👽Uzay Kız ⚢

1.5

Vücuduma depoladığım bolca kafeinin etkisiyle zar zor uyuyarak geçirdiğim gece aydınlığa büründüğünde -haftasonu için belli bir planım olmadığından- yapmam gereken öğlene kadar uyumaktı fakat birinin omzumu dürtmesiyle gözlerimi aralayıverdim. "Günaydın, ay çiçeği!" diye şakıdı Reyna, hemen kulağımın dibinde.
Kaşlarımı çattım. "G-günaydın," derken gözlerimi kırpıştırdım. "Neden sabahın köründe uyanıksın?"
Hemen kucağıma koca bir tepsi bıraktı ve sorumu görmezden gelerek yanıma oturdu. "Sana kahvaltı hazırladım," dedi neşeli neşeli, "birkaç ballı pankek ve böğürtlen reçelli çörek. Çörekleri hemen sokağın başındaki fırından aldım!" dedikten sonra içlerinden birini alıp ağzıma doğru uzattı, "ye hadi; çok beğeneceksin!"
Bana beklentiyle bakan ela gözlerini ayırmazken uzattığı çörekten bir ısırık kopardım ve ağzıma attım. "Pekala," dedim kendi kendime, "teşekkürler, Rey."
Kıkırdadı. "İsmimi kısaltman çok tatlı, Marie!" Ayaklandı. "Yumi sabahın dördünde geldi ve Kendall diye bir çocukla randevusu olduğunu söyleyip süslenerek evden ayrıldı," bir şey hatırlamış gibi bana döndü, "bir de bizim için bir şişe pembe şarap getirmiş. Buzdolabına bıraktı." Çok hızlı ve heyecanlı konuştuğunu o da fark etmiş olacak ki duraksadı. Yanakları pembeleşmişti. "Üzgünüm, tüpümü yenileyince biraz enerjim arttı."
Elimi önemsizmiş gibi salladım. "Sorun değil," tepside duran çatalı alıp dilimlenmiş pankeke batırdım, "sanırım bugün biraz sıkıcı geçecek. Eğer istersen Abba'ya mesaj atabilirsin ve belki-
Dudaklarımın üzerine parmağını bastırdı ve susmamı sağladı. "Artık Abba'dan hoşlanmıyorum, Marine," dedi ilk defa asıl adıma vurgu yaparak, "o kız tam bir... sürtük."
Kahkaha attım. Vay canına, sokak ağzını da kullandığına göre sahiden de bize benzemeye başlamış demekti. "O halde gel de biraz televizyon izleyerek vakit öldürelim. Bu, biz insanların en iyi buluşudur," diye söylenirken tepsiyi kaldırdım ve yerimden kalktım. Reyna'nın koluna girip umursamazca omuz silkerek ekledim, "yani en azından benim için öyle. Video oyunu sever misin?"
Heyecanla parlayan gözleri hemen gözlerimi bulduğunda beklemeden başını salladı. "Oyunlara bayılırım!"
"Harika," odadan ayrılırken devam ettim, "bir de oyun konsolunun ayarını yapmama yardım etmelisin o zaman. Ne de olsa şehrin elektiriğini söndürebiliyorsan bu işi kolayca yapabiliyor olmalısın, Bayan Uzaylı."