"Τι κάνεις εκεί;" τον ρώτησα οταν άρχισε να ψεκάζει.
"Εγώ εσένα θέλω." Διάβασα δυνατά οταν απομακρύνθηκε. "Suga, τι πάει να πει αυτό;"
Αποκλείεται να συνέβαινε αυτό. Απλώς αποκλείεται, δε μπορεί. Παίζει μαζί μου; Να το εννοεί με την καμία. Άλλωστε δ...
Σταματάει να παίζει την μελωδία που τόση ώρα πλανιόταν στο δωμάτιο με τέτοιον τρόπο που δε ξέρω αν τελείωσε ή αν απλά αυτός την διέκοψε.
Σηκώνω το κεφάλι μου προς το μέρος του και διαπιστώνω πως με κοιτάζει πάνω από τον ώμο του.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Βαρέθηκες;" με ρωτάει.
Εγώ κουνάω το κεφάλι αρνητικά και πάω να πω 'όχι' όμως η φωνή μου έχει βραχνιάσει, έτσι που μετά βίας ακούγομαι.
Βρισκόμαστε στην μουσική αίθουσα του σχολείου, Τρίτη απόγευμα. Είμαστε μόνο οι δυο μας, εκείνος παίζει το πιάνο και εγώ έχω κάνει κατάληψη στον μοναδικό καναπέ που διαθέτει η σχολική αίθουσα.
Τόση ώρα, εκτός από το πιάνο και τις ανάσες μας τίποτα δεν ακουγόταν και μου άρεσε αυτό.
Και η σιωπή αλλά και η μουσική του με βοήθησαν να ταξιδέψω με τον νου μου μακριά, να χαθώ στις σκέψεις μου.
Και δε μπορούσα να σκεφτώ τίποτε άλλο πέρα από την χθεσινή νύχτα.