The Devil's One and Only Love ★

TwentyNine-The Rest

Chapter Twenty Nine

"He's okay. kailangan nya lang ng one week na pahinga. and his hands. bawal magalaw yan ng two weeks. sobrang lakas ng hampas ng kahoy sa braso nya namamaga pa. you can go home pag gising nya." tumango nalang ako sa sinabi ng doctor saka nagpasalamat.

nasa hospital kami ngayon. si Steven tulog pa. tahimik lang ako saka sumandal sa gilid ng kama nya. tinignan ko sya.

kanina nagulat talaga ako nung bigla kaming bumagsak sa sahig. hindi ko namalayan na may malalaglag pala sakin. isang bungkos ng kahoy na tinanggal ng mga tao. hinangin ng malakas kaya tumaob.

and seeing Steven's bloody face gave me a mini heart attack.

if i wasnt that careless then maybe di sana sya nakahiga sa kamang to.

i pressed my lips tight. i'm still furious about what happened.

hindi pa ko tapos sa mga tao sa relocation site. that was so careless. dapat sinesafety nila lahat ng bagay!

at eto nanaman yung pakiramdam na yun. naiiyak nanaman ako sa nangyari. ayoko talaga ng may nasasaktan dahil sakin. kung hindi nya sana hinarang yum eh di sana ako nalang yung natamaan.

the guilt keeps on eating me inside. at kahit anong ireason out ko sa sarili ko wala talaga. sobrang naguiguilty ako.

"shit Alexis. youre so careless." i hissed. i really hate myself.

nung gumalaw si Steven lumapit ako sa kanya. dumilat sya saka tinignan ako. "sino ka? nasaan ako?"

napanganga ako saka binatukan sya sa noo. "dont make a fool out of me Steven. wala kang amnesia." nakasimangot na sabi ko. he chuckled softly. see. nang aasar lang sya. nakaratay na nang aasar pa rin.

"Joke lang." natatawang sabi nya.

"kamusta pakiramdam mo?" i whispered softly and bit my lips.

"ang sakit ng likod ko." mahinang sabi nya.  i bit my lips harder.

"i'm sorry." i whispered. thats all i can say. nalasan ko nalang na umalat yung labi ko. damn. nasugat pala.

"Geez Alexis! stop biting your lips. nasugat ka na." nakasimangot na sabi nya. i sighed and looked at him.

"sabi ng doctor bawal mo daw igalaw muna yung right arm mo for two weeks. and bed rest for one week."

"Pero pano ako kakain? pano ko magtratrabaho?"

"i'll take care of the office. and for your meals. ako na din bahala."

"its your fault. dapat alagaan mo ko!" he demanded. i raised my brows and looked at him sternly.

"Never asked you to shield yourself for me." i said coldly.

"eh sige wag na. hindi naman ako ang makokonsensya." nakangising sabi nya.

"Right. i can hire a private nurse Steven. hindi ako ang mag aalaga sayo." i said firmly and went out.

nag guiguilt trip lang si Steven but i'm serious as hell. hindi ko aalagaan si Steven.

inayos ko nalang yung bill namin sa hospital saka binalikan si Steven. tinulungan ko syang magbihis para makauwi na kami.

"panu ako mamayang gabi?" he asked while i driving. i gave him a glance and put my eyes back on the road.

"nakakuha na ko ng private nurse mo kanina sa hospital. he'll just finish his duty then he'll go straight to your condo." i said calmly.

"he?" tanong nya. nakakunot noo. i raised my brow and looked at him with amusement.