Vriendschap of meer?

Hoofdstuk 10

Mara voelt dat ze misselijk word van de zenuwen. Quinten heeft zijn mond open om antwoord te geven, maar waarom geeft hij dan geen antwoord?!

,,Quinten, please, geef antwoord, ik word misselijk van de zenuwen," mompelt Mara.

,,Sorry... Ik weet het gewoon eventjes niet," zegt Quinten zachtjes.

,,Snap ik, ik wist het ook niet meer, vandaar dat ik het vroeg."

,,Oké. Ik denk... We hebben nog geen verkering, maar het voelt al wel een beetje zo, tenminste, dat vind ik, wat vind jij?"

,,Uh... Ja, het voelt niet echt zo, maar tegelijkertijd wel... Ik weet het niet."

,,Nou ja, het zal wel," mompelt Quinten. ,,Ik zou wel willen..."

Mara voelt dat ze bloost. ,,Dus..."

Het is stil. Geen pijnlijke stilte. Zeker niet zelfs, het is een fijne stilte waarin je niet hoeft te stressen.

,,Mara?" Vraagt Quinten blozend terwijl hij Mara diep in haar ogen kijkt.

,,Ja?"

,,Zou je met mij meer dan alleen vrienden willen zijn?"

,,Dat houd in...," antwoord ze grijnzend om Quinten een beetje op stang te jagen.

Quinten kijkt haar zogenaamd boos aan. ,,Verkering. Wil je verkering met me?"

Een fractie van een seconden gaat er een gedachte door Mara's hoofd of ze eigenlijk wel wil, maar waarom die gedachte? Ze is smoorverliefd op Quinten en ze wil heel graag verkering, er is toch ook niks mis mee? Ze laat de gedachte gaan. ,,Ja, heel graag zelfs," zegt ze glimlachend.

Quinten glimlachf lief. ,,En nu?" Vraagt hij.

,,Nu hebben we verkering," zegt Mara. ,,Nu vind ik het niet zo erg meer dat we buren zijn en dat ik dus elke dag met jou naar school moet fietsen hoor," voegt ze er grijnzend aan toe.

Quinten geeft haar een speelse stomp tegen haar schouder en drukt een snelle kus op haar mond. Hij kijkt op de klok. ,,Grappig," zegt hij. ,,Het is precies drie uur."

Mara grinnikt. ,,En de derde van de maand."

,,Jep..."

,,Drie is vanaf nu mijn lievelingsgetal," zegt Mara en ze pakt Quintens hand.

,,Ook die van mij," zegt Quinten en hij slaat zijn arm om Mara's middel.

Het is stil. Weer zo'n fijne stilte... Mara legt haar hoofd op Quintens schouder en begint na te denken. Ze heeft gewoon verkering met Quinten... En ze vind hem onbewust al vanaf de eerste week van het schooljaar of zo leuk. Onbewust... Dat was het ergste. Ze had gewoon niet door op wie ze verliefd was, terwijl anderen het wel doorhadden. En nu heeft ze net een paar dagen zelf door dat ze Quinten leuk vind en ze heeft bijna meteen verkering. Ze glimlacht en voelt een traan over haar wang rollen. Niet van verdriet, maar van blijdschap. Quinten trekt haar op zijn schoot en veegt de traan van Mara's wang af.. ,,Wat is er engeltje?" Vraagt hij bezorgd.

,,Niks, ik ben gewoon blij dat we nu verkering hebben, alleen... Ik vertel het nog liever eventjes niet aan mijn ouders, oké?"

Quinten knikt. ,,Geeft niet, ik vind het best. Ik vertel het dan ook maar nog niet..."

Mara glimlacht. ,,Mag wel hoor." Ze voelt Quintens' adem in haar nek en ze krijgt kippenvel.

,,Snap ik, maar voor jou veiligheid," zegt hij grijnzend.

,,Hoezo mijn veiligheid?"

,,Mijn ouders vertellen het waarschijnlijk bijna meteen tegen de jouwe als ik het ze vertel."