4 YIL ÖNCE
Kapı çaldı. Duştaydım. İstemsizce " Bir dakika geliyorum." diye bağırdım. Kapıdakini biraz bekletmiş olucamki sitem dolu bir bakış attı. Bir zarf alıp imzamı attım. Bir saniye üstündeki sembol? Hadi be. Yok canım olamaz. Şaka yapıyorsun. Abi rüyadamıyım? Tamam tamam. Hakettim sonuçta. Açtım ve sakince kağıdı okudum. Zarfı kapattım ve başka hiçbir yerde göremeyeceğiniz akrobasik hareketler yapmaya başladım. Peki ne yi başardım ben ? Uzaya gidecek kafilenin belirleneceği 4 senelik eğitim kampına gitmeye hak kazandım. Ve büyük ihtimalle bu projedeki tek Türk ben olacaktım. Aileme haber verdim falan filan her neyse. Avusturya ya indiğimde kamp ekibiyle tanıştım. Hani bu filmlerdeki kaslı çocuklar olurya heh onlardan hiç yoktu işte. Tabi benim grubumda. Sistem şöyle 5 erli 3 grup var bunun olmasının amacı ise beraberlik duygusu yardımlaşma falan filan. Ben A grubundaydım ama ne hikmetse C grubundaki çocukların adını anında ezberlemiştim. Sarışın kaslı olan Martin, esmer kaslı Hank, saçını topuz yapmış olan kaslıda Kevin. Evet kaslıydılar. Evet onların ismini ezberlememde tiplerinin etkisinde vardı. Tamam. Konuyu kapatalım. 3 erkek 2 kız takımlar böyleydi. İleride ne olacağını bilmeden yattım o günde. Kendimden emin bir şekilde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüzgeç
Science FictionUmudumu yitirmeye başladıgımda yeşerdi umutlarım. Ve o zaman farkına vardım gerçek yaşamın. Hayatın. Kavramların. En yakınıma bakmam gerektigini çok geç anladım. Daima hayalleriyle yaşamış bir kızın hayal hikayesidir. Unutmayın: Gökyüzü sadece uçm...
