Mr. STUBBORN'S BABIES

ENCOUNTER (part2)

Haaaaaayyyyyyyyyy!!!!!!! After 10 yrs nakapag-update rin!!!!!!!!!!!!!! miss you!!!! huhhu. sorry kung now lang ako nagupdate ulet!!! peste naman kasi yung kapatid ko kinuha ang laptop ko. so bali nasa isang internet shop ako ngayun... Hayyy... buhay nga naman....

Hmm. I wonder kung ano na naman ang mangyayari sakin tomorrow kasi nga di ba may kasabihang tomorrow is another day. Eh malamang another day talaga kasi hindi nga today kasi tomorrow nga gets nyo??? Kasi ako hindi.

Ah. basta. enjoy nalang kayo. tinopak lang siguro ako. hehehe. And i almost forgot. Maybe after this update,

siguro matatagalan pa ako ng update. Kaya pasensya na po. hintay2 din.

ako nga eh hanggang ngayon naghihintay parin sa KANYA. Kung kelan maging KAMI. Kung meron ba talagang KAMI. Kung ano ba talaga AKO sa KANYA. Di man lang marunong tumanggap ng tawag ko. Nakakaembyerna lang.

Ayyy...sorry..nagdrama na si author. Don't mind me. Basta basahin nyo nalang ang story. hehehe..enjoy...

_______________________________________________

TATYANA'S POV:

What a day. Nakakapagod din ang umupo ka lang jan sa isang tabi. Tapos kukuhanan ka lang ng picture. GHAD!! Kailan pa ba 'to matatapos. Naiinip na ako.

"Ayoko na." walang ganang sabi ko sa photographer.

"Huh?" Kahit na nagulat sya sa sinabi ko ay wala parin syang tigil na pagkuha ng letrato sakin.

"Ang sabi ko ayoko na. Uwi na ako. Naiinip na ako. Paki bilhan mo nga ako ng makakain at maiinom. Bilisan mo ha kasi uuwi na ako." wala paring ganang pagkasabi ko.

Kahit gulat nagawa parin nyang sumunod sa utos ko. Hayy..Uto-uto talaga.

It only took him 28 mins. to be back. Malayo kaya yung mga tindahan dito. Ay. hindi pala. Pero alam nya kung ano ang mga gusto ko. At malalayo yung mga tindahan na yun dito. Wow. Bilib ako sa bilis nya ha. At dahil bilib ako sa kanya, bibgyan ko sya ng prize.

"What took you so long?" mataray kong sabi sa kanya. Nakakaawa na talaga yung itsura nya.

"A-aahh...Mahaba kasi ang pila sa counter, kaya medyo natagalan ng kunti." Nauutal nyang sabi.

"Okay." yun lang ang sinabi ko at nagsimula nang lantakan ang pagkaing bili nya.

"Hey...I'm sorry..." sabi nya pero hindi ko sya kinibo.

"I really liked you you know." Dagdag pa nya. pero patuloy parin ako sa pagkain.

'sige. Magsalita ka pa. I'm all ears. Pero hanggang jan ka lang.'

"The very first time I saw you I....In your late teens. Your already a beauty. That's the time I fell inlove with you." mahabang dialog nya.

"I love you..." Nabigla ako sa huling sinabi nya. Kaya tumigil muna ako sa pagkain at tinignan sya pero bumalik din ang tingin ko sa pagkain at nilantakan ko ulit yun. Eh bakit ba. Sa gutom yung tao eh.

"Damn! I was there. Then this? hahaha. I can't believe this. You didn't even bulge. Am I really that invisible to you?"

"What? Eh sa gutom yung tao eh! Inistorbo mo pa ako. Hoy. Ikaw ha. Niloloko mo na naman ako. Buti nga friend kita eh. Kasi kahit na iniistalk mo na ako ay hindi ko parin magawang magalit." sabi ko nalang sa kanya na ikinangiti nya. Hayy. Nako! 'wag kang ngumiti ng ganyan Dylan kung ayaw mong iuwi na kita sa amin. Joke.