SENİ UNUTTUM

" GİTME "

Sabah namazım için erken kalkıyorum. Namazdan sonra yemegimi yiyorum. Annem içeri giriyor.

-Günaydın kızım.

-Günaydın anne. ' diyorum sakince. Yanıma oturuyor. Gözünün içine bakıyorum. Aglamış belli. Dili ne kadar git desede kalbi kalmamı istiyor. Elimi tutuyor.

-Kızım,  ' deyip  aglıyor.

-Anne,  böyle yapma ama.

-Alya,  ben seni koruyamadım. Babana söz vermiştim. Sizi kimsenin üzmesine izin vermeyecektim. Yapamadım. O,  haşim seni bitirdi. Gözümün önünde eridin. Sana gitme demek isterdim kızım. Ama,  yapamam. Burada kalırsan,  haşimi her görüşünde acı çekeceksin. Bu yüzden gitmek zorundasın.

-Anne,  böyle konuşma. Sen bize çok iyi baktın. Haşim, onu gördügümde artık aglamıyacagım. Herşey bitti artık. Biz geri dönüşü olmayan bir yola girdik. Artık ne ben çok istesem ne de o istese,  istemezde,  olursa artık herşey için fazlasıyla geç oldu.

-Geç mi kızım,  içindeki yangın söndü mü.

-Söndü anne,  fırtına da dindi. ' diyor. O sırada sinan arıyor.

-Efendim sinan.

-Hazır mısın alya ?

-Evet.

-Tamam seni almaya geliyorum.

-Erken degil mi  sinan.

-Alya,  kar yagdıgı için yollar güvenli degil. Bizde yavaş gidecegiz.

-Tamam da bu hava da uçağımız kalkar mı.

-Hava açık ya,. Belki kalkar.

-Tamam.

-Görüşürüz.
Telefonu kapatıp annemle,  kardeşimle sarılıyorum. Aglamamak için kendimi tutuyorum. Kapıyı açıyorum. Sinan gelmiş. Beni görünce gülümsüyor. Annemle sinanı tanıştırıyorum. Annem de benim gibi,  haşim yüzünden erkeklere güvenmiyor. Ama sinanın o yumuşak konuşmaları . Kendini anneme sevdiriyor. Annemle tekrar sarılıp arabaya biniyorum. Elifin evinde duruyoruz. Elif beni görünce aglamaya başlıyor .

-Kardeşim.

-Elifim.

-Kardeşim,  seni çok özleyeceğim.

-Bende.  Seni.çok seviyorum.

-Bende seni çok seviyorum. Orada saat kaç olursa olsun ara tamam mı.

-Tamam.

-Döndügünde seni çok iyi  görmek istiyorum.

-Emrin olur.

-Alya ' deyip sarılıyor.

- Kızlar böyle olacagınızı bilseydim. DaHa erken gelirdim. Tamam sarılın amageç kalacagız.

-Ya sen bir sussana. Zaten alyam'ı alıyorsun.

-Tamam birşey demiyorum. '

-Deme ' diyor elif aglayarak. Son kez sarılıp arabaya biniyorum. Ve havaalanının yolunu tutuyoruz. Şu hayatta anladıgın en iyi şey. Bir insanla kardeş olman için aranda kan bagı olması gerekmiyor. Elifle bizim gibi. Benim en kötü zamanım da.benim yanımda oldu. Güldüm yanında. Yere çakıldım yine yanımda. Ondan ayrılmak çok zor. Maalesef bunu yapmak zorundayım.
Hava alanının önünde durduk. Arandan inip valizimi alırken sinan elimden aldı. İçeriye geçtik.