He is my mate? (dutch)(5sos) #watties2017

15.Ashton

Ik word wakker zonder een Hope naast me. Ze ligt nog in het ziekenhuis. Mam en Lauren zijn al weg. Mam was binnen 1 dag al beter en heeft ons verlaten. 'Ash?' Ik kijk op en zie Harry staan. 'Wat is er?' 'Kom je wel terug? Ik wil je niet kwijt.' 'Ik kom zeker terug Harry. We winnen dit gevecht makkelijk.' 'Wat gebeurt er met mam en pap en met Lauren?' 'Ze worden aangevallen ik kan niet verzekeren dat ze blijven leven.' Hij knikt bedroefd. 'Mag ik echt niet mee?' 'Nee echt niet. Veel te gevaarlijk.' Hij zucht. 'Klara gaat goed voor jou en de andere kinderen zorgen. Hope en ik komen je als we terug zijn weer halen. Vergeet niet dat we krachten hebben waar geen enkele wolf tegen kan. Zelf een mens niet.' 'Oké.' Hij loopt naar het bed en gaat erop zitten. Ik doe mijn armen open en hij kruipt er in. 'Ben je nog moe?' Hij knikt. 'Slaap maar wat. Ik ben bij je. Als er wat is maak ik je wakker.' Ik voel hem weer knikken. Al snel gaat zijn ademhaling langzamer, hij slaapt. Ik kan niet wachten tot de oorlog begint. Als die dag is aangebroken gaat veel bloed vloeien en dat is bloed van de roedel van HEM en HAAR. Lauren laat ik misschien nog leven. Haar neem ik dan mee en dan moet ze zich bij ons voegen. Werkt ze tegen doden we haar. Als ik denk aan alles wat mijn vader me heeft aangedaan word ik boos. Mam is ook weer de luna van die roedel. Ze is nogsteeds een beetje gewond maar zij heeft onze alfa aangevallen dus ze moet dood. Ik voel Harry wakker worden. 'Hè Ash.' 'Hè Harry. Zullen we naar onder?' 'Is goed ik heb honger.' Ik sta op en loop met Harry naar onder. Daar aangekomen staat er al eten op tafel. 'Luno. Harry.' 'Bas. Eet je mee?' 'Oké luno.' We nemen plaats aan tafel en eten het in stilte op. 'Bas kan jij vandaag voor Harry zorgen totdat ik terug ben? Ik ga langs bij Hope.' Bas knikt en ik loop het huis uit. Onderweg naar het pack ziekenhuis word ik aangesproken door een wachter. 'Luno heeft u een momentje?' 'Wat is er?' 'Er is een brief voor u.' Hij overhandigd me een envelop waar mijn naar op staat. 'Bedankt.' Hij buigt en loopt weer door. Wat al ik doen eerst Hope of eerst de brief? Na even twijfelen kies ik voor Hope. Ze is alsnog belangrijker dan wat dan ook voor me. Ik ren naar het ziekenhuis en kom al snel in de kamer van Hope. 'Hè schat.' 'Hè Ash. Ik mag naar huis.' 'Echt?' 'Ja luno. De alfa is weer helemaal beter. Ze moet vandaag nog rustig doen maar morgen kan ze haar oude ritme weer oppakken.' 'Dank u.' Ik help Hope uit het bed en we bedanken de dokters. We lopen naar het packhuis en zien allemaal bewakers rondom hem huis lopen en sommige in het huis. Hope kijkt me raar aan. 'Wat is dit?' 'Geen idee. Hè wat is hier aan de hand!' 'Alfa luno, Harry is weg.' 'WAT!' De wachter krimpen inelkaar. 'Sorry luno maar we hoorden een schreeuw en toen zagen we 3 wolven met hem wegrennen.' Ik snuif de geur op en mijn hart staat stil. Een luide en boze grom komt uit mijn mond. 'We verzetten de oorlog naar morgen.' 'Ashton!' 'Nee Hope ze hebben hem.' Hope snackt naar adem  en slaat haar armen om me heen. 'Ik ga naar de trainhal.' Hope knikt en laat me los. 'Sluit de poort en alle wolven naar de trainhal. NU!' De poort word gesloten en wolven lopen uit hun huizen naar de hal. Hope en ik lopen naar ons gedeelte en gaan daar zitten. Iedereen  traint als wolf en als mens. De kinderen zijn al bij Klara. 'Iedereen aandacht!' Al snel is de aandacht op ons. 'Ik weet dat het pas over 2 weken zou zijn. Maar mijn broertje is ontvoerd voor de roedel die we zouden aanvallen. De aanval is verzet. Naar morgen.' Uit de hele zaal hoor je geklaag maar ook gejuich. 'Harry en Lauren worden niet vermoord. Alle kinderen worden niet vermoord. Alleen als ik dat zeg. Begerepen allemaal?' 'Ja luno!' 'Mooi dan train maar door.' Al snel is iedereen bezich waar die mee bezich was. Ik doe mijn handen in mijn zakken en voel de brief. 'Excuseer me ben zo terug.' Hope knikt. Ik sta op en loop naar een rustige zaal. Ik haal de brief uit de envelop en klap hem open. Mijn ogen gaan over het papier heen.

"Beste of slechte Ashton,

Jij vraagt je vast af waar je lieve broertje is. Of niet soms? Nou heel simpel hij is thuis. Waar hij hoort. Je moeder en ik wisten dat we van jou af moesten. Eerst wilden we je vermoorden maar dan zou ik nooit alfa worden. Daarna was de kerker een idee. Maar die was ook niet goed genoeg. Toen je zusje en broertje werden geboren zeiden we dat het bastaardkinderen waren. Maar tuurlijk zijn ze dat niet. Ze zijn nooit de roedel verlaten. Ze hebben ons zelf naar jou toe gelokt. Nooit gedacht dat de maankoning zo dom kon zijn. Nou ja we zien elkaar snel. Op jou dood!

Met wraak,
Je familie"

Ik snack naar adem. Een leugen alles is een grote leugen geweest. Harry heeft ons verraden. Ik heb en blijf de maankoning. Dat kunnen hun niet veranderen toch? Ik besluit om naar het meer tegaan en om hulp te vragen. Ik verander in mijn wolf en ren naar ons meer. 'Maankoningin ik heb u hulp nodig.' De schim van de maankoningin verschijnt boven het meer. 'Zeg het maar jongen.' 'Mijn familie. Ze hebben me verraden wat moet ik doen. Morgen is de oorlog en ze hebben mijn zwakke punt gevonden.' 'Jij en je mate Hope verslaan hun makkelijk zodra jullie als een team werken. Het is je familie zeg je weet je hun zwakke plek?' ' Ja als je hun scheid. Ze geven veel om elkaar.' 'Gebruik dat. Zorg dat jullie roedel hun opsplitst. Dan kunnen jullie aanvallen. Zorg dat omega's bij het huis komen waar de kinderen zitten. Laat hun Lauren en Harry meenemen en ergens op het hoofd plein zorgen jullie voor de eindslag.' 'Dank u maankoningin.' 'Geen probleem knul. Ik help jullie morgen vanuit hier.' Ik buig en de schim verdwijnt. Ik voel me veel beter en ren terug naar de trainhal. 'OKÉ ALLEMAAL GA MAAR NAAR HUIS! MORGEN VERZAMELEN OP HET HOOFD PLEIN OM HALF 8!' Iedereen knikt en gaat naar huis. 'Wat was dat nou?' 'Mijn ouders hebben Harry. We gaan ze allemaal behalve de kinderen vermoorden. Het word een groot bloedbad.' Hope zucht. 'Laten we naar huis gaan.' Ik knik en al snel gaan we naar huis. Daar aangekomen gaan we meteen naar bed. Het was een dag die heeft laten zien dat zelfs je bloedeigen familie slecht kan zijn.

Hè allemaal laat weten wat jullie er van vonden en tot hoofdstuk 16.