Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφαλαιο 10

Kira's Pov

Δευτέρα ξανά και παρόλο που ήθελα αφάνταστα να συναντήσω τα παιδιά, βαριόμουν απίστευτα να σηκωθώ από το κρεβάτι .Το Σάββατο βράδυ δεν μπόρεσα να πάω έξω μαζί τους γιατί διάβαζα για ένα διαγώνισμα στην χημεία και ούτε την Κυριακή τους είδα καθόλου. Μου είχαν λείψει οι φίλοι μου.

Από τότε που γνώρισα τους Bangtan Boys, όπως αυτοονομάζονται, η ζωή μου είναι τόσο διαφορετική. Πρώτη φορά τρελαίνομαι να πηγαίνω στο σχολείο γιατί θελω να περνάω όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο μαζί με τους νέους μου φίλους. Πρώτη φορά είμαι μέλος μιας τόσο μεγάλης παρέας, πίσω στην Αμερική είχα μόνο δυο φίλες με τις οποίες μάλωνα συνέχεια.

Σκεπτόμενη το πόσο τυχερή ήμουν, ντύθηκα και ετοιμάστηκα να φύγω. Παντα πήγαινα με τα πόδια επειδή το Λύκειό μου δεν ήταν μακριά από το σπίτι της θείας μου και μου άρεζε να περπατάω. Έβαζα τα ακουστικά και ξαφνικά ο κόσμος γύρω μου άλλαζε, γέμιζε χρώματα και έμοιαζε πιο ενδιαφέρον. Ο χρόνος ήταν σαν να κυλούσε με τον ρυθμό της μουσικής.

Έτσι και σήμερα πήγαινα στο σχολείο με τα ακουστικά στα αυτιά και δεν άκουγα την κόρνα από το αμάξι πίσω μου. Έπειτα από κλάσματα δευτερολέπτων, σαν να άκουγα κάποιον να φωνάζει 'Κίκο';

Στην αρχή σκέφτηκα πως προφανώς φωνάζανε κάποια Κορεάτισσα, μετά όμως θυμήθηκα πως από εδω και στο εξής με λένε κι εμένα έτσι. Γύρισα λοιπόν το κεφάλι βγάζοντας τα ακουστικά από τα αυτιά μου και αντίκρισα δίπλα μου πια ένα μπλε τζιπάκι, λιγο μικρότερο από του Jin, από το παράθυρο του οποίου έβγαζε το κεφάλι του ο Suga.

"Άντε Κίρα, δέκα ώρες σε φωνάζω!" Είπε νευριασμένος.

'Ωχ, ακόμα δεν αρχίσαμε...' σκέφτηκα.

"Καλημέρα." Άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου και μπήκα μέσα. Δε φορούσε κατάλληλα ρούχα για το σχολείο, φορούσε απλά ένα bomber με σχέδια, άσπρη μπλούζα και σκισμένο στα γόνατα ανοιχτό τζιν.