Rüzgarın teninden kayıp gitti bir pamukçuk
sonbahara yaprak yetiştiren ağaçların arasında.
Ne gündüzü bedeni kadar kolay terk edebildi ne geceyi.
Kar kaldı yanına yalnızca bir öğle vakti güldüğü.
(Ömür yalnızca bir kaç gülümseme idi gerisi cenaze merasimi)
