Vriendschap of meer?

Hoofdstuk 8

Het is zaterdag. Mara word wakker als het negen uur is. Ze hoort een paar auto's onder haar raam door rijden en ze sprint naar het raam toe. Ze ziet een verhuiswagen en een personenauto voor het huis van de buren stoppen. Quinten zou toch niet zo vroeg al verhuizen? Ze haal haar schouders op. Ze denkt terug aan deze week nog op school. Na gym. Ze kon niet meedoen omdat ze last had van haar enkel, na de gymles gebeurde er heel veel tegelijk... Ze denkt terug aan vanaf het moment dat ze met tranen in haar ogen de kleedkamer uitliep en tegen Quinten aanbotste, tot en met het moment dat ze Quinten gedag zei bij de garderobe op school. Het leek zo lang geleden...

Ze kijkt weer uit haar raam. Er stapt een klein meisje uit de auto. Ze heeft felblauwe ogen en dik, bruin, glanzend haar. Echt een knap meisje. Mara schat haar op een jaar of vijf, misschien zes. Mara sluit even haar ogen. Het is een moment vol stress. Wat nou als het toch niet Quinten is die naast haar komt wonen? Maar een of andere loser...? Ze doet haar ogen weer open, kijkt uit haar raam, en... Ze ziet Quinten staan! Ze voelt kriebels in haar buik, het liefst wil ze zwaaien, maar dan bedenkt ze zich dat ze nog in haar pyjama staat, met haar haar nog niet geborsteld. Waarschijnlijk lijkt ze dus net zo'n vogelverschrikker. Bovendien, als ze nu meteen naar buiten stormt en Quinten begroet, komt het misschien wat opdringerig over... Ze besluit om op haar gemak zichzelf om te kleden, en tussen tien uur en half elf naar buiten te gaan. Ze loopt haar kamer uit, naar de badkamer. Haar enkel doet ondertussen al bijna geen pijn meer, dus ze kan weer normaal lopen. Ze kleed zich om en loopt vrolijk terug naar haar kamer, naar haar klerenkast, om kleren te zoeken. Gelukkig zijn haar lievelings shirt en broek uitgewassen. Ze probeert het shirt aan te trekken, maar dat is een mislukte poging dankzij de handdoek op haar hoofd.

Als Mara even later rustig beneden zit te ontbijten, bedenkt ze zich dat Quinten misschien huiswerk komt maken en dat haar kamer een enorme puinhoop is. Ze springt op van haar stoel en stormt de trap op, naar boven. Ze pakt alle vuile kleren die op een hoop op haar kamer liggen en ze gooit ze beneden in de wasmand. Dan gaat ze weer terug naar haar kamer en graait ze al haar tekenspullen bij elkaar. Zorgvuldig bergt ze ze op in haar kast. Ze laat zichzelf op haar bed ploffen en kijkt haar kamer rond. Dan kijkt ze op de klok. Kwart voor tien... Ze zucht. Hoe gaat ze haar kamer ooit optijd opgeruimd krijgen?! Er wordt op haar deur geklopt.

,,Ja."

Haar moeder doet de deur open. ,,De nieuwe buren zijn er al, kom je even naar hun huis om kennis te maken?"

Mara knikt. ,,Maar ik ruim eerst m'n kamer nog eventjes wat verder op."

Mara grinnikt wanneer ze ziet dat haar moeder haar verward aankijkt. ,,Ja mam, opruimen ja. Ik ken dat woord wel," zegt ze grijnzend.

,,Uuh... Ja... Nou ja... We gaan over een half uurtje, oké?"

Mara knikt grijnzend. Haar moeder loopt weg.

Na een kwartiertje lijkt haar kamer al redelijk opgeruimd. Maar dat komt waarschijnlijk omdat ze alles in groepjes aan de kant heeft geschoven om wat meer overzicht te krijgen. Ze pakt alle schoolboeken en zet ze in haar kast. Daarna ruimt ze ook de andere rommel op. Als ze net klaar is komt haar moeder binnen. Haar mond zakt open.

,,Mara?! Wat is hier gebeurd?!"

Mara kijkt haar moeder niet-begrijpend aan en haalt haar schouders op. ,,Ik heb opgeruimd."

Haar moeder schudt haar hoofd. ,,Nou ja, het zal wel. Kom je mee naar de nieuwe buren?"

Mara knikt. ,,Wist je dat die jongen een jongen uit mijn klas is?" Vraagt ze terwijl ze samen met haar moeder de trap afloopt. Haar moeder schudt haar hoofd. Mara haalt haar schouders op. ,,Waar zijn papa en Tim?"

,,Die moesten zo nodig naar de voetbal."

,,O ja, mam? Even daar over...," begint Mara. Als haar moeder knikt praat ze verder. ,,Ik wil ook op voetbal, mag dat?"