He is my mate? (dutch)(5sos) #watties2017

5.Mylou

Ik word wakker gemaakt door geschreeuwd. O help. Ik stap snel mijn bed uit en loop naar het balkon die over de pack heen kijkt. Mijn ogen worden groot als ik zie waarom er geschreeuwd word.  'LISA OPSTAAN NU!' Ik bonk op haar deur die en snel open gaat. 'Mee komen we moeten even orde houden.' We pakken snel onze jassen en schoenen en rennen naar buiten. 'WAT GEBEURT HIER?' 'Bèta Lisa en gemma Mylou help!' Ik kijk naar boven waar het geluid vandaan komt. Er zitten 2 kinderen van ongeveer 6 jaar op een kamer. Het halve huis staat in vlammen voor ons. 'Ik ga naar boven blijf hier.' Lisa en de moeder denk ik knikken en ik neem een aanloop. Gelukkig is er ook een soort balkon dus ik kom makkelijk terecht. Nu die ruit nog. 'Kids ga aan de kant!' Ze schuiven naar achter en dan zie ik de kans. Ik trap vol tegen de ruit en die breekt in Veel kleine stukjes. 'Lisa roep een packdokter.' Ik hoor in de mindlink van de pack dat Lisa een dokter roept. Onder tussen til ik de kinderen op en spring weer naar beneden. De packdokter staat er al en neemt het meisje over de moeder neemt haar zoon over en loopt achter de dokter aan. Ondertussen komen allemaal mensen helpen het vuur te doven. Wat wel snel gedaan is. Ik loop het huis in want ik heb die man nergens gezien. Dan zie ik hem achter de bank liggen. Shit. Ik til hem op maar hij is zwaarder dan ik dacht. 'Lisa.' Ze rent naar binnen en ziet mij bij de man. 'Die heeft het volgens mij niet overleefd.' Ik schud mijn hoofd en mindlink een dokter dat die snel moet komen. Al snel is die er. 'Sorry bèta Lisa en gemma Mylou maar hij is dood.' We knikken en de dokter tilt de man op. We lopen achter hem aan het huis uit. Daar staat de vrouw met haar zoon. Ze barsten allebei in huilen uit als de dokter zegt dat de man overleden is. Hope? Hoor je me? Ja Mylou wat is er? Er was brand uitgebroken in de pack. De vrouw en kinderen zijn veilig maar de man is overleden. Zorg voor een afscheid. Ik ben nooit optijd terug sorry. Wie was het? Familie Klaasen. Oké ik mindlink ze wel om ze te condoleren. Ik sluit de link af en vertel het tegen Lisa. 'Mevrouw Klaasen? Wanneer komt u het beste uit voor de begrafenis?' 'O bèta en gemma zolang het maar goed gebeurt vind ik elke dag wel goed. Zolang mijn kinderen en ik maar waardig afscheid kunnen nemen.' 'Dat zowieso mevrouw. Vind u overmorgen goed?' Ze knikt als bevestiging en gaat dan met haar kinderen naar het pack ziekenhuis. 'Laten we dat dan maar gaan regelen.' Lisa knikt en samen lopen we terug naar het packhuis. We beginen met de voorbereidingen en dat zou nog lang kunnen duren.

Na 2 uur over die begrafenis gepiekerd te hebben gaan we eten. Onder het eten is het stil. Normaal word er gepraat over wat er in de roedel gebeurt was. Maar omdat Hope er niet is en we vandaag samen hebben meegemaakt hoeft dat niet. Na het eten lopen we een ronde door de pack en komen weer bij het huis. 'Wat gaan we met dat huis doen?' 'We laten het opnieuw opbouwen. Dan kunnen hun er misschien weer in.' Lisa knikt en mindlinkt meteen een bouwer van de pack. 'Rob kan morgen beginnen samen met nog 2 anderen.' Ik knik en we lopen terug naar het packhuis. Binnen aangekomen loop ik meteen naar boven. Wat een dag. Hope is net weg en meteen is er drama. Een brand en een dode. Over 2 dagen de begrafenis van meneer Klaasen. Pfff hopelijk zijn die 2 maanden zo voorbij een alfa is nu wel handig.

Hè allemaal sorry voor het korte hoofdstuk. Maar ik heb dit geschreven onderweg naar het ziekenhuis. Ik hoop dat jullie daar respect voor hebben. Tot hoofdstuk 6.