Vriendschap of meer?

hoofdstuk 4

'Written in these walls are the stories that I can't explain

I leave my heart open but it stays right here empty for days.

She told me in the morning she don't feel the same about us in her bones

It seems to me that when I die these words will be written on my stone

And I'll be gone gone tonight

The ground beneath my feet is open wide

The way that I been holdin' on too tight

With nothing in between

The story of my life I take her home

I drive all night to keep her warm and time

Is frozen

The story of my life I give her hope

I spend her love until she's broken inside...'

Mara geeft een klap op haar wekker en rekt zichzelf uit. Ze zucht. Het is een leuk lied hoor, story of my life van one Direction, maar ze heeft er nu even totaal geen zin in, vooral niet na die droom van vannacht... Waarom droomde ze daar in hemelsnaam over?! Soms twijfelt ze bij Quinten wel tussen vriendschap en liefde, maar dat komt waarschijnlijk omdat ze op haar vorige school één vriendin had en dat de jongens haar allemaal pestte. Ze is waarschijnlijk niet verliefd op Quinten, ze is alleen vrienschap met jongens niet gewend!

Ze zwaait haar benen uit bed en loopt naar de spiegel. Aah, nee hè?! Precies vandaag zit haar haar weer voor geen meter, en ze heeft natuurlijk ook geen tijd om te douchen... Ze zucht en doet haar kledingkast open. Natuurlijk, dat had je kunnen verwachten, er ligt geen enkele broek meer. Wel shirts, maar de shirts die er nog liggen, daar moet een hemdje onder en die zitten óók allemaal in de was! Ze doet de deur open en knalt hem daarna weer achter haar rug dicht. Ze loopt chagrijnig naar de kamer van haar ouders.

,,Mam!" schreeuwt Mara. ,,Ik heb geen broeken meer, die zitten allemaal in de was en ik heb ze niet allemaal boven op m'n kamer laten liggen, en ik heb nog wel shirts maar daar moet een hemdje onder en die zitten óók allemaal in de was!"

,,Huh? Sorry Mara, wat zei je?" zegt haar moeder die overeind komt en haar ogen dichtknijpt tegen het licht dat Mara ondertussen aan had gedaan.

Mara zucht en telt tot tien. Gelukkig helpt het een beetje. ,,Dat ik helemaal geen kleren meer heb!" roept ze.

,,Kom op, je hebt heus nog wel kleren in je kast liggen, en anders staat er beneden een wasmand met schone, gestreken kleren."

,,Oké," mompeld Mara en ze stormt de trap af. Ze hoort haar moeder zuchten en haar vader vragen wat er is. Die is dus ook net wakker. Ze loopt naar de woonkamer. Geen wasmand te bekennen. Ze loopt naar de keuken, maar ook daar is geen wasmand te bekennen. Uiteindelijk terug boven, op de slaapkamer van haar ouders, staat een wasmand met kleren. Ze zucht. Deze dag begint al geweldig... Maar niet heus. Ze pakt een laag model spijkerbroek en haar lievelings-shirt, en loopt naar haar kamer om zich om te kleden. Ze gooit haar pyjama op haar bed. Als ze aangekleed is loopt ze naar beneden, naar de badkamer. Het raam staat open en het is er ijskoud, dus ze doet snel het raam dicht. Ze probeert haar haar een beetje in model te krijgen, maar het lukt niet. Weer stormt ze de trap op naar boven, de slaapkamer van haar ouders in.

,,Mam! M'n haar zit niet, wil je een visgraatvlecht maken?" roept Mara.

Mara's moeder draait zich kreunend om. ,,Meisje, het is nog maar... oh-oh, is het al zo laat?!"

,,Ja! Ik moet over een kwartier weg!"

Mara's moeder zucht. ,,Is een normale vlecht ook goed? Ik heb ook nog maar een half uurtje."