The Principal Is My Ex-Husband

Chapter 6

Bianca P.O.V

Napabangon ako ng wala sa oras ng may marinig akong malakas na katok sa kwarto agad kung pinulot ang mga damit ko at sinuot muli umalis na kasi si Kris dahil maaga ang pasok niya pagkatapos magbihis ay binuksan ko agad agad ang pinto nagulat ako dahil tumambad sa akin si Lola.

"B...Bakit ho?" nagtataka kung sabi na may halong kaba kitang kita ang mga nanlilisik na mga mata.

"WALANG HIYA KA! SUMBUNGERA KA AT TALAGANG SINUMBONG MO AKO SA APO KO AH" sumisigaw nitong sabi habang hinila ang buhok ko palabas ng kwarto, ganitong oras ay wala ng tao sa bahay kundi kami nalang dalawa.

"L...Lola aray lola masakit po. Hindi k...ko po alam ang sinasabi niyo ARAY l...lola" umiiyak kung sabi habang hinawakan ang kamay niya. Masakit ang pagkakahatak nito ag ang mga kuko ay ramdam kong bumabaon sa aking anit.

"Magsisinungaling ka pa talaga ah isa kang sinungaling umalis ka sa bahay na ito. Ang kapal ng mukha mong tumira dito. Wala kang karapatan asawa ka lang ng apo ko ako at ako pa din ang masusunod sa pamamahay na to, hindi ko alam kung ano ang pinakain mo sa aking apo at talagang binahay ka pa niya dito you are nothing but a disgrace to this family. I don't want to see your face here again." gigil nitong sabi, umiiyak na ako habang pababa kami ng hagdan.
Hinawakan ko ang kamay niya para itigil ang pagsasabunot saakin ngunito bigla niya itong hinawi ng malakas kaya nahulog siya sa hagdan nanlalaki ang mata ko habang nakatingin kay lola na nakahandusay sa sahig.

"L...Lola....LOLA LOLA" hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na iyon abot langit ang naramdaman kung kaba. Agad namang pumunta ang pinsan ni Kris na lalake para buhatin ang kaniyang lola na kakapasok lang ng bahay at may dalang mga prutas.

"ANONG GINAWA MO" malakas nitong sigaw sa akin at sinipa ako sa aking mga paa napadaing ako pero hindi ko ininda. Si Lola jusko anong gagawin ko. Nagpapanic na umalis ng bahay ang pinsan ni Kris habang buhat buhat nito ang Lola.

Napaupo ako sa sahig hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa mga oras na to kinakabahan ako at hindi mapakali.

Aksidente ang nangyari hindi ko sinasadya!

Nagmamadali akong umakyat sa kwarto at kumuha ng bag para ipasok ang mga damit ko. Habang ginagawa ko iyon ay napapaiyak na lamang ako sa bilis ng pangyayari.

Anong nagawa ko.Tiyak na kakamuhian ako ng pamilya ni Kris at hindi ko kaya iyon. Kasalanan ko ang lahat. Sa...Sana hinyaan ko nalang si Lola na paalisin ako sana hindi nangyari iyon.

Habang nag iimpake ay hindi ko maiwasang isipin ang magiging reaction ni Kris tiyak akong hindi niya ako mapapatawad at hindi ko kaya iyon pag nangyari. Umalis ako ng bahay na tanging damit lamang ang dala. Hindi ko alam kung anong gagawin ko or kung saan ako pupunta.

Natatakot ako, takot na takot sa pangyayaring iyon kaya ako umalis, umalis ako dahil mahina ako dahil duwag ako dahil wala akong maipagmamalaki at sisirain ko lang ang pamilya ng mahal ko.

I'm so sorry Kris but right now I'm scared! Please forgive me!

Naging mahirap sa akin ang nangyari noon hindi ko inaasahan na sa ganoon lamang ako babagsak. Ang hirap pala, there are things that you wouldn't expect to happen ngayon ay masaya ka pero sa susunod na mga araw ay wala ng kasiguraduhan. Nakakatakot pero wala ng magagawa kung ang kapalaran na mismo ang may kagustuhan nito.

Being brave is enough to fight for yourself and that's how i learned through the years.