YA KANKAMA AŞIKSAM

Hepsi bu!*

   _BESTE DEN_

  "Bunu yapma Beste.Bana ne yaptığımı söyle!Ama bana seni yeniden yalnız bırakıp gidiyorum deme!"

  "Ne diyim sana.Yalnız değilsin.Kuzenin var sevgilin var.Ailenden kalan son kişide yanında daha ne istiyorsun.Ben gidiyorum.Uzatma boş yere"

  "Benim ailem senin ölen ailendi.Onlardanda geriye sadece kalan sensin.Akman kan bağım.Ailem den kalan sensin Beste.Sensin"

     Yanımdaki o kıza rağmen onla yaşayacağımı filan mı sanıyor.Ben onu tüm masumluğumla severken o başka bir kızı öpüyorsa ne yapmamı bekliyor.

  "Sadece sana gideceğimi söylüyorum.Bu bir izin değil.Artık ne sen yalnızsın nede ben seni kurtaramam."

      Gözlerinin içine delici bakışlarımı yolladım ve dizinden kalktım.

  "Kendine iyi bak Alaz.Ben artık yokum.Sende öyle."

     Bir kaç adım atıp kapıya varmıştım bile.Yanaklarıma hücum eden yaşlarla boğuşurken bağırdı.Canımı daha da yakmaya çalışıyor herhalde.

  "Niye.Ben sana yedi yıldır bütün yalnızlığımı adarken niye gidiyorsun.Bana böyle ceza veriyorsan kader zaten ailemle cezamı iki defa verdi.Üçüncü ceza senden olacaksa ben öleyim.İstediğin buysa gidiyorum."

     Sen bana yalnızlığını adadın ben sana kalbimi adadım ulan.Çok mu?Karşımda başka bi kızı öpen dudakların varken ben nasıl dayanayım.Söyle.Sekiz yıldır öpmek istediğim dudaklar başka bir kızı öperken kolay mı sana bakmak.Yaktığın kalbim kül olmuş çok mu?

     Sen benim ağlamama kıyamıyorsun ha.İnan ne ağladıysam senin yüzünden.Gözyaşım aktıysa sebebi sensin.Ama yine her şeyi sen bana adadın öyle mi? Haksızlık yapma! Söyleyemediklerim sana kıydıklarımsa bana haksızlık yapma.Bilki adadıklarım kalbimde.

      Hızlı adımlarla tuvaletten çıktım.Koşarak bizimkilerin yanından geçip merdivenlere geldim.

     Sınıftan çantamı alıp Çağan ın sınıfına girdim.Sırasına kafasını koymuş düşünüyordu.

    Koluna sokuldum.Ayağı fırladı hemen.Sıkıca boynuma sarıldı.Bir an gülümsedim.Beni sevenlerde varya şükür.

  "Bir kaç gün sizde kalmak istiyorum.Lütfen.Sonra Savaş lara gideceğim.Biletimi alıncada Almanya ya.Halam beni özlemiştir."

     Cevap vermeden sırada duran çantasını ve ceketini eline aldı.Sınıf kapısına doğru yürüdü.Bende onu takip ediyordum.

    Taksiyle onlara gelmiştik.Şimdi oturma odalarında ki koltuğa hazırladığımız yatakta telefonumla oynuyorum.

     Yani oynuyorum derken Alaz la çekildiğim fotolara bakarak ağlıyorum.Şimdiden özledim onu.Nasılda seviyorum böyle.

   Hiç aramadı.Mesajda atmadı.Biliyo oda benden kurtulduğunu.Ama ben ondan nasıl kurtulacağım.

  Sekiz yıl önce.Dokuz
yaşındayım.Okulda hayran olduğum bi çocuk.Ama nasıl hayranlık.Anlatamam.

  Anneme bahsettim.Güldü.Oda sevmişti o çocuğu. Anneme yetim hanede kaldığını söyledim.Üzüldü.

    Sonra o tatlı çocuğa bizim evde bir oda hazırladık.Bizde kalmaya başladı.Odalarımız yan yanaydı.Her sabah ilk kapımı çalar,benim çıkmamı beklerdi.Beraber kahvaltı masasına geçerdik.

     Bir gün annemler yemeğe gittiler.Bizde evde yalnız kaldık.Oyun oynarken zil çaldı.O açtı kapıyı.

    Halam ikimizede sarıldı.On dört yaşında genç bi kızım.Sarılmak artık bana göre gelmiyordu.Ayrıldım halamdan.