I'm His Manliligaw

Chapter 42

I'm guilty. Yes, I do. Hindi ko sinasadiyang masabihan siya ng ganon. I mean, yes half of me gustong ilabas sa kaniya yon pero shit, napasobra ako.

Sinabunutan ko sarili ko, "urghh!" Nakakafrustrate tong guilt sa loob ko.

"Problema mo?"

I looked at Hannah, buti pa ang isang to. Parang walang pinoproblema sa mundo. Kain lang kain samantalang ako hindi na halos makakain dahil kakaisip ng solusyon sa problems ko. Isa pa si Jeric, hindi nagpaparamdam. Tsk.

"Wala."

She shrugged, "k."

Ay anak ng palaka ka talaga, Hannah. Sagutin ba naman ako ng 'k' litsi.

"Hannah.."

Snob.

"Hannah.."

Snob again.

"Hannah--"

"Han!"

Sabay kaming napalingon ni Hannah sa tumawag sa kaniya. Its Chester. Hannah smiled. Yung ngiting sa sobrang tamis, pwede ng ipangkape. Oh, I smell something fishy.

Lumapit sa table namin si Chester. "Ano, punta tayo?"

"Yes. After ng klase ko. Ay Terry, nareceived mo message ko?"

Chester took his phone,"yup." Saka pinakita yung screen at literal na nanlaki mata ko.

Effin shit! Y-yung contact name ni Hannah sa contact ni Chester.

'Hanny<3'

Tiningnan ko si Hannah ng may ngiting nakakaloko sa bibig ko.

"May kailangan kang ikwento, Best friend ko."

She gulped! Hule! HAHAHA!

"Complete details, friend."

"H-ha?"

Pinanlakihan ko siya ng mata kaya napatango siya ng wala sa oras. Good girl, Hannah.

"You both look creepy, girls. "

We gave Chester a glare.

"Just kidding."

Siya lang natawa sa joke niya. Psh.

Tumayo ako. "Bye guys."

-

Jeric, Jeric, where are you? I miss you, I miss you, I want to hug you.

I sighed. I miss Jeric so much. Saan ba kasi siya? I have no idea where the hell he is. Wala man lang siyang sinabi or di man lang siya nagpaalam kung saan siya pupunta. Ilang araw na siyang MIA.

"Ms. Reyes, its your turn."

"Oh sorry."

I let a heavy sigh, again. I'm so preoccupied this past days. Jeric and err-- Dondie keep running in my mind. They both making me frustrated. And I hate myself for letting them do that to me.

"Pose! Ms. Reyes! You forgot to pose in the middle!"

"I-I'm sorry, Ma'am."

She did shook her head, "is there something in your mind that's bothering you?"

"N-none Ma'am."

"Wala naman pala e, so focus!"

"Y-yes, Ma'am."

"Okay, let's repeat on their part. Dondie, get ready!"

I looked at Dondie. Nakatingin din siya sakin but he immediately avoided his gaze when he met mine.

Paano ako makakahingi ng sorry sa taong ito?

Dondie and Jeric, you both giving me a head ache!