap. Voor een man is dat lang. En als ik alleen al naar haar kijk doen me hormonen hun werk al. Maargoed, het is niet het einde van de wereld, toch?

'Soumaya!' Roep ik. Ze steekt haar hoofd uit de douche.
'Ja?'
'Vandaag hebben we nog de hele dag dus voor wat douche je?' Zeg ik lachend. Ze steekt haar middelvinger op en gaat terug naar binnen.

Ik schud lachend me hoofd en sta ook op. Ik loop naar de andere badkamer en neem een douche. Ik sla een handoek om me heen en loop weer de kamer in waar soumaya staat. Ik loop naar haar toe en druk een kusje in haar nek.
'Oh hell no ik heb net gedouched.' Zegt ze en ze duwt me weg. Ik schiet in de lach en loop achter haar aan de kast in.
Ik trek snel een trainingspak aan en loop dan de kast uit. Ik pak mijn telefoon en loop alvast naar beneden.

Perspectief siham:

Ik kijk walid lachend aan. We zitten nu in een restaurantje in de stad. We gingen wat spullen halen aangezien we morgen naar marokko vertrekken. Soumaya en samir gaan jammer genoeg niet mee. Ik begrijp ze ook wel hoor. Ze willen nu ook een rustig leventje na alles wat er is gebeurd.

'Heb je nog wat nodig?' Vraagt walid terwijl hij een hap van zijn pasta neemt. Ik schud me hoofd en kijk voor me uit.
'Walid?'
'Ja schat?' Vraagt hij.
'Wordt het geen tijd om het openbaar te maken? Onze realtie bedoel ik.' Vraag ik. Niemand behalve soumaya en samir weet het. En ik wil nu wel een stapje verder gaan.
'Ik ben van plan om als we terug zijn van marokko je hand te komen vragen.' Zegt hij. Ik kijk hem verbaasd aan.
'Echt?' Vraag ik. Hij knikt lachend.
'Ik wilde het je vandaag nog vertellen. Maar natuurlijk alleen als jij het goed vind he.' Zegt hij. Ik knik snel.
'Natuurlijk, ik wil gewoon met je zijn.' Zeg ik zacht. Hij glimlacht en strijkt met zijn wijsvinger over mijn wang.

Mijn ogen glijden door naar het raam waar iemand staat die me bekend voor komt. Als ik beter kijk zie ik yassin. Hij staat met een andere jongen. Waneer de jongen yassin een vuist geeft sta ik snel op en ren naar buiten.
'Ey kk mongool blijf van me broertje af!' Roep ik en ik duw hem naar achter. Net als hij me wilt weg duwen komt walid ertussen en pakt hem aan.
Ik draai me om naar yassin die met zijn hand op zijn wang naar me kijkt.
'Gaat het broertje?' Vraag ik. Hij knikt rustig en omhelst me.
'Dankje.' Zegt hij zacht.
'Geen probleem maar wat doe je hier? En waarom sloeg hij jou?' Vraag ik.
Hij schud zijn hoofd en kijkt me niet aan.
'Breng me naar samir, aub siham. Breng me nu.' Zegt hij snel. Ik kijk hem verward aan. Walid komt bij ons staan.
'Gaat het?' Vraagt hij en ik kijk hem aan.
'We moeten naar samir, nu walid.'
Zeg ik snel. Hij knikt verward en pakt me hand. Ik pak snel mijn tas en we lopen met yassin achter ons aan naar de auto.
We stappen in en rijden weg.
Na een tijdje zijn we aangekomen en stappen we uit.

Perspectief soumaya:

Ik trek me los uit samir's armen en sta op om de deur te openen. Waneer ik de deur open zie ik yassin, walid en siham staan. Ik kijk ze verbaasd aan en laat ze binnen.
'Haay schat.' Zegt siham en ze geeft me de gebruikelijke 3 kusjes. Ik groet walid en yassin en we lopen naar de woonkamer waar samir op de bank ligt.
'A keseni (sta op).' Zeg ik terwijl ik hem een klap op zijn hoofd geef. Hij staat op en groet iedereen.
Ik kijk naar yassin en schrik van de blauwe plek op zijn wang.
'Wat is er gebeurd?' Vraag ik geschrokken.
Hij kijk me voorzichtig aan.
'Ik moet je wat vertellen. En jou ook samir.' Zegt hij zacht. Samir en ik kijken elkaar even aan en dan weer naar yassin.
'Tuurlijk lieverd.' Zeg ik zacht.
Siham en walid staan op.
'Wij gaan ja?' Zegt walid. Ik kijk op.
'Zo snel?'
'Jaa we kwamen hem alleen even brengen.' Zegt hij. Ik sta op en neem afscheid.
Waneer ze weg zijn neem ik plaats naast yassin.

'Wat wilde je vertellen?' Vraagt samir. Hij zucht diep en kijkt ons aan.
'2 maanden geleden kwam ik een jongen tegen in de stad. Hij wilde dat ik iets voor hem zou doen ofzo. Het was heel vaag. Ik weigerde natuurlijk. Ik bedoel, ik ken hem niet eens. En toen zij hij dat het goed verdienen was en ik niet veel hoef te doen. Ik vond het verleidelijk en toen ben ik akoord gegaan zonder dat ik wist wat het was. Dus we spraken af de volgende dag. Ik ging dus naar hem toe en we gingen samen naar een pand. Toen ik binnen was werd het pas duidelijk. Het was een drugsdealer. Ik wist het echt niet. De eerste weken hielp ik daar om de drugs in zakjes te stoppen en in te laden. Ik verdiende heel goed. Tot 1 week geleden. Ik wilde het niet meer doen. Dus toen dreigde hij om jou en je kind wat aan te doen soumaya. Ik kon geen kant op. Ik ben niet komen opdagen daarzo. Dus ik kwam hem vandaag weer tegen. Hij zij me dat ik spijt zou hebben en dat mijn zus en neefje of nichtje niet meer veilig waren. En daarmee bedoelde hij jou soumaya. En nu weet ik niet wat ik moet doen. Dit is allemaal mijn schuld. Het spijt me.'
Ik kijk geschrokken naar hem.
Drug?! Mijn kind?!
'Yassin man! Wat heb je nou gedaan. De drugswereld is te gevaarlijk. Eenmaal erin kom je er niet uit yassin!' Zegt samir.
Ik zeg nog steeds niks. Hij gaat me kind wat aan doen!
'Het spijt me. En nu? Hij gaat soumaya en julie kind wat aan doen samir! Wat moeten we nu doen?! Hij is gevaarlijk!' Hoor ik hem zeggen.
'Ik dacht dat alles eindelijk voorbij was.' Zeg ik haast onverstaanbaar en een traan verlaat mijn oog. Samir trekt me in zijn armen en kalmeert me.
Maar het werkt niet.

Alles begint opnieuw...

'Het spijt me. Dit was nooit mijn bedoeling.' Zegt yassin weer. Ik kijk hem aan met tranen in mijn ogen.
'Ik zou graag willen zeggen dat het okey is en het niet uit maakt. Maar ik kan het niet. Dit is niet okey. Ik heb alles gedaan om mijn kind altijd te beschermen. En het is gelukt na dit alles. Maar nu ik weet dat er weer een gevaar is twijfel ik of ik wel een goeie moeder ben als ik mijn eigen kind niet eens goed genoeg kan beschermen.' Zeg ik zacht. En de tranen rollen over me wangen.
'Luister naar me!' Zegt samir.
'Zeg nooit meer dat je geen goede moeder bent! Nooit meer wil ik dat horen! Begrepen?!' Zegt hij boos.
Ik zeg niks en kijk voor me uit. Hij zet zijn vingers onder mijn kind en tilt me hoofd omhoog zodat ik hem aankijk.
'Begrepen?' Zegt hij dit keer rustig.
Ik knik zacht en haal dan zijn hand weg. Ik sta op en loop de woonkamer uit naar boven. In onze kamer plof ik neer op bed en kijk voor me uit.
Er rolt weer een traan over me wang.

Alles begint opnieuw...