Liefde Maakt Blind

deel 156

Perspectief Samir:

Ik kijk naar soumaya. Deze vrouw is echt geweldig. En kijk wat ik haar flik.
Ze slaapt nu, is ook te begrijpen...

Na een tijdje sta ik op en neem een douche. Waneer ik me heb aangekleed loop ik naar de kamer van Ella waar ze al klaar wakker in haar bedje ligt.
Ik glimlach en til haar dan op. Mijn prachtige dochtertje❤

Ik hou haar dicht tegen me aan en druk een kusje op haar hoofdje.

De laatste tijd denk ik zoveel na over alles wat er is gebeurd. Gewoon het bessef dat alle pijn die soumaya heeft gevoeld mijn schuld was. Weetje hoe dat voelt? Alsof iemand je met 100 messen in je hart steekt en ze er 1 voor 1 weer eruit haalt en ze er dan weer in steekt.
Het is gewoon niet uit te leggen. Ik hou zoveel van haar, dat is de reden dat dit me zo erg pakt. En vooral nu we een 2de kindje krijgen en ik een verantwoordelijkheid heb als man en als vader. Ik moet mijn gezin beschermen. Maar ik heb al zovaak gefaald. Okey, ik ben een paar keer gewond geraakt bij die pogingen. Maar toch. Ik zou mijn leven serieus geven om dat van mijn vrouw en kinderen te redden.

Ik heb gewoon niks meer te zeggen op dit moment. Teminste, ik ben niet in staat om nog iets te zeggen. Alles komt omhoog. En soumaya zegt wel dat ik het moet loslaten, maar ik kan het niet. Ik kan dit niet vergeten. Die beelden van een huilende soumaya zitten gewoon op mijn netflies gebrand. Het bonkt echt tegen de binnenkant van mijn hoofd en schreeuwt naar me dat dit mijn schuld is.

Ik schrik uit mijn gedachte door een geluid uit onze kamer. Ik loop er snel heen en zie soumaya in de badkamer op haar knieen boven de wc hangen. Ik leg Ella neer en snel me dan naar soumaya.
Ik help haar overeind en geef haar een glas water.
'Gaat het?' Vraag ik waneer we de kamer inlopen. Ze knikt en gaat op bed liggen naast Ella. Ik trek de dekens over haar heen en ga naast haar zitten.
'Heb je ergens trek in?'
Ze kijkt me met twinkelende oogjes aan wat me laat lachen.
'Ik wil chocola. En zo een oreo ijsje en pizza.' Zegt ze dromend. Ik schiet in de lach.
'Saff.'

Ik pak mijn telefoon en app anouar dat hij die dingen even moet brengen. Ik stort geld op zijn rekening en stop dan mijn telefoon weer weg.

Perspectief Soumaya:

Ik hoor samir me roepen van beneden dat mijn eten er is. Ik spring op en ren dan naar beneden de keuken in.
'Ewa lelijkerd.' Zegt anouar. Ik kijk hem boos aan.
'Hou je bek. Ik wil eten!'
Ik ga zitten aan tafel en ik begin mijn pizza te eten.
Ondertussen zijn samir en anouar in gesprek.
Waneer ik klaar ben loop ik de woonkamer in en ga naast samir zitten. Ik kruip tegen hem aan en hij slaat zijn arm om me heen.
Hij legt zijn hand op mijn buik.
'Je hebt al een buikje.' Zegt hij. Ik begin te lachen.
'Nee hoor. Is gewoon die pizza.' Anouar en samir beginnen keihard te lachen.

Perspectief Nasser:

'Jij hebt geen recht van spreken! Het enige wat je kan is zeuren! Wees eens een keer dankbaar! Kijk naar mijn zusje, zij heeft het moeilijk niet jij!' Roep ik naar youssra. Ik loop boos weg en klap de deur keihard achter me dicht.

Tfoe! Ze denkt alleen maar aan zichzelf zij. Ze zeurt de hele tijd over waneer we een feest gaan geven. Ze snapt niet dat nu geen goed moment is. Ik wil nu even al mijn aamdacht aan soumaya schenken. Na wat haar is aangedaan kan ik dat niet weer laten gebeuren
Absoluut niet gewoon.

Mijn zusje meskina. Kijk hoeveel ze meemaakt en kijk hoe sterk ze blijft. Ik voel mij nog steeds schuldig over dit alles. Ik was er gewoon niet om haar te beschermen! Ik heb haar niet beschermd!

Perspectief Sabrin:

Ik ren snel naar mijn kamer terwijl ik mijn vader nog hoor schreeuwen.
Ik doe de deur op slot en laat me dan op de vloer zakken. Ik zit onder de blauwe plekken van de klappen van mijn vader en broers. Omdat ik zwanger ben. En de vader is niet zomaar iemand. Nee, de vader is dezelfde persoon die soumaya heeft verkracht. Farid