Crushed By My Crush (Greek Edition)

Απροσδόκητο

"Δεν το πιστεύω το καταλαβαίνεις;"
"Αχ είμαι τόσο χαρούμενη για σένα!"
"Δεν το πιστεύω..."
"Τους γνώρισες! Από κοντά!"
"Δεν το πιστεύω..."
"Επιτέλους το όνειρο σου πραγματοποιήθηκε! Πώς νιώθεις τώρα;"
"Δεν το πιστεύω..."
"Δεν το κατάλαβα τις τελευταίες δέκα φορές! Εννοώ πώς περνάνε οι μέρες τώρα; Είστε μαζί; Συνεργάζεστε;"
"Ωωωω δεν θα το πιστέψεις!-"
"Μην μου πεις;!"
"Γνώρισαν όλο το γκρουπ! Η Yundae κόλλησε με τον J-Hope και έχουν φτιάξει τόσες χορογραφίες μαζί, η Hyeon είναι συνέχεια με τον Namjoon και τον Yoongi, η Areum κάνει πολύ παρέα με το Maknae line και..."
"Εσύ είσαι συνέχεια με τον Jungkook!"
"Όχι...είμαι συνέχεια με την Mei..."
"ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥ;!"
"Ξέρεις γιατί..."
"Ξεπέρασε το! Είναι ο bias σου! Το είδωλο σου! Ο αγαπημένος των αγαπημένων! Αυτός ήταν το στήριγμα σου στις δύσκολες στιγμές! Το νερό στη φωτιά σου! Το οξυγόνο στα πνευμόνια σου!..."
Δάκρυα έτρεξαν κατά μήκος του προσώπου μου. Έκλεγα σιωπηλά στα λόγια της. Πονάει. Πονάει πολύ. Πονάει ο χρόνος. Πονάνε οι λέξεις. Πονάνε τα βλέμματα. Όλα σε σχέση με αυτόν πονάνε. Δεν αντέχω άλλο. Θέλω να σταματήσει. Θέλω να απελευθερωθώ από αυτά τα συναισθήματα· αλλά δεν θέλω να τον χάσω. Δεν θέλω να απομακρυνθώ. Δεν μπορώ. Αδιέξοδο. Αδιέξοδο.
"Έχεις δίκιο. Αλλά πονάει. Πονάει πολύ. Δε νομίζω ότι μπορώ να συνεχίσω έτσι..."
"Έρικα...Έρικα όχι. Ούτε που να το σκέφτεσαι! Δεν έφτασες μέχρι εδώ για να τα παρατήσεις τώρα! Δες πόσο καλά πάνε όλα γύρω σου! Πόσο έχεις βελτιωθεί! Βγάλατε ήδη πέντε τραγούδια με τα κορίτσια! Ένα με την Hyeon! Ακόμα και στο χορό σκίζεις!"
Δεν της απάντησα. Τα επιχειρήματα της απλώς δεν έφταναν ποτέ στην πηγή. Πέρασες και δεν ακούμπησες...
"Έρικα...μη. Σε παρακαλώ, κοίτα γύρω σου. Έχεις περισσότερα απ'όσα θα μπορούσες να είχες φανταστεί. Πρόσεχε τα. Μην τα χάσεις."
Η φωνή της ακουγόταν κουρασμένη τώρα πια. Εγώ φταίω. Την βαραίνω με τα προβλήματα μου. Ήθελα να της πω συγνώμη για όλα αυτά που έχει περάσει μαζί μου, αλλά αυτό θα χειροτέρευε την κατάσταση. Αποφάσισα για ακόμη μιά φορά να μην μιλήσω.
"Εντάξει."
"Αντε...θα τα πούμε. Καληνύχτα!"
"Καληνύχτα."

Τερματίστηκε η κλήση και εγώ συνέχισα να κάθομαι μπροστά στο το τζάμι της αίθουσας χορού. Ερχόμουν εδώ πολύ συχνά τελευταία. Αυτή η αίθουσα είχε μπει στην λίστα των αγαπημένων μου χώρων. Εδώ ένιωθα ελεύθερη και γαλήνια. Ίσως επειδή περνούσα πολύ χρόνο εδώ μέσα με τις πρόβες ή επειδή έχει μοναδική και υπέροχη θέα της πόλης. Ίσως επειδή αισθανόμουν ασφαλής από όλους τους άλλους και τις ερωτήσεις τους. Βαρέθηκα να εξηγώ τα συναισθήματα μου στους άλλους. Βαρέθηκα να ακούω τις ίδιες ερωτήσεις. Βαρέθηκα να είμαι έτσι. Ίσως επειδή είναι από τις αίθουσες που δεν δέχεται πολλές επισκέψεις. Ναι. Έχω αρκετούς λόγους που είμαι εδώ.