WHEN YOU SAY... "I DO" <3

Chapter 12

Chapter 12

“No wonder pinalayas ka ng pamilya mo. Wala kanga lam sa bahay…sa buhay may alam ka ba?” naka-upo si Karylle habang nagsasalita at si JM naman ay nakasquat na may patong na tatlong magkakasunod na plato sa kanyang braso.

“Meron---”sasagot sana si JM.

“sabi ko huwag kang magsasalita…and as what I said earlier sa pag-uusap nating ito if you break a plate or break a rule,there will be a consequence. Since sumagot ka,I’ll give the first consequence…” kinuha ni Karylle ang kanyang lipstick at nilahyan ang kanyang mga labi. Tumayo siya…ang was about to kiss JM on the left cheek…

“No---” iniwas naman ni JM ang kanyang mukha at di niya naiwasang mahulog ang isang plato.

“Ooopppss…1,2,3…con-se-quen-ces…”parang nang-aakit pa ang boses ni Karylle. While looking intently at JM’s eyes na parang nanunubok. Ilang Segundo lang ay pumikit na lang si JM na para bang sumusuko. The moment he closed his eyes…Karylle can’t help to give a smile, “I won.” Una niyang hinalikan ang ilong ni Jm… “One…” sa left cheek… “two…” at sa leeg ni JM “three…” at saw akas ay narinig niya na ang paghinga ni JM. Nang bumukas ang mga mata ni JM ay nakonsensya naman si Karylle dahil nakita niyang naluluha ang mga mata nito at kitang-kita na nagtitimpi na.

“I…am…”  pagtingin niya sa mata ulit ni JM ay hindi na siya kayang tignan nito at kahit siya ay parang nahiya na rin. “going to take a bath. I bought a food. Don’t wait for me, you can eat ahead.” Tumayo na si Karylle at kinuha ang mga plato sa mga braso ni JM.

Pagkatapos pumasok ni Karylle sa kwarto ay naupo siya at sumandal sa pinto.

Karylle’s POV:

Maybe I’ve gone too far… I can’t even say I’m sorry! I was just so  mad at him that time… Still I should have not done it. Maybe hindi lang talaga siya sanay sa mga gawaing bahay. Sobrang sakit siguro ng ginawa ko para sa kanya… Hay ano Ka ba kasi Karylle napagtripan mo pa siya! Maybe next I’ll be more patient… maybe next time I’ll be more understanding… maybe…

Pagkasarado ng pinto ay agad na naupo si JM. At di niya na napigilang maiyak.

JM’s POV:

Hindi niya na ako nirespeto. Kahit pa may kasalanan ako, hindi niya sana yun ginawa. It was below the belt. Pakiramdam ko narape ako…tapos kanina pa ako naiihi.

Nang maalalang kanina pa siya naiihi ay agad naman siyang nakaramdam ulit na maihi. “Ay naku, langya. Ngayon pa kung kalian ako nagmomoment…panira naman uh…” tumayo naman siya agad at tumakbo papuntang banyo.

Pagkatapos umihi ay tumayo na si JM at itataas na sana ang kanyang boxers ng biglang bumukas ang pinto ng banyo…

“Waaaahhh!!!” sabay na sigaw nina JM at Karylle sa gulat. Agad namang isinara ni Karylle ang pinto at si Vice ay umupo ulit sa inidoro. “Hindi ka na nakontento  sa pagnakaw ng mga halik mula sa akin…naninilip ka pa!” sigaw ni JM habang inaayos ang kanyang shorts.

“Sorry! Okay. Hindi ka naman kasi naglock noh. Hindi ko na kasalanan ang nangyari. Saka sinabi ko naman sa’yo kanina na maliligo ako!”  di maitago ni Karylle ang mapangiti sa pangyayari pero pinigil niya ang kanyang ngiti nung lumabas na si JM.

Lumapit si JM kay Karylle na sobrang seryoso ang mukha. “Masarap sanang pakinggan ng salitang SORRY mula sa’yo…but where was that word earlier for you to say it and when I needed to hear it…” hinintay muna ni JM na magreact si Karylle but she can’t even look at him in his eyes at nagtatampong naglakad si JM papunta sa sofa at humiga.

        “Guilty…” pahabol pa niya.

Pagkapasok ni Karylle ay lalo siyang nakonsensya. “Oo  na…kasalanan ko na nga.”

Nang matapos siyang maligo ay napadaan siya sa sofa. “JM…JM…” tawag ni Karylle kay JM ngunit hindi pa rin ito gumalaw. Kaya lumapit siya at yumuko kay JM… “I’m…sorry…” bulong niya. Ngunit hindi gumalaw si JM kaya tumayo na siya ulit at nang humakbang siya ay may pumigil at humila sa kanyang kamay. Napatingin naman siya kay JM.

“What did you say?” napapangiti pa si JM…’yung lokong ngiti.

“Ewan ko sa’yo! Di ko na problema ‘yun.” She saide to save her pride. Tinanggal naman niya ang kanyang kamay sa pagkakahawak ni JM.

“Sabihin mo na…sabihin mong may kasalanan ka sa akin…sabihin mong  lumagpas ka na kanina sa pinaggagawa mo…sabihin mong…sabihin mong patawad…sorry…” habang nagsasalita ay unti-unti niyang nilalapitan si Karylle gaya ng ginawa nito sa likod ng bahay kanina.

“It was not my fault! Ikaw ang unang nambwisit sa akin! Nakita mo ba ‘yung mga damit ko? Tapos sa simula pa lang wala ka ng ginawa kundi magbigay perwisyo sa buhay ko---” pagtatanggol ni Karylle na hindi pa rin umatras kahit 1inch  na lang ang space na pagitan sa kanilang mga mukha.

“But admit it girl what you did to me earlier was too much and---” depensa naman ni JM.

“I’m sorry…” insert ni Karylle para lang matahimik si JM. Tatalikod na sana si Karylle

        “What?” Mas hinigpitan niya ang pagkakahawak sa kamay ni Karylle.

“I-AM-SORRY…okay?” at umakyat na siya sa kwarto.

Hindi naman mawala sa mga mukha nina JM at Karylle ang kanilang mga ngiti pagkatapos nun. Si JM ay masaya na marinig ‘yun mula sa bibig ni Karylle at nawala na rin ang kanyang galit at tampo sa kanya. Habang gumaan naman ang pakiramdam ni Karylle na nakahingi na siya ng tawad sa kanyang nagawa. Kapwa sila nakatulog na may mga ngiti sa kanilang mga labi…

-----END OF CHAPTER 12----