Project Escape

4. Wakker worden

Ik werd wakker omdat ik de hele tijd mijn naam hoorde in mijn oor. "Melissa! Melissa wakker worden! Hallo, aarde aan Melissa!"

Met een zucht doe ik mijn ogen open en kijk in de ogen van een vreemde.

"Hallo, umh wie ben jij?" Vraag ik voorzichtig.

"Hallo, ik ben dokter Mara." Zegt de vrouw.

"Maar noem mij maar gewoon Mara."Zegt ze met een glimlach.
Ze kijkt me nog even aan en zegt dan:"Heb je honger? Het is namelijk etenstijd."

Umh oke, dat kan maar waar ben ik? Ik kan me niks meer herinneren van hoe ik hier terecht ben gekomen.

Ze kijkt mij met een schuin hoofd aan en zegt: "Melissa, je hebt een flinke hersenschudding opgelopen met waarschijnlijk hoofdletsel, je herinneringen komen waarschijnlijk niet meer terug." "En om antwoord te geven op je vraag... umh je ligt op de behandelafdeling van het ziekenhuis maar je wordt vandaag naar een andere kamer overgeplaatst. Dat wordt voorlopig jouw kamer."

"Loop je even mee naar de kledingruimte? Dan kun je je wat leukers aantrekken."

Ik loop mee naar buiten en kom uit in een witte en kale gang, daar lopen we om de hoek naar de kledingruimte waar tegenover de eetzaal is.

Eenmaal aangekleed en in de eetzaal aangekomen.

Ik kijk verbaasd om me heen en zie dat er niemand anders in de zaal is."Waar is iedereen?"Vraag ik.

"Hoe bedoel je iedereen?"zegt Mara.

"Nou ik dacht dat er meer mensen zouden zijn."

"Ohhh, nee iedere patiënt heeft andere eet tijden omdat het anders te druk wordt en jullie moeten wel snel kunnen herstellen, hé? "

"Oh oke."Zeg ik teleurgesteld en begin aan de eenzame maaltijd.

Nadat ik klaar was met eten liep ik met Mara mee naar mijn nieuwe kamer.

Oh wat wordt dit een saaie revalidatie zeg, denk ik bij mezelf .

3 uur later

Als ik "mijn" spullen allemaal een plekje gegeven en de kleding die ik van Mara gekregen heb in de kast gehangen.
Ga ik op het bed liggen en staar naar het plafond denkend aan mijn beste vriendin Ilse, mijn ouders en mijn broer Liam want die kan ik gelukkig nog herinneren. Maar vooral probeer ik mijn herinneringen op te halen van het ongeluk maar dat wil maar niet lukken. Denkend daaraan heb ik niet gemerkt dat dokter Liang mijn kamer binnen is gekomen. Pas als hij zegt:"Melissa, ga je mee? Ik moet nog een paar tests uitvoeren. "

Zuchtend sta ik op en loop ik achter hem aan.