Vriendschap of meer?

Hoofdstuk 13

Mara's - nieuwe - wekker gaat af. Vrolijk springt ze uit haar bed. Tenminste... Vrolijk voor op een maandagochtend... Gisteren heeft ze eerst 's middags een paar uur huiswerk gemaakt en daar werd ze chagrijnig van, dus toen besloot ze om Quinten maar een berichtje te sturen, maar hij reageerde niet. Mara grinnikt als ze denkt aan wat daarna kwam. Ze begon hem te spammen en toen stuurde hij een screenshot van zijn berichten-icoontje, met daarboven het aantal berichten; 937.

Ze kleed zich om en pakt haar mobiel. Ze kijkt of ze misschien nog berichten heeft. En ja hoor... 39.928 berichten. ,,Hoe kan dit?" Roept ze. Ze kijkt door haar raam en ziet Quinten voor zijn raam staan met zijn haar nog niet gekamt en enkel een joggingbroek aan. Mara begint wild te zwaaien. Na een tijdje merkt hij haar op en zwaait hij terug. Als Mara naar haar telefoon wijst en gebaren maakt van 'hoe kan dit?!' begint Quinten te grijnzen.

Mara zucht en besluit niet naar haar berichtjes te kijken, maar gewoon haar telefoon weg te stoppen en zich klaar te maken voor school. Zou ze vandaag veel reacties tegen haar kop krijgen over dat Quinten naast haar woont, of zouden er misschien ook kinderen zijn die weten dat zij en Quinten verkering hebben? Ze zucht, maar ze weet niet goed waarom. Het zou haar helemaal niks uitmaken als iedereen het wist van haar en Quinten.

Even later staat Mara met haar fiets op de stoep op Quinten te wachten. Ze heeft net met moeite één boterham gegeten en wel gewoon braaf alles van koekjes en brood voor op school in haar tas gestopt, maar ze zegt niet dat ze het ook braaf op gaat eten. Misschien geeft ze de prullenbak wel iets lekkers als hij braaf is! En als de prullenbak niets lekkers verdient, dan krijgt iemand uit de klas het. Er zal toch vast wel één brave prullenbak zijn...?

Nadat Mara nog bijna vijf minuten heeft staan wachten, komt Quinten - eindelijk - naar buiten, met zijn fiets.

,,Sorry," mompelt hij en hij raakt Mara's hand lichtjes aan. ,,Ik was m'n fietssleutel kwijt."

Mara grijnst. ,,Maakt niet uit joh," zegt ze. ,,Dat is nog niet half zo erg als een elektronisch muisje vermoorden."

Quinten kijkt haar vragend aan.

,,Ja... M'n moeders humor," mompelt Mara. Ondertussen stappen ze op de fiets.

,,Wat is dan een elektronisch muisje en wat heeft hij je misdaan waardoor je hem moest vermoorden?" Vraagt Quinten.

,,M'n wekker," zegt Mara grijnzend. ,,Hij ging gisterochtend af om half elf, maar ik wilde nog niet uit bed en toen mepte ik hem van m'n nachtkastje af."

,,En toen was dat zielige muisje dood?" Vraagt Quinten met puppy-oogjes.

,,Jep, maar hij hield wel op met piepen!"

Quinten lacht en geeft Mara een klopje op haar schouder waardoor hun sturen bijna in elkaar haken.

,,Jezus, Quinten!" Roept Mara met haar ogen groot van schrik.

,,Ja wat?" Antwoord Quinten poeslief.

,,We flikkerde bijna!"

,,Jammer dan?"

Mara grinnikt. ,,Oké, ik moet toegeven, het boeit echt niks."

,,Goed zo bloempie," zegt Quinten grijnzend.

,,Waarom de naam bloempie?"

,,Geen idee, ik kon niks verzinnen."

,,Tuurlijk?" Zegt Mara met een frons tussen haar wenkbrauwen. Ze kijkt Quinten aan. Er is iets verandert aan hem, maar ze kan niet ontcijferen wat.

,,Wat?!" Vraagt Quinten zogenaamd verontwaardigd.

Mara grinnikt. ,,Is er iets verandert aan jou face of wat zie ik?"