Sou Jin’s POV
Araw ng modeling event na inayos ni mama. She also produced this, para naman daw makatulong siya sakin. Pumunta ako sa event na ‘to, para lang sa trabaho. Sobrang dami ng PRES. Hindi ko akalaing ganito kadami ang pupunta dito. I mean, I’m not expecting this. Hindi ko naman talaga gustong sumikat pa, kuntento na akong kilala sa Korea. Umupo ako sa upuan sa pinakaharap, avoiding all the questions of the PRESS. Wala akong ginawa sa gabing ‘to kundi panoorin ang lahat ng models na na-hire ni mama para sa event na ‘to, as they walk on the ramp. Nakikita ko ang mga damit na suot-suot nila, mga damit na pinaghirapan ko for the past 5 years in my career. Gusto kong humanga sa sarili ko, na nakaya ko lahat-lahat ng ‘to, pero hindi ko pa rin nagawa ng lumabas si Hyun Joong. Tinignan ko siya, at pagkatapos ang damit na suot niya. Bagay sa kanya ang damit na yun, kasi naman ginawa ko yun habang inspired ako ng dahil sa kanya. Lumalabas lahat ng magagandang traits niya sa damit na yan. The past touched my mind again. Naalala ko lahat, na parang nagkasakit ako sa Amnesia at pagkatapos ay bigla na lang akong gumaling. Those happy moments made my eyes misty. Hindi ko na napigil, tumakbo ako paalis ng building. Umupo ako sa bench malapit dun, at tsaka umiyak hanggang sa maubos ang luha sa mga mata ko.
Hyun Joong’s POV
Nakita kong tumakbo si Sou Jin paalis ng building. Bakit kaya? Bakit sa time pa ng paglabas ko? Apektado pa rin ba siya sakin? Hindi ko siya kinakausap bago ng event na ‘to, pero hindi ko ‘to pwedeng palampasin, I mean, I have to talk to her now. Pagkatapos ng appearance ko agad ko siyang hinanap. Nakita ko siyang nakaupo sa bench sa tabi ng building, kaya naman umupo din ako sa tabi niya. Mukhang napansin niya ako, tumigil siya sa unbalanced breathing niya at halatang pinunasan ang mga mata niya. Sinimulan ko ang conversation, para naman hindi awkward ang mga moments na ‘to.
Ako: Sou Jin. Bakit ka umalis?
Sou Jin: gusto ko lang magpahangin. Ikaw, bakit ka nandito? Dapat nasa loob ka lang.
Ako: Sinundan kita. Sou Jin, I know you. Hindi ka basta-basta tatakbo lang ng walang dahilan.
Humarap sakin si Sou Jin, having a weak smile. Ngayon ko lang siya nakitang ganito, na itinatago ang lahat ng lungkot, as in pilit na pilit, kasi nahahalata ko talaga.
Sou Jin: talaga? I thought I’m a stranger now... for you.
Ako: Sou Jin...
Sou Jin: Iwan mo muna ako please.
Hindi ako makatingin ng deretso sa mga mata niya. Tumingin ako sa baba. I’m not that surprised, na ayaw niya akong makita. Pero yung attitude niya na parang wala ng galit sakin, dun ako nagtaka. She’s now speaking to me, really calm. The last time we talked, galit na galit siya. Pero parang nawala na lahat yun ngayon. Aalis na sana ako, pero hindi ko maiwasang tanungin siya sa true feelings niya sa akin. Bumalik ako sa kinauupuan niya, at tinanong ko siya, without any hesitation.
Ako: Galit ka pa ba sakin?
She suddenly cried. Hindi ko na alam ang gagawin ko. It is as if I’m too afraid on those tears. Gusto ko syang aluin, pero hindi ko magawa, I can’t even look at her. Nakatayo na lang ako sa harap niya, hinihintay ang sagot niya.
Sou Jin: Galit... ako sa’yo?? Know what Hyun Joong, you shouldn’t asked me that. Dahil yun yung problema sakin eh. Kahit anong dikdik ko dito *turo sa dibdib*, hindi ko pa rin kayang magalit sa’yo! Maybe my mind does, but my heart... I dunno. Kung alam mo lang...
Hyun Joong: kung alam ko lang na ano?
Hindi siya nakasagot. Ano kayang gusto niyang sabihin. I want to think na gusto niyang sabihin, “kung alam mo lang kung gaano kita kamahal.” Dahil kun ganon, sasabihin kong una pa lang, mali na siya ng iniisip sa akin, dahil hanggang ngayon, mahal ko pa rin siya.
Sou Jin’s POV
Bakit ko inihinto ang dapat kong sabihin? I must tell him, na hanggang ngayon, hindi pa din ako nakaka-move on sa kanya. Pero parang may biglang pumigil sakin. Hindi ko alam kung bakit ako biglang natongue-tied.
Hyun Joong: ok, let me finish that for you.
Hindi na ako nakagalaw. Pinunasan niya ang mga luha ko. Sobrang nagulat ako, hindi ko talaga inaasahan na gawin yun. I mean, hindi niya ako kayang tignan kanina, na parang takot siya. Pero ngayon, he tried to break those fears, and he did conquer it.
Hyun Joong: Kung alam mo lang Sou Jin... I mean kung mas maaga mo lang nalaman.. That I love you. Edi sana... hindi tayo ganito ngayon. I’m sorry Sou Jin. Kung nasaktan kita... bago ko nalamang mahal na mahal na pala kita. I’m a fool. Do I?
Yumuko siya, at naglakad paalis. Hindi ko alam ang gagawin ko. Parang sasabog ang puso ko sa mga sinabi niya. Tumakbo ako papunta sa kanya. I am again inspired by his bravery. Wala akong gustong gawin, kundi ang yakapin siya. And that’s what I did. I embraced him from behind.
Hyun Joong’s POV
Hindi ko inaasahang gagawin niya yun. I’m actually surprised, pero masaya ako. It’s a good sign for me. Niyakap niya ako ulit. I missed that hug. Hindi ko mainisip kung paano ko yun mararanasan ulit, pero ngayon, she gave me that hug I’m craving for a long time.
Sou Jin: Kung alam mo lang Hyun Joong kung gaano kita kamahal.
Yun ang iniisip ko kanina. Nasabi niya din.. kung ano yung nararamdaman niya... without her thinking. Humarap ako sa kanya, nakangiti.
Ako: I already know that. So... can we start all over again?
Sou Jin’s POV
I look straight into his eyes. He’s sincere as ever. at hindi ko na siya kayang tanggihan. Hindi katulad noon, na utak ang ginagamit ko, ngayon wala na akong pakialam dito. I want to follow my heart now, I have to. Dahil pag nawala pa ulit si Hyun Joong sa akin, baka sisihin ko pa ang sarili ko habang-buhay.
Ako: Hyun Joong. I want... to start it again. With you..
Niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi ko alam kung kelan ako huling naging masaya, kagaya ngayon. Wala akong gustong gawin. I just want to be with him. Forever.
Ako: Wala nang atrasan ‘to Hyun Joong.
Hyun Joong: Wala na talaga. I Love You Sou Jin.
I look at him and and smile with all my heart. He cupped my face and sealed my lips with a kiss.
[END]
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hello po. . this is just a book 1 of Hyun Jin Series. . .
this is written by my friend Abby. . i just add some part. .
basahin niyo rin po sana ang Book 2.
FYI: Forever You and I
Gomawo!!
