Yalnızdık içlerimizde ne varsa anlamamız yasak
Camlar yağmura çarpıp şeffafça kanıyordu
Uzayıp giden yolların aklına gitmeyi getiren bir hava
Bir birahane bulduk sarhoşluğumuza
Yakup yeni yetme yalnızlardan
Ne kadar serseriliği varsa tükürmüş kaldırımlara
Sarıyıldız neden ölümlü bu kadar diye düşünüyordum
Yanıma oturdu eski günlerde ki gibi gerçeğinden kaçan bir yalanmış gibi
”Yalnızlar şarap parası bulunca o kadar da yalnız değiller aslında” dedi. Gülmek istedik yapamadık çok istesek yapardık ama tövbeliydik çok istemeye.
Bir süre aldattık tüm cümleleri susarak
Şişelere boşluk doldu, boşluk doldukça azaldılar tıpkı ben gibi Yakup gibi şu garson gibi akşam üzerleri mavi gibi azaldılar.
Şişelere dokundukça dudaklarımız boşlukla doldular biraz daha korktuk içimizdeki boşluktan
ışıksız ,tatsız ,kokusuz ,sessiz ,hissiz bu yüzden anlamak yasaktı içimizde ne varsa
Eski günlerimizden söz etmedik hiç, kırmızıdan konuştuk, biraz maviden
Tüm renklerin bir bir gönderilmiş peygamberler olduklarına inanıyorduk inancımızı arttırdıklarından
Yakup kırmızıya inanıyordu ben maviye, tüm büyük şehirlerde griye tapılıyordu
Neyse ki büyük şehirlerde yaşıyacak kadar çılgın değildik
Çok istesek olurduk ama çok istemeye tövbeliydik
Sarıyıldız ölmüştü tanıştığımızda isteyerek mi ölmüştü ,o zamanlar uygun taksitlerle intihar etmek yasaldı.
İnanmazdı renklere gece gömülmüş olmalı bu yüzden
Sarıyıldızdı adı bi kadının ,adını ilk duyduğunda ölmüştü neden ölmüştü
Sarıyıldız neden ölümlü bu kadar diye düşünüyordum
