Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 22

"Suga? SUGA!" Συνεχίζω να φωνάζω στο κλειστό τηλέφωνο, κανείς δεν μου απαντάει όμως.

Τα μάτια μου βουρκώνουν καθώς γυρίζω να αντικρίσω τους επίσης αγχωμένους φίλους μου.

"Είναι στο τμήμα." Αναφώνησα.

Όλοι με κοίταξαν έκπληκτοι και πολλά στόματα έπεσαν. Δεν μπορούσαν ούτε κι αυτοί να το πιστέψουν. Τους είχε έρθει εντελώς απροειδοποίητα η είδηση.

Όπως κι εμένα. Κι εμένα με είχε πιάσει απροετοίμαστη. Δεν είχα ιδέα τι θα γινόταν και τι θα μπορούσα να κάνω για να βοηθήσω την κατάσταση.

"Μα πως;"

"Τι έγινε;"

"Κίκο, τι σου είπε;"

Οι ερωτήσεις αρχίσανε να πέφτουν βροχή μόλις ξεπέρασαν το πρώτο σοκ.

"Τίποτα δεν είπε!" Φώναξα εγώ νευριασμένη και πέταξα το κινητό μου με δύναμη.

Είμαι σίγουρη πως αν δεν προσγειωνόταν στον καναπέ και έσπαγε θα το μετάνιωνα αυτό το ξέσπασμα.

Άρχισα να κλαίω με λυγμούς μέσα στην αγκαλιά του Jimin, ήμουν υπερβολικά ταραγμένη και φοβισμένη.

Τα μικρά χεράκια του γλυκού αγοριού που έτριβαν απαλά την πλάτη μου με βοήθησαν να ηρεμήσω και να καταφέρω να τους πω όσα ήξερα.

"Διέρρηξε το μαγαζί λογικά, αφού είπε πως κατάφερε να παίξει με το πιάνο και έχει πάνω από ώρα που έκλεισε η αγορά." Μίλησα.

Προβληματισμένοι οι φίλοι μου κοιτάζονταν μεταξύ τους. Οι μισοί αναρωτιόντουσαν τι θα κάναμε και οι άλλοι μισοί απορούσαν πως μπόρεσε ο φίλος μας να φερθεί τόσο ανεύθυνα.

Μόνο ο Taehuyng έμεινε σιωπηλός καθώς κοιτούσε μέσα στα μάτια μου. Μόνο εκείνος ήξερε κάτι παραπάνω και τον καταλάβαινε.

Με το που μπαίνει η θεία μου στο δωμάτιο, τρέχω προς το μέρος της.

"Ω Άντζι, χρειάζομαι την βοήθειά σου!" Την παρακαλάω και της εξηγώ την ιστορία.

Το όλο θέμα την προβληματίζει και κάνει ένα τηλεφώνημα στο τμήμα. Καταφέρνει να μάθει πως το αγόρι μου βρίσκεται στο κρατητήριο και περιμένουνε τον ιδιοκτήτη του καταστήματος να παρευρεθεί για να καταθέσει τις κατηγορίες.

Η εικόνα του αγαπημένου μου Yoongi πίσω από τα κάγκελα της στενής εμφανίζεται στο μυαλό μου και τρομοκρατεί κάθε εγκεφαλικό μου κύτταρο. 'Δε μπορεί να συμβαίνει αυτό!'