YA KANKAMA AŞIKSAM

aşktan kurtulmak için

_BESTE DEN_

"Kusura bakma Alaz! İstemiyorum.!"

Gözleri kızarmıştı.Çok kızarmıştı ve ben buna dayanamıyordum.Ama yapabileceğim bir şey yoktu.Onla gitmek ne kadar istesemde o hâlâ bana kardeşim demekte kararlıydı.Madem böyle bir tutum sergiliyordu bende onla gitmemekte kararlıydım.

Arabanın arka koltuğundan çıkıp ona döndüm.Yüzüne bakamıyordum ama ona son bir açıklama yapmak zorundaydım.

"Alaz ben istemiyorum artık senle yaşamak.Evet biz uzun zamandır aynı evde yaşıyoruz ama artık ben dayanamıyorum anla beni.Bak artık kendime bazı konularda engel olamıyorum.Sen de kendine iyi bak.Ben bir süre yokum.Antalya ya gidiyorum.Söz veriyorum gelince senle konuşcam.Ama şimdi deil.No nolur a anla beni..Be ben yapamıyorum."

Gözlerim artık yaşlarla bütünleşmişti.Çeneme süzülen göz yaşımı silmek için elimi kaldırmıştım ki Alaz elini getirip gözlerine bakmami sağladı.Baş parmağı ile göz yaşımı silip gözlerini kapadı.

"Bak Beste ben seni anlamıyorum.Artik seni,ne yapmaya çalıştığını anlayamiyorum.Bana açıkla ve istediğin yere git.Bende burayı dağıtayım,yıkıyim,yakiyim yaniyim burda sende rahatla bende."

Kafamı ellerinden kurtarmak için sola çevirdim.Ama bırakmıyordu.

"Artık beni anlamanın bir anlamı yok yani anlamanı istemiyorum Alaz..."

Solgun yüzü ve ruhsuz bakan gözleri içime işliyordu.Ama kendime engel olamıyordum.Ağzıma engel olsam belki bir şeyler olacak ama çok sinirliyim ona ve beynimden geçenler dilime vuruyo.Bir türlü kalbimdekiler dilime vurmasa da beynimdekiler evet.

Güldü.Kafasini geriye atıp saclarının arasında geçirdi elini.Parmağı ile Savaş ın bize baktığı evinin kapısını gösterdi.Yeniden gözlerime bakıp kafasını parmağının gösterdiği yere çevirdi.

"Git o zaman Beste.O zaman sana ne ben,ne burada yapacaklarım,ne de sana söyleyeceklerim engel olabilir.Git ve geri bıraktıklarına bakma.Oldu mu!!?" Bağırmaya başlamıştı.Kafasını ellerinin arasına alıp bağırmaya devam etti.

"Oldu mu Beste? Oldu mu canım? Al canımı da git!! Bırak bizi.Bırak beni.Siktir et ve git istediğin yere.Artik seni anlamamı istemiyorsun ya.Anlamıyorum şimdi.Seni hiç anlamıyorum.!!"

Gözlerim yine dolmuştu.İşte akmasına da engel olamıyordum gözyaşlarımın.Akman arkadan atılıp Alaz ı kendine çevirdi.Titreyen ellerini tutup bağırmasına engel oluyordu.Ya da engel olmaya çalışıyordu.

"Ben de zaten gidiyim diyorum.İşte gidiyorum.Ama sen beni anlamaya çalıştığını ama anlayamadığını söyledin ya!? Hayır,sen beni hiç anlamaya çalışmadın ki.Yapmadın bu söylediğini.Geldiğim zaman sana her şeyi açıklayacağım.Senin yüzüne bakamasam da açıklayacağım.Söz veriyorum.Lutfen sinirlenme."

Zaten bana bakmıyordu.Akman onu zor tutuyordu çünkü.Bende yüzümde biriken yaşları elimin tersiyle silip Savaş ın olduğu tarafa döndüm.Biraz ona bakıp hızla yanına gittim.Ellerimi kollarının arasında geçirip ona sarılınca beni evin içine çekip kapıyı kapattı.Sırtımı kapıya dayayıp yere çöktüm.Savas ta yanıma çöküp süzülen yaşları yine sildi.Kolunu omzuma atıp beni iyce kendine yaklaştırdı.

"Yapma Beste.Sakin ol tamam mı? Oda sinirli seni anlayamaz.Sadece size ve kalbine biraz zaman ver."

"Yapamıyorum.Beni anlamasını beklemiyorum zaten.Onu sevdiğimi öğrenene kadar da beni anlamayacak.Sevdiğimi öğrenince de beni anlayamaz.Kardesine aşık olup ihanet etmekle suçlayacağından eminim." Dedim tek nefeste.