Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 21

Η ίδια μέρα από άλλη οπτική γωνία...

SUGA's Pov

Δεν κοιμήθηκα καθόλου το βράδυ από το να την σκέφτομαι. Να σκέφτομαι πόσο πολύ με είχε τρομάξει όταν δεν την βρίσκαμε και πόσο πολύ χάρηκα όταν είδα πως ήταν καλά.

Με έπιανε ανατριχίλα όταν συλλογιζόμουν το τι θα μπορούσε να της συμβεί κι αν όντως γινόταν κάτι τρομερό, η τελευταία μας κουβέντα θα ήταν καβγάς;

Πονούσα και μόνο τολμώντας να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς εκείνη. Όμως δεν την ήθελα μόνο ζωντανή και να χαίρει άκρας υγείας. Την ήθελα και δικιά μου, μόνο δικιά μου και κανενός άλλου.

Δεν έκανα τον κόπο να την πάρω τηλέφωνο το πρωί καθώς ήξερα πως θα κοιμόταν. Αποφάσισα να της στείλω μήνυμα γύρω στις δώδεκα, η απάντησή της δεν με ικανοποίησε.

Δε θα το έβαζα έτσι κάτω. 'Δώσε της χρόνο.' μου έλεγε ο Namjoon μα δεν είχα να της δώσω. Ήμουν ανυπόμονος, είχα να την νιώσω πάνω από μέρα και δεν το άντεχα που μου ήταν θυμωμένη.

Γιατί η Κίρα ήταν η ειρήνη και γαλήνη μου σε αυτόν τον χαοτικό κόσμο και δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω να μου φύγει.

Έτσι πήρα ένα από τα πολλά σπρέι μου και την μαύρη, πρόχειρη χειρουργική μου μάσκα και κίνησα για το σπίτι της.

Βρήκα έναν πανέμορφο για βανδαλισμό τοίχο που έβλεπε απευθείας στο παράθυρό της και ξεκίνησα να ψεκάζω.

Ίσως να έλιωνε μόλις το έβλεπε και να με συγχωρούσε. Ίσως να νευρίασε περισσότερο λέγοντας πως θα την βάλω σε μπελάδες. Ίσως πάλι και να μην το έδινε πολύ μεγάλη σημασία αφού της είχα ξανακάνει κάτι τέτοιο το βράδυ που την φίλησα για πρώτη φορά.

Δεν με ένοιαζε καθόλου όμως, γιατί ήταν κι αυτό μια προσπάθεια να της ζητήσω συγνώμη. Και η Κίρα άξιζε κάθε προσπάθεια. Χώρια που για αυτήνα θα μπορούσα να γράψω σε όλους τους τοίχους της Σεούλ.

Και πάλι θα το άξιζε.

Κατέφτασα σπίτι μου γρήγορα καθώς δεν είχα όρεξη να παω πουθενά αλλού.

'Θέλω να πάω μόνο σε εκείνην.'

Ήξερα όμως πως δεν θα ήθελε να με δει. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Ήλπιζα πως το στιχάκι θα το άλλαζε αυτό οπότε και η ψυχολογική συντριβή μου ήταν σχετικά μεγάλη όταν μου έστειλε μήνυμα να μου πει πως δεν αρκούσε.