Damn You :: Malik

Damn You |Episode 1

Aldığım nefesler soluk borumdan aşağı doğru sinerken içimi kaplayan hisler bir bir artıyordu.

Kalbim heyecan içinde çırpınırken gözlerimi sadece onun gözlerine kilitlemiştim.

Ve onun gözlerinde ki ışığı kendi karanlık dünyamla birleştirip farklı hayaller ile süsledim zihnimi.

O sadece gözlerime baktı.
Bense farklı bir gök yüzüne.

Ruhum onun yanımda olduğu gerçeği ile tutuşurken, mantığım ona 'dur' emri veriyordu.

Ama ben hata yapacağımı bile bile kalbimi dinledim.

Onun benim için en iyisi olduğunu düşünüyordum çünkü.

Onun benim olduğunu sanıyordum.

Ama sonra, onun gözlerine bulaşmış hislerin hiçte benimkiler gibi olmadığını anladım.

"Hadi." dedi sert bir sesle. "Ne söyleyeceksen söyle, işim var."

Ah, diye yakındı içimden bir ses. Sana söyleyeceklerim asla tek seferde bitmez ki.

Dudaklarımı aralamadan önce yutkundum. Ancak benim konuşacağım zaman o tekrar konuştu.

"Lauren, vaktimi çalıyorsun."

"Sende." diye soludum hemen. "Sende benim vaktimi çalıyorsun."

"Ne diyorsun anlamıyorum ama şu an seninle kaybedecek zamanım yok."

"Sadece bir kez olsun beni dinleyemez misin? Bunu bana çok görme Zayn."

Huzursuzca kıpırdandı yerinde ama bir şey demedi. Sustu ve benim konuşmamı bekledi.

"Sende benim vaktimi çalıyorsun çünkü ben sürekli seni düşünüyorum. Biliyorum bunu sana daha öncede söyledim ama ben seni bir başkasıyla görünce yapamıyorum. Ben istemeden kalbimi sana hediye ettim ama sen onu kırıyorsun. Ben kendimi yapayalnız hissediyorum. Sen yanımda yokken bir hiçmişim gibi."

"Zaten öyle değil misin?" Kaba sesi kelimelerimin arasına karışırken kalbim daha da hızlandı.

"Seni diğerlerinden ayıran ne gibi bir farkın var ki?" Alay dolu ses tonu kalbime kadar ulaştı.

"Sen sıradan bir kadınsın benim için. Benim hayatımda tutmak istediğim kadınla alakan bile yok. Seni benim yanıma yakıştıracak bir şey de yok ki. Karşıma geçip kendini rezil ediyorsun ama bir şey kazanamayacaksın Lauren."

Sözleri bir yumru olup içime işlerken gözlerimin dolmak üzere olduğunu fark ettim.

"Asıl sen kendini rezil ediyorsun." Kurduğum cümle onda en ufak bir hasar bile bırakamayacak güçteydi.

"Seni seven bir kalbi bu kadar çabuk kırıp bir kenara atamazsın."

Dudakları alayla kıvrılırken "Yanılıyorsun." diye mırıldandı. "Bunu çok kolay yaparım."

"Benim sevdiğim adam bu kadar kalpsiz değil."

"Benim seveceğim kadında böyle bir kadın değil." Gözleri ile beni süzmeye başladığında daha da kötü hissetmeye başlamıştım.

"Önce bir aynaya bak." dedi sertçe. "Bana layık olduğunu mu düşünüyorsun?"

Alay etmek ve incitmek bu kadar kolaydı işte onun için. Kaba cümleleri vardı. Kalbime kadar hızla ulaşıp yaralayan. Ama o bunu neden umursayacaktı ki?

"En azından biraz adam rolü yapıp kendini olduğunun tam tersi şekilde onurlu biri gibi gösterebilirdin."

Yüzü daha ciddi bir ifadeye bürünürken "Hâlâ karşımda mı duruyorsun?" diye sordu. Nasıl oluyordu da bir adam böylesine kaba oluyordu? Üstelik onu seven bir kadına karşı.

Kalbim nasıl da yanılmıştı onun hakkında.

Onun güzel gülüşlerine inanıp asla zarar vermeyeceğini düşünmüştüm oysa ki.

"Beni onun kadar güzel olmadığım için geri çeviriyorsun değil mi?"

Çünkü ben asla o kadın gibi olamayacaktım.

Ela gözler bana asla onun gibi bakmayacaktı.

Ben onun gölgesi bile olamazdım.

"Sadece güzel olmadığın için değil, aynı zamanda bana defalarca kez seninle olmamı söyleyecek kadar gurursuz olduğun için seni istemiyorum. Çünkü söylesene, sende diğer kadınlardan farklı olarak ne var?"

"Benim büyük bir kalbim var Zayn, hatta içine senin gibi kalpsiz bir adamı sığdıracak kadar büyük bir kalbim var."

Ela gözlerine sinen bir miktar pişmanlık görmek isterdim.

Ama o, her zaman olduğu gibi şimdi de hissetmemeyi seçiyordu. Bu şekilde kaçıyordu çünkü onun kalbi de kırıktı.

"Senin sadece geniş bir hayal dünyan var Lauren. Öyle ki sen, benim gibi bir adamın seni seveceğini düşünmüşsün. Bu bir masal olsa bile hiçbir sihirli değnek beni senin gibi basit bir kıza âşık edemez. Sen benim gözümde görünmezsin."

O sadece arkasını dönüp gitmedi, o arkasında bir yıkım bırakarak gitti.

Göz yaşlarım yanaklarımı süslemeye başladı.

Kalbim ait olduğu alevlerde buldu kendini.

Onun dudaklarının arasından hızlıca çıktı sözcükler. Ardından da her biri teker teker ruhuma saplandı.

Ve ben, onun yanına yakışacak kadar güzel olmadığım için her defasında redd edildim. Çünkü o, benim kalbimi göremeyecek kadar kördü. Kahrolası.

**

Oy ve yorum olmazsa kaldırmayı düşünüyorum çünkü bölüm yazmam gereken daha çok şey var. Neyse işte uzun yorum? ❤