Langzaam word ik wakker en kijk om me heen. Ik heb barstende hoofdpijn, alles is draait en is wazig dus knipper ik nog een paar keer met mijn ogen. Als ik wat scherper kan zien besef ik me ineens dat dit niet mijn eigen kamer is.
In paniek zie ik dat de kamer lijkt op een ziekenhuiskamer, die heeft namelijk ook witte muren, allemaal vreemde apparaten en een aparte, onaangename geur.
Het vreemdste vind ik nog dat er geen raam in de kamer zit.
Plotseling hoor ik de deur opengaan en zie ik een man van middelbare leeftijd naar binnen lopen. Hij gaat op een stoel, die aan het uiteinde van mijn bed staat, zitten en zegt "Hallo, ik ben dokter Liang."
Ik kijk hem vreemd aan en vraag: Waarom ben ik hier?
Maar zodra ik dit probeer komt er alleen een beetje gerochel en een heel zacht geluidje uit mijn keel.
De dokter merkt dit op en roept een verpleegste bij zich, hij fluisterd wat en de vrouw loopt al snel weer de kamer uit.
Na een tijdje komt de vrouw terug en geeft mij een bekertje met witachtig spul erin. "Drink dit maar op en je zult je snel beter voelen", zegt dokter Liang met een vriendelijke glimlach.
Ik krijg het bekertje en ik drink het snel op. Ik merk meteen dat mijn oogleden heel erg zwaar worden en dat mijn gezichtsveld wazig word. En zo val ik al snel in een hele diepe slaap.
JE LEEST
Project Escape
Adventure4 tieners komen erachter dat ze speciale vaardigheden (krachten) hebben. Ze worden allemaal ontvoerd als proefpersonen. Als ze proberen te ontsnappen uit het geheime en streng bewaakte laboratorium waar ze vast gehouden worden, wordt het moeilijk en...
