YA KANKAMA AŞIKSAM

İy haber

Öncelikle kapak fotosunu değişmemden başlayacağım.Nedenini bilmiyorum ama diğer kapak pek hoşuma gitmiyordu.Sizce güzel mi ve kapak yapabilen bana mesajla atsın bakarız olmazsa yine değişiriz.Yorum yapın.Sonra bölüm yazmakta çok geç kaldım.Aslında daha erken yazmıştım ama biraz daha okunsun sonra yazarım diye düşündüm.Kusura bakmayın.Neyse şimdi bişi istiycem.Kapak yapan ya da hikaye ile ilgili bir fikri olan varsa mesaj atsın ve ithaf isteyen.İyi okumalar.

_BESTE DEN_

Gözlerimden süzülen yaşlar artık durmaz olmuştu.Karşımdaki koltukta oturmuş kafasını ellerinin arasına almış beni izliyor.Bir cevap bekliyor.Haklı.Ama bende haklıyım.

"Burdan bir cevap almadan kalkmayacağımı biliyorsun demi.Sana ne dememi istemiyorsun.Niye bana böyle deme dedin Beste.Canım sıkıldı artık."

"Kardeşim."dedim ağlamaktan çatallaşmış sesimle.

"Artık kardeşliğini hak etmiyor muyum?Öğrendin mi yoksa?Hatırladın mı?"

Sona doğru şaşırmış gibi gözleri portladı.Neyi hatırlamamı istemiyor biliyorum.O gece olanlardan bahsediyor.Ben zaten o gece olanları hatırladım.Ama sana kızamam çünkü ben senden önce seni istedim.Sen şimdi bir hata yaptın.Suçun büyüğü benim.Ben seni hep arzuladım.

"Hayır!Asıl ben senin kardeşliğini hak etmiyorum.Hayır!Hiç bir şey hatırlamıyorum."

"Saçmalama Beste!!Haketmiyor olan sen değilsin."

"Sen misin?Emin ol senin o gece sarhoşken yaptığın şeyi ben yıllardır yapıyorum.Şimdi affetmesi gereken sensin."

"Ne!!Sen hatırlıyorsun.Ama... Yıllardır???"

✏💜✏💝

Evden çıkalı bir kaç saat oldu.Belkide daha fazla.En son onun bana anlamsız bakışları ve dolan gözleri vardı.Ve ben onu umursamadan o koltuktan kalkıp koşarak evden çıktım.Daha fazla bakmaya ne cesaretim ne hakkım nede mecalim vardı.

Savaş tek sığınağım olduğundan ona geldim.Gömdüm kafamı omzuna ağladım.Hiç susmadan.Deli gibi ağladım.

Bana kıyamıyor olduğu her halinden belliydi.Ama ağlamak iyi geliyordu.

"Bir kaç ay yok olalım."

"Ne?"dedim hafif doğrulup.

"Benim ailemin yanına gidelim.Sadece ikimiz.Öldü sansınlar bizi.Alaz da sende biraz dinlenin.Kafanı topla"

"Antalya ya mı?"

Kafasını olumlu anlamda salladı.Gülümsemeye çalıştım.

"Kabul"

✏💔✏💔

Aradan bir kaç gün geçmesine rağmen bu evden çok az çıkmıştım.Ben okulu dondurmuştum.Savaş gitmeye devam ediyor benim yerimi bilmiyormuş gibi davranıyor kızıyormuş herkese.

Alaz a bir mesaj atmaya karar verdim.En iyisi buydu.

"Sen her gece uyurken ben göz yaşı döktüm.Biliyorum çok adi şerefsizlik ettim ama aşk kardeş da kanka da tanımadı.Affet.

Seni sevmek çok güzel.İnan çok güzel.Gözlerin,sözlerin,bakışların,hareketlerin,kıskanman.Kardeşce de olsa kıskanman çok güzeldi Alaz.Her kardeşim değişinde içim alev alsada güzeldi.Seninle olmak.

Ben sadece sana aşık oldum.Bu arada sen bana her kardeşim dediğinde senle evlilik hayalleri kurduğum için bir kez daha affet beni.Zor biliyorum ama affet.