The Devil's One and Only Love ★

TwentyOne-The Wedding

Chapter TwentyOne

"Excited?" nakangising sabi ni Anton habang inaayos yung damit ko. ngumisi lang ako saka tumango.

today is my wedding. dito kami sa cave chapel sa isla nila ikakasal. close family and friends are invited.

"in a few minutes you'll be Mrs. Steven Gonzales." nakangising sabi ni Sammy.

"Kinakabahan ako." mahinang bulong ko. kinakabahan naman talaga ako sa pwedeng mangyari ngayong araw.

"wag ka nang kabahan. nandito naman kami." nakangising sabi ni Tiff. tumango nalang ako.

si Andrea naman kaupo lang sa sulok. yeah. i dont know what Steven did but surely ang galing nya at nadala nya si Andrea dito.

malapit na kong matapos nung may kumatok. binuksan naman agad yun ni Sammy.

si Adam.

"can we talk, Baby?" he asked. his face is serious. ngumiti lang ako saka tumango. nag excuse yung apat. paglapat ng pinto tumingin sya sakin ng mariin.

"Hmm, Baby. i have something to say to you okay?" bumuntong hininga nya. "i want you to listen carefully okay."

"Anu ba yun Adam?" natatawang sabi ko.

"Baby, The wedding is off." nawala yung ngiti ko sa sinabi nya.

"what do you mean?" i asked. sumeryoso na yung mukha ko.

"umalis na si Steven. wala nang kasalang magaganap." tinignan nya ko ng seryoso.

"Thats not a good joke Adam." i let out an empty laugh.

"i'm not joking, Baby. wala nang kasal." naramdaman kong tumulo yung luha ko. tumakbo ako palabas saka nagpunta sa chapel. nandoon na silang lahat. walang Steven na lumabas.

nagkaroon ng mahinang bulungan. naramdaman ko nalang na umikot yung braso ni Adam sa balikat ko. "wala na sya sa Isla, Baby." mahinang sabi nya.

"No! hindi nya gagawin sakin yan!" mahinang sabi ko. "hindi gagawin yan ni Steven sakin kasi mahal nya ko. mahal nya ko" why do i sound like this? na para bang sarili ko nalang yung kinukumbinsi ko.

unti unti kong naramdaman yung maliliit na karayom na isa isang tumutusok sa puso ko. bat hindi ko maramdaman na magiging totoo yung sinasabi ko. bat ako mismo hindi na naniniwalang dadating si Steven?

umupo ako sa labas at inantay si Steven.

Isang Oras

Dalawang Oras

nung naramdaman ko yung buhos ng ulan saka ko lang natanggap sa sarili ko.

walang Steven na darating.

dahan dahan akong pumasok sa loob ng chapel. basang basa yung gown ko. tumutulo ako. yung katawan ko at yung luha ko.

i slowly made my way to the altar. i dont know where i got my strength. kinuha ko yung mic sa Pari.

"The wedding is officially off." i announced and went outside. tinanggal ko yung belo ko. nanghihinang bumalik ako sa bahay at nagpalit. kinuha ko yung iphone ko saka tinawagan si Steven pero cannot be reach na yung phone nya.

umakyat ako sa taas saka nagpahatid sa Manila sa chopper nila andrea.

hindi ko pa rin kasi matanggap na hindi dumating si Steven. i tried to reason out for him. siguro may emergency lang. siguro may ginawa sya. pinuntahan ko sya sa condo nya.

at nakita ko naman sya. may kaakbay na babae.

"Steven." i whispered loud enough for him to hear me. nawala yung ngiti sa labi nya saka tumingin sakin. "Can we talk?"