Bittiyse

Giriş

Medya: Gece Soykun

Bir,iki,üç,dört,beş,altı,yedi,sekiz,dokuz,on.Önüm,arkam,sağım,solum ebe,saklanmaya...

Babama ait duyduğum son söz bunlar olmuştu,devamı ise sadece silah sesleri,kırılan nesneler,evde ki bağırış...Son gördüğüm şey ise babamın beyaz tişörtünden aşağıya doğru süzülen kan damlalarıydı. Devamında ise duyduğum ilk şey hastanede ki hemşirenin ''Uyandı doktor 'demesiydi.Kapı açıldı ve kır saçlı bir adam içeriye girdi.Elinde tuttuğu,lacivert fener ile gözlerime baktı,defterimsi tarzı şeye notlar alıp bana doğru yöneldi.

-Kendini nasıl hissediyorsun,ağrıyan herhangi bir yerin var mı?Dedi.Sadece kafamı hayır anlamında sallamakla yetindim,çünkü gerçekten de nasıl hissettiğimi ben bile bilmiyordum.Nasıl toparlayacaktım ben şimdi,kimsem yoktu artık.Beni canından çok seven bir ailem yoktu,sonsuzlukta sürüklenir gibiydi bedenim.Aynı anda hem acıyı hemde korkuyu hissediyordum.Bundan sonra Bundan sonra hayatıma nasıl devam edebilirim bilmiyorum.Doktor bana acır bir bakış attı ve hiçbir şey demeden dışarı çıktı.  

Son 11 yıldır hatırladığım en net anım buydu sanırım.20 yaşındayım,babam ve annem 9 yaşımdan beri yanımda değil,kimsem yok  sadece can dostum Deniz hariç. Onunla da psikolojik tedavi görürken rehabilitasyon merkezinde tanışmıştık,onunda annesi ve babası yok,teyzesiyle yaşıyor,tabi o kadına teyze denirse.Denizi bu rehabilitasyon merkezine bırakıp gitmiş.Rehabilitasyon merkezinde tedavi sürecinde birbirimizin ailesi gibi olmuştuk. Tedavi süreci sonra erdikten sonra rehabilitasyon merkezinden çıkıp ailemden bana kalan evimizde Denizle birlikte yaşamaya başladık.Ev iki katlı olduğu için en üst katını tamamen kapattık aşağıdan da çoğu odayı da kilitledik.En büyük odayı ikimizin odası yapmıştık,küçük bir salon,mutfak ve banyo vardı,koca evden geriye sadece bunlar açık kalmıştı.Çünkü diğerlerinde fazlasıyla kötü anım vardı.Hayatın gerçekleriyle yüzleşmiştim artık,çok acı olsa da yüzleşmiştim.Benim için önemli olan tek şey Deniz'di artık,onun için de önemli olan tek şey bendim ve bu böyle sonsuza kadar gidecekti.,

''Dost: Yağmur zamanı yağan güneşe benzer.Hiç beklenmedik anda içine işleyen sevgiyi besler.''