Ağlamak için göz yaşlarıma sığındığım şu zamanlarda hissetmemek için çabalıyordum aslında. Hızlı hızlı adımlar atıp ona doğru koşmak istiyordum her seferinde ama biliyordum ne kadar geride kaldığımı.
Ona ulaşamazdım ki.
Kaybettiğimi kabullenecek kadar geçmişte saklanıyordum.
Ona dair her şeyi içimden söküp atmak isteyecek kadar.
Ve sonra soruyordum kendime, geriye ne kalacaktı?
Her şeyi, etrafımda gördüğüm her şeyi bir şekilde onunla bağdaştırırken nasıl atardım hislerimi?
Kalbi söküp atmak o kadar kolay olmasa gerek.
Dolu gözlerle etrafa bakmaktan sıkılmışız gibi sanki. Artık birlikte ağlamayı değil ölmeyi bekliyoruz.
Geriye baktığımda hayal ettiğim hiçbir şeyin gerçekleştiğini göremiyordum. Aksine, ona dair düşlediğim her şey şimdi ayaklarımın altında eziliyordu.
Ve ben yine yalnız, yine sadece kendimle baş başa, herkesin baktığı ama kimsenin görmediği o köşemde göz yaşlarıma veda ediyordum.
Bu 'bizim' hakkımızda değildi.
Bu sadece 'benim' hakkımdaydı.
Çünkü biz asla bir bütün olamamışken nasıl aynı yaşlar içinde eskiyecektik ki?
Nasıl sanki var olmuşuz gibi bittiğimize kederlenecektik?
Yalnız başıma oturduğum soğuk basamaklarda, kollarımı kendi bedenime sararak gecenin sessizliğini solumaya devam ettim.
O gitmişti.
Belki ona, belkide bir başkasına.
Önemli olan bu değildi aslında. Kime gittiğini siklemiyordum.
Neden gittiği benim için önemli olmalıydı ve cevap çok açıktı,
beni sevmiyordu, sevmek dahi de istemiyordu.
İşte o an her şeyi en başa sarmak istedim. Onu ilk gördüğüm ana gideyim ve durdurayım zamanı. Kalbim, gözlerine baktığım ilk saniye de onun olmasın, yeter.
Keşke böyle yapabilseydim.
Ve bir kez daha keşkeler içinde kayboldu ruhum.
Gecenin gri dumanının altında, soğuk bir taşın üstünde otururken yalnız başıma, onun için onun gidişine yine ağladım.
**
Zayn ; Rahatsız etmeyecektim ama nasıl olduğunu sormak istedim.
Nasılsın?
Lauren ; Aynı.
Yani hâlâ bok gibi.
Zayn ; Lauren,
İzin ver yanına geleyim
Belki düzeltebiliriz
Lauren ; Ortada düzeltebilecek bir şey var mı ki?
Onu seviyorsun ve beni onun yerine koymaya çalışıyorsun ama bana her zaman söylediğin bir şey var
Ben asla onun gibi olamam
Sen asla beni onu sevdiğin gibi sevmezsin
Hatta sen beni hiç sevmezsin
Şimdi yanıma gelsen bile ne olacak ki?
Yine beni ona benzetmeye mi çalışacaksın?
Saçlarımı onun gibi yaparım yine
Belki yakında onun gibi giyinirim
Ve mutlaka onun gibi gülmeye çalışırım
O gibi olsam da sen, bana ona baktığın gibi bakmazsın değil mi?
Artık onun yerinde de olmak istemiyorum Zayn
Artık sana dair bi bok istemiyorum
Başarabilirim
Zehrini kanımdan atabilirim
Kendimi yaralamam gerekse de bunu yapabilirim
Ama asla senin sevdiğin kadın olamam.
Bu yüzden gitmek istedim
Hep, gerçeklerden uzağa gitmek istedim
Ama asıl gerçek benim
Benim kalbim
Ve ben kalbimi kesip atamam
Ama onun içinden seni atabilirim.
|Görüldü.|
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Damn You :: Malik
FanfictionHer gününü benden nefret ederek geçiren bir adamı sevdim. Ve her gece benim yerimde başka bir kadını hayal eden o adam için ağladım. Kaybedeceğim tek şeyin göz yaşlarım olduğunu bile bile.
