Ονομάζομαι Έρικα.
Η ζωή μου στην Ελλάδα έχει φτάσει στο τέλος της καθώς δεν έχει μείνει τίποτα να αγαπάω εδώ. Η μητέρα μου ήταν τόσο ανίκανη που μετά από ένα σημείο δεν άξιζε να την αποκαλώ μητέρα. Το μόνο που έχω ειναι η πολυαγαπημένη μου γιαγιά...
"Χχαχχαχαχαχχαχά" Με είχε πιάσει ένα νευρικό γέλιο. Είμασταν εγώ, η Yundae και η Hyeon στην κουζίνα και φτιάχναμε πρωινό. Τα υπόλοιπα κορίτσια κοιμόντουσαν ακόμα και αποφασίσαμε εμείς οι 'ξύπνιες' να φτιάξουμε πρωινό για όλες. Καθώς ετοιμάζαμε το πρωινό η Hyeon έκανε σκοπό της ζωής της να μας κάνει να γελάσουμε. Άρχισε να λέει αστεία, μέχρι που κατέληξε να μιμείται διάσημους. Δεν μπορούσα να πάρω ανάσα μέσα στο αέναο γέλιο μου. Η Yundae είχε σκάσει στα γέλια επίσης και σερνόταν στα πατώματα. "Αχ...δεν μπορώ...σταμά..τα" προσπάθησα να την αποτρέψω από το να συνεχίσει αλλά απέτυχα. "Άλλο ένα, άλλο ένα!" Περίμενε λίγο μέχρι εγώ και η Yundae ανακτήσουμε τις δυνάμεις μας. "Λοιπόν..Jungkook όταν βρίσκεται γύρω σε κορίτσια."
Oops! Questa immagine non segue le nostre linee guida sui contenuti. Per continuare la pubblicazione, provare a rimuoverlo o caricare un altro.
Δεν πέρασε ούτε λεπτό και αρχίσαμε να γελάμε ξανά. Αυτή τη φορά γέλασε και η Hyeon. Ήταν πολύ καλή στη μίμηση προσώπων. "Αχ! Μπράβο ρε Hyeon, μας έκανες να γελάσουμε και σήμερα!" Η Yundae τοποθέτησε το χέρι της πάνω στο στομάχι της και προσπάθησε να πάρει βαθιές ανάσες. "Μπράβο...καλά ξεκίνησε η μέρα.." πρόσθεσα και εγώ. "Να 'στε καλά βρε κορίτσια! Μέχρι και εγώ γέλασα!" Καθήσαμε στο σαλόνι με το πρωινό και περιμέναμε να ξυπνήσουν και οι άλλες.
Είχε περάσει μία βδομάδα από την τελευταία φορά που είδα τον Jungkook. Η βδομάδα ήταν αποκλειστικά χορού. Κάθε μέρα είχαμε ολοήμερες πρόβες και κάθε μέρα σκεφτόμουν τα λόγια του Jungkook.
Δεν σου έφτασε η δεύτερη φορά ήθελες και άλλη;!
Η ερώτηση του τριγυρνούσε το μυαλό μου κάθε μέρα. Δεύτερη; Πότε ήταν η πρώτη; Και πώς με θυμάται; Γιατί με θυμάται. Ίσως γιατί είμαι το μόνο ατσούμπαλο πλάσμα που πέφτει πάνω του! Αλλά πότε ήταν η πρώτη φορά; Τομυαλό μου προσπαθούσε να θυμηθεί αλλά δεν έβγαζα άκρη. Μόνο δύο φορές ήρθα στην Big Hit. Η μία για την audition και η άλλη για τα αποτελέσματα όπου και έμεινα στην εταιρία. Εκείνη τη μέρα δεν τον είδα, ή τουλάχιστον δεν έπεσα πάνω σε κάποιον! Αλλά την πρώτη μέρα...Εκείνη τη στιγμή μου ήρθε η φλασιά. Αυτός ήταν. Ο άνθρωπος που έπεσα πάνω του την πρώτη φορά που ήρθα στην εταιρία! Αυτός ήταν! Και με θυμάται από τότε. Δεν είχα προλάβει να κοιτάξω το πρόσωπο του ανθρώπου. Αλλά θυμάμαι ότι ζήτησα συγγνώμη. Γιατί μου το κρατάει εναντίον μου; "Τώρα εξηγούνται όλα.." μουρμούρισα ασυνείδητα. "Τί εξηγείται;" ρώτησε η Hyeon από δίπλα μου. Με κοίταξαν και τα δύο κορίτσια που βρίσκονταν στο σαλόνι μαζί μου. Αποφάσισα να το πάρω από την αρχή. "Την πρώτη μέρα που ήρθα στην Big Hit, για την audition μου, ήμουν μες στο άγχος. Όταν εισήλθα στο κτίριο βιαζόμουν και δεν πρόσεξα τον άνθρωπο μπροστά μου με αποτέλεσμα να πέσω πάνω του με φόρα. Τώρα συνηδειτοποίησα ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Jungkook." Τα κορίτσια ξαφνιάστηκαν. "Ωωωωωω!" Είπαν ταυτόχρονα. "Γι'αυτό σου φέρεται έτσι.." "Ναι αλλά αμέσως αφού τον χτύπησα, του ζήτησα συγγνώμη!" Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους και ξεφύσηξαν. Η Hyeon έκανε facepalm και έπεσε στον καναπέ. "Ό,τι να 'ναι!!" Φώναξε. "Τότε αυτό δεν δικαιολογεί την συμπεριφορά του." Έγνεψα καταφατικά στην Yundae και συνεχίσαμε να τρώμε. "Αυτός ο άνθρωπος είναι σκέτο μυστήριο." Μου απάντησε. "Γνωρίζεστε;" ρώτησα από περιέργεια. "Όχι. Τον γνώρισα όταν ήρθα στην εταιρία. Ντρεπόταν πολύ όπως συνήθως αλλά με ξέρεις. Είμαι κοινωνικός άνθρωπος. Γίναμε 'φίλοι'. Αυτό. Τα κορίτσια τον γνώρισαν επίσης αλλά ως εκεί. Τον παρατηρούμε από μακρυά και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι δεν τον καταλαβαίνουμε. Άλλες φορές ντρέπεται, άλλες είναι θυμωμένος με το τίποτα και άλλες φορές απλώς δεν είναι τίποτα. Δεν δείχνει κανένα συναίσθημα." Ένιωσα λίγη ζήλια που γνωρίζονται. Και μάλιστα εδώ και πέντε μήνες. Κατέπνιξα τη ζήλια μου και την αντικατέστησα με ανακούφιση. Τουλάχιστον δεν έχει πρόβλημα μόνο με εμένα. Αλλά από την άλλη, έχει προβλήματα..
