Bir soğuk yürüdü demirin duruşuna
Kırmızının adının bilinmediği zamanlardı
Ressam hayat tablosunu zamanla boyuyordu
İlk vardiyasından dönüyordu ölüm
karıştırıyorduk bir şeyleri adlarımızı yazmayı bilmiyorduk
Sarıyıldız bir aynada çoğalma isteğini yatıştırıp
Rahminde sonsuzluk taşır gibi yürüyordu
O zamanlar denizler daha bulutlarda duruyordu
Bir kelimesini bekler gibi tanrının
Rüzgarlar yazın yelkenlerini dolduruyordu
Çaresizliğimizin adı belliydi dünya
Bunu yazabiliyorduk.
