Acı Ve Aşk

9.Bölüm

"Abla." Selin'in sesi aşırı şiddetli ve yüksek çıkmıştı odamın kapısı açıldı ve içeriye girdi "Ne oldu? Niye bağırıyorsun?" diye sordum meraklı bir sesle elindeki telefonu bana uzattı ve elinden aldım ne göreyim iç çamaşırlı fotoraflarım instagramda ve iki yüz küsür beğeni almış "Abla bu fotoraf ne!" diye sinirle bağırdı "Amacın orospu mu olmak?"

"Nasıl böyle konuşabiliyorsun?" dedim ve ayağa kalktım elimdeki telefonu yatağın üzerine fırlattım "Abla gördüklerim orospu olmak istediğini söylüyor." dedi "Hala orospu diyor ya."

"Rezil ettin beni rezil herkes okulda açıp açıp fotoraflarına bakıyor amacına ulaştın mutlu musun? Senden tiksiniyorum benim ablam olduğun için senden nefret ediyorum. "Kurduğu cümle kalbimin ortasını sert bir şekilde oturdu "Çok büyük konuşuyorsun Selin, bilmediğin şeyler var."

"Ya abla bi git işine." dedi ve yatağımın üzerine fırlattığım telefonunu aldı ve son kez bana nefret dolu gözlerle baktı sonrada kapıyı çarparak odadan çıktı. On on beş dakika önce duran gözyaşlarım şimdi yeniden ve daha şiddetli akmaya başladı. Aras piçini tek kaşık suda boğmak istiyordum. Lanet olası herif.

Yatağımın kenarında cenin pozisyonu almış duruyordum gözlerim halının motiflerini inceliyordu beynim ise çözümü olmayan matematik problemi gibiydi. Kapının zili çalmaya başladı büyük ihtimalle gelen annemdi "Evde iki tane koca gidi kız var ama hala kapıyı ben açıyorum" diye bağırarak isyan etmişti şu an halim olsaydı babama kapaklık laf sokardım ama hiç halim yoktu. Babamın kapıyı açtığını sonrada yirmi saniye bir süre sonrada kapattığını duydum ardından annemin sesini "Buğlem hemen buraya gel." sesi küplere binmişçesine çıkıyordu. Korktum acaba düşündüğüm şey miydi?

Odamdan ürkek adımlarla çıktım ve annem ve babamın yanına korkarak gittim "Ne oldu anne ?" dedim normal bir şekilde annem cevap vermedi ve aceleyle saplı çantasını açıp içinden telefonunu aldı babam "Ne oldu hanım ne bu sinir?" diye sordu meraklı bir sesle "Neymiş bu sinir gör senin bu terbiyesiz kızın ne yapmış gör." dedi terbiyesiz kısmını vurgulayarak. Evet annemde görmüştü işte ve şimdi babamda görecekti korkuyordum ve çok utanıyordum "Anne bak bildiğin gibi değil." dedim fotorafı açmamasını dileyerek "Sus sakın konuşma şu an seni öldürmediğime dua et." diye bağırdı korkum gittikçe artıyordu babam "Artık biri bana ne olduğunu anlatacak mı?" dedi konuyu bilmemesinden sıkılarak.

Annem telefonunda bir kaç tuş bastıktan sonra ekran görüntüsü aldığı fotorafı benim ve babamın gözüne sokarak gösterdi başımı babamın tepkisini ölçmek için çevirdiğimde babam felç geçirmiş gibi telefona bakıyordu babam bir kaç dakika öylece donuk kaldıktan sonra bana döndü ve sert ve okkalı bir şekilde tokat attı yanağım sızlıyordu gözyaşlarım utançtan, korkudan, canımın acısı için kendini yine yanaklarıma salmıştı aksın diye.

"Biz seni orospu ol diye mi büyüttük?" diye sinirle bağırdı daha önce babamı hiç böyle görmemiştim sanki içinden bir canavar çıkmıştı ve bu hali beni epey korkutmuştu "Defol git, bu evden defol." öyle bir bağırdı ki olduğum yerde sıçradım ve eminim ki sesini tüm apartman duymuştu. "Baba." diyebildim sadece onca kelimenin arasında dudaklarımdan bu çıkabilmişti "Sakın konuşma sesini bile duymak istemiyorum sakın ama sakın bir daha bu eve gelme." dedi gözyaşlarım hızlandı "Hayır, baba beni dışarı atamassın ben sokakta kalamam ben senin kızınım bana kıyamassın." dedim hıçkırıklarımın arasında bunu bana yapamazdı bana kıyamazdı.

"Benim senin gibi bir kızım yok olamazda git nerde kalıyorsan, kal." dedi sinirle "Baba yalvarırım yapma böyle korkuyorum. Lütfen. Ben dışarıda ne yaparım." dedim "Sana git dedim."

"Hayır baba lütfen" dedim bacaklarına kapanarak "Beni dışarı bırakma." gözyaşlarım sel olmuş akıyordu "Senin gideceğin yok anlaşıldı." dedi ve bacaklarından yorgun düşen bedenimi rahatlıkla ayırdı ve beni bir çöpmüşüm gibi dışarı attı yerde çaresizce duruyordum "Açın kapıyı." diye bağırdım ama açılmadı "Hayır, olamaz." diye bağırdım lütfen kabus olsun uyanacağım bir kabus olsun Allah'ım lütfen.