YA KANKAMA AŞIKSAM

AŞK OLAMAZ (bal gibi olur:))

        Bölüm şarkımız ÇAĞAN ŞENGÜL-BİR DELİ HASRET...❤❤Dinleyin valla çok güzel şarkı.

       _BESTE DEN_

      Gözlerimi kırpıştırıp bacağımı sehpaya uzattım yeniden.Artık televizyonu görmek için büyük çaba sarf ediyordum.Tam gözlerim kapanmış , kafam geriye düşmüştü , uyuyacaktım ki Savaş ın kalın sesi kulaklarımı tırmıkladı:

"Skora bak Beste.Gördün mü? Nasıl smacı bastı.Bu maç bizim kessin kessin eminim.85_80.Yetişmeleri imkansııııız."

      Heyecanla elini kaldırıp beni kolunun dibine çekerken bir yandan da bağırarak konuşmaya devam ediyordu.Bu beni rahatsız etmeli miydi? Evet ama Savaş ın sesi bana hoş geliyordu.Ne kadar bağırsa da ne diyebilirdim ki? Onun yanında Alaz kadar rahttım.Seviyordum onu da.Alaz gibi değildi ama seviyordum işte.İydi.Beni mutlu edebiliyordu.

"Evet Savaş görebiliyorum.Bağırmana gerek yok bence."

     Fındık kadar gözlerini bana çevirip şüpeci gözlerini gözlerimde gezdirdi.

"Bence...Göremiyorsun." Eliyle göz kapaklarımı gererken devam etti. "Bu gözlerle skoru görebiliyorum deme bana.Sen ancak rüya görürsün küçük hanım..."

      Söylediğine gülerken önce kendi kalktı sonra da beni kolumdan tutup kaldırdı.Odama doğru yine beni arkasından sürüklerken parkelere takılıp düşmemek için çabalarken bir yandan da düşersem yere , orada uyuyakalırım diye düşünüp gülüyordum.

     Yatağın yanına gelince kendimi yatağa atmaya yeltendim ama arkamı dönecekken beni engelleyen kolda takılı kaldım.

     Konuşmadan gözlerini devirdi.Kollarımı havaya kaldırıp maç başlarken üstüme geçirdiğim 14 numara formayı kafamdan sıyırdı.Ben abam abam gülerken Savaş ta sırıtıp mırıldandı:

"Sana annelik yapmaktan sıkıldım diyemem ama annelik bana yakışmıyor canısı.Alaz ın şefkatli anne kollarına dönme zamanı gelmedi mi?"

"Beni istemiyorsun yani?"

"Saçmalıyorsun yani" Sırıtıp beni yatağa çevirirken bende ona karşılık verdim:

"Hem sana annelik yakışıyor.11 yaşımda kolum kırıldığında bana yemek bile yediriyordun.Şimdi büyüdüm diye mi bu sitemin.? Annneemm!!"

"Aşk olsun!! Sitem etmedim la! Ama karizmam şey oldu.Çizildi.."

      Yatağa iyce sırışırken söylediklerine kahkahalarla gülüyordum.Oda bana eşlik ederken pencereyi kapatıp odadan çıktı.Kıvırtarak çıktı hem de.Bildiğimiz kıvırttı.Anneymiş..Deli ya..

     Kafamı ay ışığının odama konuk olduğu pencereye çevirdim.Her şey güzeldi de böyle yalnız kalınca Alaz yeniden yuva yapıyordu aklımda.Üzerime yine hüzün çöküyordu.Ağlamak istiyor , bağırarak aşkımı söylemek istiyordum.Ama tek kelime edemiyordum bile.

    Yine uykuma karşı çıkıp yataktan kalktım.İki adım ileride duran pencerem ve onun önünde bana kucak açmış koltuğum yürümeme yardım ediyordu.Koltuğa çöküp dışarıyı seyretmeye başladım.Elimi yumruk yapıp yüzüme yerleştirirken dirseğimide pencerenin önündeki taş yere sabitledim.Soğuktu ama iy geliyordu be.