Crushed By My Crush (Greek Edition)

Υπάρχει Πρόβλημα

Το βράδυ εκείνης της μέρας ήταν αναπάντεχο και εξευτελιστικά...αργό. Μόλις γυρίσαμε στα δωμάτια της εταιρίας έπαιρνα βλέμματα διαφόρων ειδών από διάφορους ανθρώπους κάθε βαθμίδας που υπάρχουν στην πυραμίδα της εταιρίας. Ακόμη και η καθαρίστρια με κοιτούσε παράξενα! "Μην τους δίνεις σημασία. Δεν έχουν συνηθίσει να συνυπάρχουν με μιά Ελληνίδα..." μου ψιθύρισε η Hyeon στο αυτί. "Να 'σαι καλά! Τώρα ένιωσα καλύτερα! Μου έλυσες όλα τα προβλήματα. Τώρα...αν μπορούσες να μου λύσεις άλλο ένα θα σου ήμουν υπόχρεη.." Φυσικά και αναφερόμουν στον βαρύ και μεγάλο φάκελο που φέρει το όνομα JUNGKOOK. "Ναι...θα πάω πάσο σε αυτό." "Έλα-" "Δεν θέλω να εμπλακώ στα προσωπικά σας!" Είπε και ανέβηκε τις σκάλες γρήγορα ακολουθώντας τις υπόλοιπες στη κατεύθυνση των διαμερισμάτων μας. "Έρικα! Τί σου είπε η αδερφή μου και έφυγε έτσι θυμωμένη;" Δεν είναι για μικρά παιδιά αυτά. Συνέχισε να παίζεις με τα αρκουδάκια σου όσο προλαβαίνεις... "Τίποτα Areum. Μην ανησυχείς. Δεν φταίει σε κάτι. Απλώς ζήτησα σε κάτι βοήθεια και δεν μου την έδωσε..." "Μπορώ εγώ άμα θες να σε βοηθήσω!" Μακάρι, αλλά είσαι τόσο αθώα... "Δεν θα χρειαστεί γλυκούλι. Πρέπει κάποια στιγμή να το αντιμετωπίσω μόνη μου." Είπα και ανέβηκα τα τελευταία σκαλιά με την Areum να με ακολουθεί από πίσω.

Όλα τα κορίτσια είχαν μπει μέσα στο διαμέρισμα και πρίν προλάβω να ακολουθήσω ένιωσα ένα χέρι να με τραβάει. "Έρικα! Έρικα!" Μίλησε ψιθυριστά ο απαγωγέας. "-Taehyung;! Εσύ είσαι; Τί κάνεις εδώ; Τί έγινε;" "Ήθελα να σου μιλήσω! Είδα την συνέντευξη..." Ωχ...αυτό μου έλειπε τώρα. Αν και περίμενα να έρθει αυτή η στιγμή, δεν περίμενα από αυτό το πρόσωπο. Είχε κολλημένο ένα χαζοχαρούμενο χαμόγελο στο πρόσωπο του. "Πες τι θέλεις να πεις. Σε ακούω..." "ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ JUNGKOOKIE!" Είπε έντονα αλλά ψιθυριστά. Χαχ! Μακάρι! Αυτό το συμπέρασμα έβγαλε; Ώπα. Κάτσε. Πρέπει να ξεκαθαρίσω την κατάσταση. "ΤΙ;! Όχι. Μην τα πετάς έτσι αυτά! Ο καθένας θα μπορούσε να το είχε ακούσει!" "Μα δεν περνάει κανείς από αυτούς τους διαδρόμους." "Μα να 'σαι, εδώ!" "Ναι αλλά μένουμε και οι δύο σε αυτό το κτίριο χαζούλι!" Εγώ είμαι το χαζούλι βρε μυξόχεσμα; Aishhh... "Ακολούθησε με." Με τράβηξε από το χέρι και αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τις σκάλες. "Tae! Πού με πας;! Μόλις γύρισα- Είμαι κουρασμένη! Μη με τραβολογάς!" "Άσε τις δικαιολογίες στην άκρη. Ξέρω πως δεν είσαι κουρασμένη." "Παραδίνομαι... Βρε πουλάκι μου χρυσό σε ακολουθώ! Δεν χρειάζεται να με σέρνεις!" Γέλασε δυνατά και συνέχισε να με τραβάει. "Πού σκοπεύεις να με πας;" "Δεν σου λέω."