Melez Prenses

4- MP

Telaşla küçük klubeden çıktım herkes kabilenin ortasında meydanda toplanmıştı onlara doğru yürüdüm fakat kabilenin reisi herkesi yataklarına geri yolladı itiraz kabul etmede ,kabile büyükleri aralarında birşeyler tartışıyordu klubeye dönmedim olanları öğrenmeliydim merak ediyordum çadırlardan birinin arkasına gizlenmiştim olanları net bi şekilde görebiliyordum . İki kişi Rati yi taşıyıp meydanın tam ortasınakoydukları  büyük tahtanın üzerne yatırdılar Rati acı içinde inliyordu  benim klubesinde kaldığım adı esme olan yaşlı kadın Ratinin yanına giderek onu iyice kontrol edip inceledi Esme Şifacıydı ama bu defa anlamayan gözlerle kabile reisine bakıp bunun doğal birşey olmadığını söyledi -Rati-ma hamile karnında bi çocuk var ama bu hiç normal değil başka birşey var bunu daha önce kimsede rastlamadım' dedi.. Rati çığlık atmaya başlamıştı Esme geliyor diye bağırdı daha yakınına gitmem lazımdı Ratiyi seviyordum hiç sahip olamadığım kız kardeşimdi o benim,  kısa zamanda buradaki işlerin nasıl yürüdüğünü herşeyi anlatıp öğretmişti ..

küçük kalabalığı yararak yanına gidip ellerini tuttum - Lalita bu nasıl oldu bilmiyorum inan bilmiyorum ama korkuyorum onu bırakma  diyerek tiz bi çığlık attı bu çığlığın ardından siyah saçlı bir bebek dünyaya geldi esme onu kucağına aldığında 

-Bu bebek lanetli şeytan burada olmamalı dedi etrafta yaşlı genç kim varsa esme yi destekliyordu 

kabilenin resisi bebeği eline alıp gecenin karanlığında gökyüzüne doğru tutarak dilini anlayamadığım bir dua okudu :

- amoraamı-ne  asstalyofs mı-nafeltas diblomsn-mennaşşah

 menneşşahmırne-nie diabloo 

derken devam etti ne yaptığını anlayamıyordum sıcak bir havaydı  birden soğuk bir rüzgar estiğinde insanlar bebekten iyice irkilmişti.. Ratiye baktğımda boş gözlerle bebeğe bakıyordu birden gözleri kapandı ellerini tuttuğumda soğukluğu anladım ölmüştü.

Yaşlılar bebeği öldürmenin uygun olacağını söylüyorlardı ben yanlarına gittiğim an susup boş gözlerle bana baktılar onlara : bebeği öldüremezsiniz o benimle Rati bana emanet etti onu kimse zarar vermeyecek diyerek bebeği alıp oradan uzaklaştım. Ondaki tuhaflığın farkındaydım ama  yinede karşı koyamıyordum. Bu küçük bebeğe isim vermem gerekiyordu adını Yaksha olmasına karar verdim..

Zaman hızla akıp giderken yaksha inanılmaz bir hızla büyüyordu normal çocuklar gibi yiyecek besin tüketmezken benden yani benim kanımdan besleniyordu. Kimsenin görmesi bilmesi gerekmiyordu biri fark edecek olursa yaksha ya zarar vereceklerini biliyordum oda bunun farkındaydı ama büyümesi inanılmaz hızlıydı çevredeki insanlar ona yaklaşamıyordu Şiva bile ben onunlayken yanıma gelmiyordu hatta ondan nefret ediyordu tam 1 yıl içinde yaksha benim boyuma gelecek kadar büyümüştü bir gece ortalıktan kayboldu onu birdaaha göremedim... 

Günler akıp giderken üzerinden tam 2 yıl geçmişti Şivayla evlenmiştik daha yeni doğmuş bir bebeğimiz vardı bir kız ben  melez olmama rağmen bunun nasıl olduguna hayret ediyordum hayatım ilginç bir hal almaya başlamıştı Şiva hala benim nasıl bir yaratık oldugumun farkında değildi bilmesini benden uzaklaşmasını istemeyecek kadar çok seviyordum onu. Hamile oldugum dönemde dolunayda dönüşüm geçirmemiştim ve açıkçası bundan korkuyordum sonucunun benim ölmem veya kızımın ölmesi olmamasını ummuştum ama ikimizde sağlıklıydık Esme bu zaman zarfında hep benimleydi belli etmesede vucudumun anormalliğinin farkındaydı çünkü hamile kalıp doğurmam çok kısa sürede gerçekleşmişti sadece 4 ay kadar burada zaman kavramı olmadıgı için kimse umursamadı ama esme herşeyi biliyormuşcasına hareket etmişti. 

Gece uyuduğum sırada dışarıda bizi izleyen birinin olduğunu vampir iç güdülerimle anlamıştım kalkıp dışarı çıktığımda bir çift kol beni kendine çekip inanılmaz hızla ormana doğru soktu gördüğüm bir çift soğuk mavi gözler bana baktı bu Yaksha ydı 

-uzun zamandır seni izliyorum sita ikimizde ne olduğunu biliyoruz aile kurmuşsun ama bunların hepsi sahte senin için doğdum melez prenses ve sende şimdi aileni bırakıp benimle geliyorsun başta ailen olmak üzere bu kabilede kim varsa hepsinin kanını son damlasına kadar içerim ve senin gücün beni durdurmaya yetmez çok açık konuştum şimdi gideceğiz ve sen birdaha onları görmeyeceksn.

-Yaksha benden bunu isteyemezsin Kaliyi ve Şivayı bırakamam 

-kızın normal doğdu değil mi sita senin gibi bi canavar olarak değil bunlar nasıl oldu biliyormusun. Esme cadısı sayesinde senin baştan beri nasıl bir yaratık olduğunu bildiği halde sana ilaçlı su verdi değil mi aslında sana büyü yaptıgının farkında değilsin kızın bu sayede doğdu bunları biliyorum çünkü ben herşeyi bilirim aklının alamayacağı şeyleri. Sen benimsin daha doğmadan benim olduğunu biliyordum. Oradakiler normal insanlar zaman gectikçe Şiva yaşlandıkça Kali büyüdükçe sen hep aynı kalacaksın peki bu nasıl olacak o zaman anlamayacaklarmı sanıyorsun o zaman ailenin yüzüne nasıl bakacaksın.. Zaten itiraz hakkın yok benimle geliyorsun gelmezsen benim gibi vampir olanlar bu köyde karınlarını doyuracaklar..

 yaksha haklıydı bir bakıma burada kalamazdım ailemi seviyordum ve onları tehlikeye sokamazdım en az yaksha kadar güçlüydüm ama o şeytanın ta kendisiydi bunu o doğarken zaten biliyordum söyledikleri doğruydu sonsuz bi hayatım vardı ve bu hayata kimseyi çekemezdim melez olmak arafta olmak gibiydi kızımı ve aşkımı kendim gibi bir yaratığa dönüştürmemeliydim . Yaksha çok değişmişti siyah uzun saçları gece  kadar buz mavisi gözleriyle çok daha olgun duruyordu gözlerini donuklaştırarak bana baktı elini uzattı o elleri tutmak zorundaydım . Arkamdan sahip olduğum tek  son çocugum ve aşkımı bırakarak uzaklaştım o an artık sadece yaksha vardı...

-----------------------------

 bir dahaki bölümde multimedia da yaksha chuck(Şiva) amy Jamie yi görceksiniz ;)