Κορέα (SUGA BTS greek Fanfiction)

Κεφάλαιο 20

Σηκώνομαι το πρωί κατά τις έντεκα και ευγνωμονώ τον Θεό που είναι Σάββατο. Το χέρι μου είναι πολύ καλύτερα, γεγονός που οφείλεται λογικά στο ότι έβαλα τρεις φορές πάγο το βράδυ.

Θα ήταν ψέματα αν έλεγα πως το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ο χθεσινός μας καβγάς. Φαίνεται είχα ακόμα ενεργοποιημένη την λειτουργία αναισθησίας, όπου το μόνο που με ένοιαζε ήταν να κοιμηθώ.

Όταν όμως ανοίγω το κινητό μου και βλέπω πως δεν έχω καμία αναπάντητη κλήση από εκείνον, τότε είναι που όλα τα συναισθήματα μου χτυπάνε ξανά την πόρτα.

Δάκρυα απειλούν να τρέξουν για άλλη μια φορά μα τα κρατάω πίσω. Δεν ξέρω αν αυτός ο καβγάς σήμαινε και τον χωρισμό μας και αυτό με αγχώνει.

Αποφασίζω όμως να μην μείνω μέσα μια τέτοια μέρα, καθώς σπάνια βλέπεις τέτοια λιακάδα μες το καταχείμωνο.

Παίρνω τηλέφωνο το πρώτο άτομο που μου έρχεται στο μυαλό, τον Taehuyng. Έχω ανάγκη να βγω τώρα από το σπίτι.

Ο φίλος μου μού λέει πως δεν μπορεί να βγει το πρωί και κανονίζουμε να πάμε βόλτα το απόγευμα.

Εγώ όμως δεν μπορώ να περιμένω μέχρι τότε,οπότε ντύνομαι στα γρήγορα και φεύγω μόνη μου.

Με το αστικό ανεβαίνω στο κέντρο της Σεούλ και κόβω βόλτες μόνη μου να βρω κάποιο καφέ με ελεύθερα τραπέζια να φάω πρωινό.

Βρίσκω ένα και κατευθύνομαι προς τα εκεί, ένας πεζός όμως πέφτει πάνω μου και με ρίχνει κάτω.

"Ωχ συγνώμη! Δε το ήθελα, είσαι καλά;" Μου δίνει το χέρι του κι εγώ το παίρνω. Με βοηθάει να σηκωθώ.

"Καλά είμαι." Αναστενάζω.

"Σίγουρα; Ωχ το παντελόνι σου!" Λέει.

Κοιτάζω και βλέπω πως το μικρό σκίσιμο στο γόνατο έχει ανοίξει υπερβολικά πολύ. Γελάω όμως.

"Δεν πειράζει, κι έτσι ωραίο είναι."

Γελάει κι εκείνος. Τον κοιτάζω λίγο καλύτερα. Έχει καστανά μαλλιά και κάποιον μου θυμίζει.

Τον Suga. Του φέρνει αρκετά.

Ε λοιπόν εντάξει εμένα ακόμα μου φαίνεται πως οι Κορεάτες μοιάζουν μεταξύ τους. Όποτε ένα από τα μειονεκτήματα του να ζεις στην Κορέα είναι πως βλέπεις συχνά τον πρώην σου.