Bittiyse

Çok Saçma.

-Senden iğreniyorum.Dedim ve kapıyı sertçe kapatarak.

Koşarak motosikletime binip rıhtıma doğru sürmeye başladım.Bir insan kızına neden bu kadar çok acı çektirir ki? Bir türlü bu sorunun cevabını aklım almıyordu. Bir de üstüne üstlük yetmezmiş gibi beni en sevdiğim kişi üzerinden tehdit ediyordu.Rıhtımın önüne kadar motosikletle gelip durdum. Yavaşça kaskımı çıkarttım ve motosikletimi park ettim. Zar zor rıhtımın en ucuna kadar gelebilmiştim,kalan son gücümle de dizlerimi kırarak rıhtımın ucuna oturdum.Fazla dalga olmadığı için ayaklarım ıslanmıyordu.Ufuk çizgisine dalarak hayatımın ne kadar da iğrenç olduğunu düşünmeye başladım.Nefes almak bile amaçsızlık gibi geliyordu bana.Karanlığın soğuk esintilerini iliklerime kadar hissede biliyordum artık. Gözaltımın ıslandığını hissettiğimde daha da çok ağlamaya başladım nede olsa artık bir önemi yoktu.

Oturduğum yerden kalkarak göz yaşlarımı sildim ve motoruma doğru yürümeye başladım. Dalgın ve yorgun bir şekilde eve doğru sürmeye başladım.10 dakikalık yolu yarım saatte gelmiştim.İlk defa hız yapmak bile ruhuma iyi gelmemişti.Evin önüne gelince motorumu düzensiz bir şekilden park edip,arka cebimden evin anahtarını çıkarttım.Yavaş ve uyuşuk şekilde kapıyı açtım ve içeriye girdim. Hiçbir yerin ışığını açmadan direk oturma odasına gittim ve kendimi rast gele koltuğun birine bırakıp uykuya daldım.

Güne gülümseyerek başladım.İçimde ki bir his bugünün güzel olacağını söylüyordu. Any'ye bakmak için kafamı çevirdim fakat Any yerinde yoktu. Yatağımdan hızlı bir şekilde kalkarak oturma odasına baktım.Çift kişilik koltukta uyuyordu ve üzerinde kot pantolon vardı,bu demek oluyor ki gece dışarıya çıkmış.Omuzlarından tutarak Any'yi sallamaya başladım.

-Uyan Any,vermen gereken bir hesap var.

Any olduğu yerde dikleşti ve bana uykulu gözlerle boş boş  bakmaya başladı.

-Dün gece neredeydin?

-Hiçbir yerde falan değildim.Dedi ve seri bir şekilde kalkarak yanımdan ayrıldı.

-Böyle kaçıp gidemezsin!Bu konu burada kapanmadı.Diye bağırdım arkasından.

Gözüm masanın üzerinde ki saate kaydığında okula geç kaldığımı fark ettim. Aslında pekte bir önemi yoktu ama gitmediğim günleri doldurmam lazımdı.Hızlı bir şekilde odama giderek üzerimi değiştirdim.

-Any ben çıkıyorum.

-Bende bir yarım saat sonra çıkarım.

-Tamam görüşürüz. Dedim ve ayakkabılarımı giyip arabama doğru yürümeye başladım.

Gece'nin evden çıkmasıyla odama gidip valizimi hazırlamaya başladım. Gece'ye haber vermemem bir nevi hainlik ama bunu yapmak zorundayım. Onu ne kadar çok hayal kırıklığına mahkum bırakacağımı bilsem de. Valizimi hazırladığımda saatin daha 2 olduğunu fark ettim,İzmir'de geçireceğim son 6 saatim kalmıştı.Telefonumu çıkartıp babamı aradım.

-Valizimi hazırladım,bir araba gönderip valizimi al.

-Neden saat 8 de  valizin ile birlikte gelmiyorsun?

-Çünkü motorum ile geleceğim ve motoruma da valizimi alamam.

-Akşam senin için araba gönderirim.

-Hayır olmaz.

-Neden?

-Çok saçma çünkü.Dedim bıkkın bir sesle.

-Nesi saçma?

-Bak sana ne diyeceğim,hiç seni aramadım say.Dedim ve telefonu suratına kapattım.