She's the Boss! [PUBLISHED]

STB Session 69 *Pakyu, Pakyu More*

Songs used: Baby Blue Eyes by Rocket to the Moon, Grow Old With You by Daniel Padilla.

_____________

SESSION 69

 

[MAGGIE]

Please.

 

The moment na narinig ko ang pagbusina ng kotse ni Fred sa labas, nagtatakbo na ako palabas. Kahit na nakashorts lang ako at Tshirt, wala akong pakialam.

Guji naman e! :’<

“Boss!” sinalubong ako ni Fred and held my hand. “Buti naman gising ka pa!”

“I’m having insomnia for days, mygahd!” sumakay ako ng kotse. Klein and Jason were there, too. “WHAT THE HELL HAPPENED, YOU @SSHOLES?!”

“We’re surprised like you, excuse us!”

Napataklob naman kagad ako ng mukha ko. Shet. Naiyak na naman ako! Bakit kasi ang babaw ng luha ko?! T*ng*na pag may nangyari na namang masama kay Guji hindi ko na talaga kaya…

Lord, please naman, wag ganyan. Mauna nalang ako please? I can’t bear living without him yet. Seriously.

 

Tumigil kami sa bahay nina Guji. Eh? Bakit kami nandito?! “Hindi nyo pa ba dinadala sa ospital?!” agad kong tinanggal ang seatbelt ko at bumaba ng kotse.

“Sabi nya kasi ayaw na nyang magpadala don,” malungkot na sabi ni Klein.

“Isa pa, pagod na daw sya,”

Pagod na sya? PAGOD NA SYA?! Ano bang problema nya ha?! May sakit ba sya?! Ito ba ang dahilan kung bakit hindi sya nagpapakita sakin? Sa amin?!

Pagpasok namin sa bahay nila, sinalubong ako nina Ate Hana, na ohmygahd, hindi makatingin sakin kasi napapaiyak na sya. Shet. Wag kayong ganyan, napapaluha ako. :’<

“Nasan sya?!” napapraning kong sabi. “Takte! SUMAGOT KAYO!”

Isang segundo pa at hindi pa kayo sumagot magwawala ako dito. MARK THAT.

“Janella! Dito!” Klein held my hand and led me upstairs. Dumiretso kami sa pinakadulong kwarto. Pagsapit don… hindi ko magawang buksan yung pinto.

“Nandito sya?” I asked.

“Yes.”

Bubuksan ko ba? O hindi? Bubuksan? Hindi? MAGGIE ANO BA?! “Maurice Janella Ponce, be brave… open the door,” I muttered. “Maggie, open that g*dd*mn door!”

No. I can’t – I can’t do it. I’ m so scared. ( /^\ )

I placed my hand on the door. Pinakiramdaman ko yon. Hard, cold, wooden and, yeah, stupid door. You’re standing right between me and my life, and the moment I open you, baka hindi ko kayanin kung anong nangyari sa buhay ko.