"Yeğenin olduğunu söylememiştin," dedi şüpheli bakışlarla Reyna'yı inceleyen Pony, bir yandan Coca Cola'sından yudumlarken. Önündeki patates kızartmalarından birkaçını ağzına attı ve beklentiyle bana döndü.
Önüme düşen saç tutamını hızla geri ittirip boğazımı temizledim. "Eh... şey, evet," gevelemeye başladım. Yalan söylemekte berbattım!
"Uzaktan akrabayız," diye araya girdi Reyna, kıkırdayarak. "Muhtemelen yakın olsaydık o da genetik hastalığıma sahip olurdu zaten!"
Pony tek kaşını havaya kaldırdı. "İtalya'da yaşıyorum demiştin değil mi? Aksanın çok keskin."
"Evet, Floransa'danım." Biri bana bu kızın nasıl bu kadar bilgili olduğunu açıklasın! "Ama bir süre burada kalacağım. Ailem boşanıyor ve ağabeyim Jonny'den nefret ediyorum." Sahi miydi emin değilim ama değildiyse benden iyi uydurduğu kesindi.
"Pekala," Pony ikna olmuş gibi omuz silkti ve BigMac'inden bir ısırık alıp yarısını geri bıraktı. Her zaman yemeğini ikiye bölerek yiyordu ve böylece formunu koruduğuna inanıyordu.
Reyna karpuzlu Smoothie'sinden yudumlamadan önce bana bakıp göz kırptı. Gözlerimi kaçırdım ve ayaklandım. "Biz gidelim artık. Zaten zor bir gündü ve saat akşam ona geliyor," diye ekledim.
Pony sorun değilmiş gibi başını salladı. "Tamam, bir daha müdire hakkında onun odasında dedikodu yapmamaya çalış," derken alayla güldü. Güldüm ve yanağından öpüp çantamı aldım. Reyna ile Mc Donald's'tan ayrıldığımızda hemen bana döndü. Konuşmadan önce biraz tereddüte düşmüş gibi bekledi ve dudaklarını araladı. "Neden onu öptün?"
"Yakın arkadaşım çünkü," dedim tuhaflamışcasına kaşlarımı çatıp, "yakın arkadaşlar birbirinden ayrılırken öpüşürler."
"Anladım!" diye güldü yeni bir şey öğrenmenin neşesiyle. "Eee, nereye gidiyoruz?"
"Birkaç dakika yürüyeceğiz. Ev yakın," karşıdan karşıya geçmek için ışıklarda duraksadığımda Reyna da yanımda durdu. "Hala neden bana yardım ediyorsun anlamış değilim," kıkırdadı, "ama iyi arkadaşlar olacağız!" dedi az önceki neşesinden ödün vermeden. "Hey, bu arada Abba'yı tanıyor musun? Belki onunla da iyi anlaşırım!"
Nereden çıkmıştı şimdi bu? Ah, bu kız niye bu kadar hiperaktifti? "Neden ona bu kadar takıldın ki?" Omuz silktim, "alt tarafı sana nazik davranmış."
"Bilmem," dudağını ısırdı ve yoldan geçerken ona tip tip bakan kız grubunu inceleyerek ekledi, "kızları seviyorum!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
👽Uzay Kız ⚢
Short StoryGözlerimi kırpıştırdım. Bu bir çeşit şaka mıydı? "Sen kimsin?" "Reyna Hodwick," parlak yeşil teni ve küçük kel bir kafası olan zayıf kıza istemsizce bakınmaya başladım. Yüzünde ilginç bir makyaj vardı; öyle ki, ela gözlerinin çevresi renkli pırla...
