Project Escape

2. De auto

Een moment lang kijk ik hoe de auto op me afkomt en dan doe ik mijn ogen dicht, wachtend op de klap.

Maar als ik na een minuut de klap nog steeds niet voel doe ik voorzichtig mijn ogen weer open, kijk om me heen en zie dat alles stil staat. Het is net alsof ik in een film op de pauseknop heb gedrukt.

Langzaam probeer ik me te bewegen en als ik merk dat dit lukt stap ik langzaam van mijn fiets af en loop met de fiets aan de hand naar de overkant.
Als ik daar aankom en ik me omdraai beweegt alles weer normaal alsof het nooit was gebeurt.

Hoe kan dit?
Met deze vraag in mijn hoofd loop ik rustig naar huis, denkend aan wat net was gebeurd.
Dit kan toch niet waar zijn, dit kan ik echt niet tegen mam en pap zeggen. Die zullen denken dat ik gestoord of ziek ben...

En toen zonder het te merken doordat wat er net had plaats gevonden was ik al bij mijn huis aangekomen.

Eenmaal thuis aangekomen:

Ik maak de deur open en roep:"Mam, pap ik ben thuis!"
Ik krijg geen reactie dus loop ik door naar de woonkamer. Daar aangekomen zie ik dat alles overhoop gehaald ligt, ook de keuken tref ik het zo aan. Ik pak een mes uit het messenrek en loop naar boven. Als eerste loop ik richting mijn kamer, ik doe zachtjes de deurklink naar beneden en kijk om me heen maar er is niemand te zien. Dan loop ik naar mijn kast, maak me klaar om aan te vallen voor als oemand in de kast zit en maak die voorzichtig open ...
ook daar is niemand te vinden.
Zachtjes loop ik naar de achterkant van mijn bed, kijk eronder en ... ik voel ineens dat iemand me van achter vast grijpt en ik probeer de aanvaller te steken met het mes maar deze ontwijkt de uithaal zonder enige moeite. Al snel komt er nog een in het zwart gekleedde persoon binnen. Ik ben heel even afgeleid hier door en dan komt mijn aanvaller naar voren en maakt mij het mes afhandig, zonder dat ik ook maar iets kan doen.

De persoon kijkt me aan en zegt: "Slaaplekker meisje."
Zonder dat ik nog kan bedenken wat hij ermee bedoeld voel ik een harde klap tegen de achterkant van mijn hoofd, ik val neer en langzaam wordt alles zwart.