He is my mate? (dutch)(5sos) #watties2017

11.Hope

Ik sla de tour over. Ze zijn dus terug bij de roedel.

Ik word wakker met een arm om me heen. Ik draai me om en kijk in het slapende gezicht van Ashton. Ik stap uit bed en loop alvast naar onder. Nog niemand? Normaal zijn we als laatste wakker. Ik kijk op de klok en zie dat het pas 2 uur is. Waarom ben ik nu al wakker? Opeens voel ik een stekende pijn door mijn hele lichaam. Ik wil schreeuwen van de pijn maar er komt alleen een piep uit. De pijn word steeds erger. Ik voel dat ik steeds verder wegzak. Nee Hope blijf er bij. Laat de pijn het niet overnemen. Ik krijg weer een beetje kracht en sleep me naar de trap. Maar de trap op gaat niet. Er komt weer een pijnscheut en ik schreeuw het dit keer wel uit. Ik geef me over aan de pijn. 'Hope!' 'Hope waar ben je?' 'Het kwam van beneden.' Ik kijk met mijn laatste kracht naar de trap en bovenaan staan Ashton, Mylou, Lisa en Matt. Het laatste wat ik zie is dat ze de trap af rennen. Dan val ik weg.

'Hoi meisje. Eindelijk ben je er.' Ik kijk verschrikt om me heen. Ik sta in een grote witte kamer. Opeens verschijnt er een vrouw voor me. Ze heeft haar nog witter dan de hele kamer en haar ogen zijn net de maan. Ze heeft een tatoeage op haar arm van een goude wolf met een zilvere maan. Wie is dat? 'Ik ,meid, ben de maankoningin ook wel de goude wolf. En jij bent mijn opvolger.' Ik kijk haar raar aan. Maankoningin? 'Bent u dat echt? De maankoningin?' Ze knikt. 'En ik ben de goude wolf. Mijn mate was de zilvere wolf. De maankoning. Maar hij is 3 jaar geleden overleden in deze wereld.' 'Deze wereld? Waar zijn we dan?' 'We zijn in de goden wereld. De maangodin word ik ook vaak genoemd.' DE MAANGODIN! Ik sta gewoon oog in oog met DE belangrijkste wolf op de wereld. 'Maar waarom en ik dan hier?' 'Jij Hope bent mijn opvolger. De volgende goude wolf. De volgende maankoningin en de volgende maangodin.' Ik kijk haar aan alsof ze gek is. 'Maar dat kan toch niet? Ik ben een gewone wolf, een gewone alfa. Er is me nooit verteld dat ik speciaal ben.' 'Dat komt omdat ik je vandaag pas heb uitgekozen. Ik volg je al meer dan een half jaar. Het was een zwaar jaar voor je. De hele wereld rond met je mate voor zijn werk bij de mensen. Hij heeft het opgegeven voor jou. Dat was een grote stap voor hem. Je hebt zelf 3 mensen in jou roedel opgenomen.' Ik knik. De jongens zijn ook deel van de roedel geworden. Ik wilde het graag. Het zou me leuk lijken en ze worden goed getraind. Alle 12 eigelijk. Niet alleen de jongens en Matt zijn er bij ook 7 bewakers die wolf waren zijn er bij gekomen. Opeens voel ik een pijnscheut door mijn arm heen gaan. Ik wil hem vast grijpen maar de maankoningin houd me tegen. 'Het is goed strijd niet tegen de pijn.' Ik doe wat ze zegt en al snel voel ik niks meer. 'Kijk eens naar je arm.' Ik schuif mijn mouw opzij en zie er een tatoeage zitten.  Een goud achtige maan met een zwarte wolf. 'Maar hoe?' Deze tattoo laat aan iedereen zien dat jij de maankoningin, maangodin en de goude wolf bent. Jou mate Ashton heeft de zelfde op zijn linkerarm als jullie elkaars hand vasthouden zodat de wolven naar elkaar huilen worden jullie krachten sterker. Ashton heeft een zilvere maan. Hij is de maangod, maankoning en de zilvere wolf. Jullie horen bij elkaar voor altijd.' Ik kijk vol bewondering naar het plaatje op mijn rechterarm. 'Kijk eens in die spiegel.' Ik loop naar de spiegel toe en het valt me meteen op dat ik goude ogen heb. 'Dat hoort er ook bij. Ashton heeft zilvere ogen. Het zal in het begin voor jullie bijde wennen zijn. Maar jullie kunnen mij altijd om hulp vragen. Als mijn tijd hier erop zit zullen jullie hier heen komen. Jullie moeten dan een nieuwe wolf uitzoeken die jullie opvolger word. Die zal dan met zijn of haar mate weer jullie taak overnemen. Maar dat duurt nog lang. Maar nu moet je weer naar jou wereld. Tot snel Hope.' En alles word weer zwart.

'Volgens mij komt ze bij.' Ik open mijn ogen maar sluit ze snel weer door het licht. 'O Hope. Ik was zo ongerust. Meisje toch.' Ik voel 2 armen om me heen. Ik kijk naast me en zie mijn ouders staan. Aan de andere kant staan Ashton, Lisa en Mylou. 'Hope je ogen. Z ze zijn goud.' 'Weet ik.' Ik ga recht op zitten en wil uit bed stappen. 'Blijven zitten jij.' Ashton kijkt me doordringt aan. Zijn ogen zijn zilver geworden. 'Ashton jou ogen zijn zilver.' 'Wat?' Hij draait zich naar de spiegel en kijkt er verschrikt in. 'Hoe kan dat?' 'Dat leg ik later wel uit Ashton. Als we alleen zijn.' Hij knikt. Ik sta op en dit keer laten ze me ook opstaan. 'Laten we weer gaan.' Iedereen knikt. Ik bedank de doktoren en we lopen weer naar huis. Mijn ouders naar hun huis en Ash, Lisa, Mylou en ik naar het roedelhuis. 'Wij gaan weer slapen.' 'Is goed.' Mylou en Lisa lopen naar hun kamers terwijl ik naar mijn kantoor loop. 'Schatje wil je het me uitleggen. Waarom die ogen?' Ik draai me naar hem toe en schuif zijn linker mouw omhoog. De tattoega komt tevoorschijn en ik zie dat hij schrikt. 'Maar? Hoe? Ik heb nooit zoeen laten zetten.' Ik kijk hem aan in zijn ogen en schuif mijn rechter mouw omhoog. Nu kan je ook mijne zien. Ashton lijkt weer te schrikken. 'Ashton. Wij zijn geen normalen wolven. Wij zijn speciaal. Wij zijn de maangod en de maangodin, de maankoning en de maankoningin, de goude wolf en de zilvere wolf.' Hij kijkt me niet begrijpend aan. Ik leg hem alles uit wat ik beleefd heb. 'Maar waarom wij?' 'Dat weet ik ook niet Ashton. Wat ik wel weet is dat als de maankoningin die er nu is dood gaat wij naar de goden wereld gaan en een nieuwe gouden wolf moeten zoeken. Dat is ons lot.' Hij knikt en sluit me in zijn armen. Dit word nog moeilijk.

Sorry voor het lange wachten. Maar met al die feestdagen en geen inspiratie is het moeilijk. Maar ik heb inspiratie gevonden dus er komen nieuwe hoofdstukken aan. Laat weten wat jullie er van vonden en tot hoofdstuk 12.