Hyun Joong’s POV
Tumawag si Jun Ho. Siguro alam niya na, na nanalo kami sa game namin with Sou Jin. Pero... Habang kinakausap ko si Jun Ho, parang may nagsasabi sakin na sana hindi ko na lang ginawa lahat ng ‘to. I feel conscience is killing me while I’m talking with my best friend. Parang unti-unti akong binabaon, hindi ko malabanan. Pero siya, cool lang habang nagsasalita.
Jun Ho: na-transfer ko na yung 200k sa account mo, yung another 300k ibibigay ko na lang sa birthday mo.
Pare, kahit wag mo ng ibigay. 500k, maliit na yan ngayon. Kumpara sa ginawa nating kasalanan kay Sou Jin. Hindi ko yun masabi kay Jun Ho. Baka mag-isip pa siya ng mali pag sinabi ko yung feelings ko.
Ako: ok pare, bahala ka na.
Jun Ho: eh... anong gagawin mo kay Sou Jin ngayon? I mean, our game is now done. I think hindi mo na siya kailangan.
Ako: I dunno. Baka layuan ko na siya.
O layuan niya na ako? I’m afraid to see her leaving because of my foolishness. But I’m pretty sure, yun ang gagawin niya pag nalaman niya na... I’m just playing with her... BEFORE. Pero ngayon, iba na. My feelings are true. Yun nga lang, I think she wouldn’t understand.
Jun Ho: oh really? Pano yan, mukang in love na siya sa’yo. Tsaka, 3 months na kayong nagsasama. Pare, mahihirapan kang layuan si Sou Jin.
Biglang nawala si Jun Ho. Ano kayang nangyari sa kanya? Ibinaba ko na ang phone. Tsaka nag-isip ng paraan kung paano ko sasabihin kay Sou Jin ang larong pinasok ko.
Jun Ho’s POV
Oh my. Lagot ako niyan. Alam ko, narinig lahat ni Jae Hwa ang pinag-uusapan namin. Hindi ko siya nakita, but I can read through her face na may narinig siya. At masama ang mga ito. I also felt bad ng malaman kong BFF pala niya ang niloloko namin. But, I felt worse on the part of Hyun Joong. Alam ko kung gaano siya ka-adik sa mga kotse, at yung sinira ni Sou Jin ang pinakamahal sa collections niya. Tsaka, hindi niya pinapaayos ang mga sira niyang kotse, instead, he buys a new one and considers that car as a scrap. Hay... sana hindi na lang sila naging mag-best friends. Ngayon... alam kong hindi yun maiintindihan ni Jae Hwa, baka i-break pa niya ako. No. No. It cannot happen.
Jae Hwa: *lumapit* So... That’s a game.
Ako: honey, I’ll explain.
Jae Hwa: *fake smile* explain? How? Alam ko kung gaano kamahal ni Sou Jin si Hyun Joong. Yun pala pinaglalaruan n’yo lang siya all this time?
Ako: look, naawa lang naman ako kay Hyun Joong nun eh. He lost his car because of her, I just want to help him recover from the accident. Kaya ako ginawa yung game.
Jae Hwa: Hindi n’yo iniisip kung ano yung kakahinatnan nito~ *deep breath, tsaka hinawakan ang noo* Ipapaalam ko ‘to kay Sou Jin. *kinuha yung phone sa bag*
Ako: honey... Wag mo namang sabihin sa kanya oh.
Jae Hwa: can you just stop? Kung ayaw mong mag-break tayo, then let me help her. Like what you did to “that” Hyun Joong.
Hindi ko naawat si Jae Hwa. Alam niyang ayaw ko siyang i-break, kaya yun ang ginawa niyang panakot, and it did work. Masunurin na ako pag breakage na ang usapan, at sa mga oras na ito, siguradong si Sou Jin lang ang nasa isip niya, kung magiging ok pa ba siya. Hay. I admit, mali talaga yung ginawa ko. At ito yung kinalabasan ng maling yun.
