Hope heeft me alles uitgelegd en ik snap het al wat meer. Sommige dingen snap ik nog niet maar dat komt wel. Ik moet geduld hebben. We zijn weer terug bij de roedel en morgen is mijn huldiging. Ik ben best nerveus. Wat als de roedel me niet mag. En de jongens dat zijn mensen. De jongens, Matt en de oude bewakers zijn al ingeschreven bij deze roedel. Ik word morgen ingeschreven als luno. Blijft raar om de hoogste rank te hebben. Ik ben een bèta zoon. Maar mijn oude roedel waar ik 14 jaar geleefd heb heeft mijn moeder, broertje en zusje verstoten. Ze zeiden dat het bastaardkinderen zijn. Ik werd boos dus vertrok ook. Ik ben altijd als een vader geweest voor hun. Hope heeft gezegd dat ik mijn moeder, broertje en zusje moch uitnodiging voor morgen en dat heb ik gedaan. Ze zullen er morgen zijn. Ze zullen binnen nu en 2 uur hier kunnen zijn. Hope heeft wel al gezegt dat ik de luno word en de meeste luisteren al naar me. Sommige nog niet die wachten tot ik officieel luno ben. Wat ik wel begrijp. Er komen opeens nieuwe bij de roedel waaronder 3 mensen. En 1 van die groep word de luno. Ik zou het ook moeilijk vinden. Ik besluit bij het traingscentrum te gaan kijken. Ik loop het roedelhuis uit en loop over de hoofdstraat. Er zwaaien een paar vrolijk naar me, andere buigen en andere gaan door waar ze me bezich waren. Ik kom al snel bij het centrum aan en loop naar binnen. 'Goed gedaan jongens even pauze.' 'Eindelijk.' Ik zie dat Hope de jongens traint. 'Hè schatje.' Hope loopt op me af en geeft me een knuffel. 'Ash je vriendin maakt ons moe.' Ik grinnik. 'Ja jongens jullie moeten kunnen vechten. En omdat jullie niks van wolven hebben is de training moeilijker. Maar jullie kunnen wel sneller op de zwakke plekken van wolven komen.' Hope knikt. 'Helemaal gelijk.' Er lopen meer wolven en mensen die aan het trainen zijn. 'Goede dag alfa en luno.' 'Goede dag.' 'MATE!' Ik schrik me kapot als er opeens iemand boven op Calum springt. 'Mine!' Ze klemt zich vast aan hem en gromt naar iedereen die naar hun kijkt. 'Uh wat?' Het meisje waar ik het gezicht niet van kan zien gaat weer recht staan en zoent Calum. Cal weet niet wat hem overkomt en blijft stil staan. Het meisje trekt terug en nu zie ik dat het Mylou is. Ja gemma Mylou. Hope en ik grinniken. 'Gefeliciteerd jullie 2.' We geven ze een knuffel terwijl Calum nogsteeds voor zich uit kijkt en niet weet wat te doen. 'Wat?' Ik grinnik weer. 'Calum Mylou is jou mate. Dat wat Hope en ik ook zijn. Zielsverwanten. Jullie zijn voor elkaar gemaakt.' 'Ik dacht dat ik geen wolf was.' 'Ben je ook niet. Dat voel ik. Maar dat maakt niet uit ik hou van je al was je een vampier.' 'Ho nu ga je wel erg ver. Vampiers zijn de vijanden van wolven you know.' 'Ik wil alleen zeggen dat ik van hem hou en hem nooit alleen zou laten.' 'Nooit ook niet op de plee of zo.' Iedereen kijkt me aan met een pokerface. 'Oké blijkbaar niet grappig. Sorry.' 'Oké. Dus ik heb een mate terwijl ik een mens ben en jij bent toch de gemma?' 'Ja dus jij word ook gemma.' 'Wow wat.' 'De mate van de bèta en gemma word ook een bèta of gemma.' Ik knik. 'Inderdaad.' 'Ow ja voor ik het vergeet is het goed als mijn familie langs komt? Morgen.' 'Je weet dat dan de huldiging van Ash is toch?' 'Ja mag dat niet?' 'Tuurlijk wel maar hou er rekening mee.' Luke knikt. 'Cal we moeten nog even een afspraak plennen wanneer jij dan gehuldigd word als gemma.' 'Uh oké?' 'Cal maak je niet druk het komt goed.' Hij knikt. 'Luno?' Ik draai me om. 'Ja?' 'Uw familie is er.' Een glimlach vormt zich op mijn gezicht. 'Ik kom er meteen aan.' 'Ik ook.' Hope pakt mijn hand en loopt naast me. De jongens en Mylou lopen achter ons. Als we voor het packhuis staan zie ik ze. 'Mam!' Ze draaien zich om en er komen glimlachen op hun gezicht. Ze rennen op me af en ik laat hope los. Lauran en Harry springen in mijn armen en ik knuffel ze stevig. 'Jongen wat hebben we je gemist.' Ik laat ze los en trek mijn moeder in een knuffel. Ik hoor een zachte grom achter me. Ik laat mam los en zie een jaloerse Hope staan. 'Mam, Lauran en Harry dit is mijn mate en de alfa van deze roedel Hope.' 'Welkom op het gebied van de BadBloods en sorry van mijn grom.' 'Maak niet uit meisje welkom bij de familie. Morgen is het gewoon zo ver mijn schatje word luno. Mijn kleine jongen.' Ik kijk mam hopeloos aan. 'Mam alsjeblieft.' Ze lacht en stopt. 'Ik zal laten zien waar jullie verblijven.' Mam knikt en loopt achter ons aan het packhuis in. We lopen naar de logeerkamers en wijzen hun hun kamers. Ze zetten hun spullen binnen en komen dan ook naar de woonkamer. Ik zie mam en Hope elkaar steeds moeilijk aankijken. Ik laat het er bij en zet de tv aan. 'Hope kan ik je even spreken?' 'Tuurlijk.' Mam en Hope staan op en lopen weg. Ik trek mijn wenkbrauw op en wil ook opstaan. 'Ash zitten.' Ik zucht en ga weer zitten. Opeens komt er geschreeuw uit de kamer waar hun inliepen. Ik sta op en loop er naar toe. Ik trek de deur open en zie iets wat ik liever niet wouw zien.
Cliffhanger. Laat weten wat jullie er van vonden. Laat weten wat jullie denken dat er is gebeurt. Tot hoofdstuk 13.
JE LEEST
He is my mate? (dutch)(5sos) #watties2017
LobisomemDit is mijn eerst boek dus plz geen haat ---------------------------------------------------------------------- Hope is 17 jaar en een gewoon meisje, nou ja gewoon ? Ze is een weerwolf. Haar wolf heet Melodie. Ze word bijna 18 dus kan bijna opzoek n...