Liefde Maakt Blind

deel 33

Perspectief samir:

'DRUGS?!'
Ik kijk ongelovig naar de dokter.

Ik draai me om en zie dat nasser zijn vuist tegen de muur slaat. Mohammed houdt hem tegen en neemt hem mee naar de gang.

'Ja meneer, dat is gebleken uit het bloed onderzoek. Ik denk dat het inmiddels al is uitgewerkt dus ze kan gewoon weer naar huis. Verder zullen we geen maatregelen nemen maar waneer het weer voorkomt moeten we hier dus wel werk van maken meneer. Ik zou zeggen let goed op uw vrouw. Fijne dag nog verder.'

Ze loopt weg en ik blijf verstijfd achter.
Drugs in haar bloed? Hoe komt ze hieraan? Of heeft iemand dit bij haar gedaan?

Ik loop het kantoor uit richting de kamer van soumaya.
Ik zie nasser en mohammed de kamer uitstormen. Ik kijk ze verbaasd na maar richt me weer tot de deur
Waneer ik de deur open doe zie ik soumaya in het bed zitten met haar ogen open.
Ik sluit de deur achter me en loop naar binnen.

Nadat ik haar zag inzakken heb ik haar meteen naar het ziekenhuis gebracht samen met mohammed en nasser. Haar ouders hebben we thuis gelaten omdat haar moeder helemaal overstuur was en haar vader haar probeerde rustig te krijgen.
Aangekomen bij het ziekenhuis til ik haar op naar binnen en word ze meegenomen.
Ze hebben bloed afgenomen en de uitslag blijkt dus drugs te zijn. Maar de vraag is hoe ze eraan komt?

'Soumaya?' Ik loop rustig haar richting op. Ze kijkt niet op of hem maar in plaats daarvan blijft ze naar de muur staren.
Ik til haar kin op zodat ze me moet aankijken. Ze kijkt me even aan maar slaat gelijk weer haar ogen neer en haald me hand van haar kin.
Ik kijk haar verbaasd aan.

'Lieverd. Praat met me.'

Ze schud lachend van ongeloof haar hoofd.
'Wat moet ik zeggen? Je weet het antwoord al. Dat ik drugs heb ingenomen en ben flauwgevallen? Wil je dat horen? Ik denk dat je die conclusie al hebt getrokken toch? Dus waarom zou ik nog de waarheid spreken als toch niemand me gaat geloven.
Het heeft geen zin meer samir, ik heb het toch al verpest.'
Ik kijk haar geschrokken aan.

'Lieverd ik goof je wel! Ik zal je altijd geloven, dat weet je toch? Ik sta altijd achter je en zal je altijd beschermen, hoe dan ook. Ik weet dat je dit niet zelf hebt gedaan.'
Ze kijkt me aan in me ogen.
'Dus je denkt niet dat ik dit zelf heb gedaan?'
'Tuurlijk niet. Kom hier.'
Ik trek haar tegen me borst en sla me armen stevig om haar heen.

Ik heb al een klein vermoeden wie dit heeft geflikt. Ik denk dat senna tijdens hun gevecht een prik ofzo bij haar heeft ingespoten.
Ik zal me jongens wel bellen om dit uit te zoeken. Want als het klopt wat ik denk, dan zal ik er persoonlijk voor zorgen dat ze voor altijd verdwijnd.

...

Ik loop nu met soumaya en nasser het ziekenhuis uit.
Het is inmiddels al 8 uur 's ochtends Het is al de hele tijd stil en mohammed is net naar huis.
Soumaya stapt achter in en ik en nasser voor. Ik start de auto en rijd naar hun huis. Daar aangekomen stappen we uit.
We lopen naar binnen waar soum's vader en mohammed al op de bank zitten.
Waneer ze soumaya zien staan ze op.
Youssef (vader soum) kijkt mijn kant op.

'Shokran weldi maar ik wil even alleen met mijn dochter praten.'
Ik knik en neem afscheid.
Ik rijd terug naar huis waar ik me moeder op de bank aantref.
Ik ga naast haar zitten en vertel over wat er is gebeurd, maar ik laat dat van die drugs weg.
Ze kijkt me geschrokken aan.

Perspectief soumaya:

'IK HAD DIT NOOIT VAN JOU VERWACHT!'
Ik kijk me vader aan zonder iets te zeggen.
Hij denkt echt dat ik het zelf heb gedaan?
Hoe kan hij dat denken? Mijn eigen vader die zo over me denkt. Zelfs samir weet dat ik het niet zelf heb gedaan.

Hij gunt me nog een woedende blik en loopt weg. Ik kijk me broers aan die na een tijdje ook weglopen.
Mijn moeder komt de woonkamer inrennen.
'Benti ik geloof je lieverd. Je vader is gewoon geschrokken. Hij houd van je en hij gelooft je wel alleen beseft hij nog niet wat er is gebeurd.' Ik zeg niks en kijk haar alleen aan.
Ik sta op en loop naar me kamer.
Ik kleed me om in me trainings kleding en pak een sporttas. Ik stop daar een handoek, fles water, schone kleding, deo en me betje (gebit bescherming) in.
Ik trek snel me schoenen aan en loop de deur uit naar me auto.

Ik rij naar me kickboxen en stap uit.
Dit is een goede manier voor mij om me woede te uiten. Ik kickbox niet meer heel vaak maar op sommige momenten heb ik het echt nodig, zoals nu. Wedstrijden heb ik een tijdje al niet gespeeld maar ik denk dat ik daar weer aan ga beginnen aangezien ik geen school meer heb.

4 uur later...

Ik geef nog een laatste stoot tegen de boxbal en ga dan naar de kleedkamer. Ik neem een korte douche en kleed me om in me trainingspak.
Ik check me telefoon en zie gemiste oproepen van samir, nasser, mohammed, me vader en van me moeder.
Ik schud me hoofd en stop me telefoon terug in me zak.
Aangezien ik geen zin heb om ze te zien rij ik even naar de stad.
Aangekomen stap ik uit en loop ik langs een paar winkels.
Ik hoor me telefoon afgaan en na een paar keer neem ik toch op.

'Wat is er samir?'
'Waar ben jij?!'
'In de Stad.'
'Stad? Zo lang?! Ik heb je iets van 20 keer gebeld.'
'Ik was eerst naar kickboxen en nu stad.'
'Ben je alleen?'
'Ja, hoezo?'
'Waar ben je precies?'
'Ik sta nu voor bijenkorf.'
'Blijf daar staan, ik ben met 5 minuten bij je.'
Voordat ik kan antwoorden hangt hij op.

Na 5 min zie ik samir al aankomen rennen.
Hij trekt me in een stevige knuffel.
'Doe dit nooit meer okey? Ik was zo bezorgd.'
Ik knik stilletjes en hij drukt een kus op me hoofd.
'Kom ik breng je thuis.' Zegt hij.
Hij wil me mee trekken maar ik pak snel zijn arm vast.
'Nee samir, ik heb geen zin om daar te zitten. Gaan we wat eten? Ik heb honger.'
Hij schiet in de lach en knikt.
'Isgoed lieverd, kom.'

Ik heb geluk met samir. Hij zorgt voor me. Hij houd van me. Hij steunt me in moeilijke tijden en beschermd me.

Voor soumaya is het voor nu even voorbij. Hoe zit het met rachid en zijn ouders. Die farid? Is dat dezelfde jongen die youssra's leven heeft verpest? Is dat toeval of zit hier meer achter?

Hey lieverds❤
Sorry sorry sorry dat het zo lang duurde maar ik heb het ongovelijk druk.
Ik probeer elke dag een beetje te schrijven maar ik kom er gewoon bijna niet aan toen. Ik ga proberen om in het weekend zoveel mogelijk te schrijven maar zaterdag heb ik wel een bruiloft dus ik hoop dat ik sowieso deze week nog 2 of 3 delen kan plaatsen.
Nogmaals sorry!❤❤
Voeg me toe op snap en insta!!
Stuur me een berichte voor me gebruikersnaamxx❤
Byyyy💋❤