PRZERWANE ❌
Jak potoczą się losy osiemnastolatki, która pewnej uroczej nocy zawisła na siatce i została ocalona przez śmierdzącego cygarami rockmena? Czy właśnie taki obrót wydarzeń da jej odpowiedzi na nurtujące ją pytania? Wszystko to był jedynie...
Ano dzień dobry xd Witamy marzec, a ja się opierdalam w najlepsze...ale no coż, SZKOŁA. W ferie nie udało mi się kompletnie nic naskrobać, weny brak. Dobra zapraszam na epizodzik 13-sty ;)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Obudziłam się trochę niezwyczajnie, ponieważ miałam dziwny sen. Widziałam Rossa, dużo krwi i ludzi wokół niego, krzyki. Potem nastąpiła biel, wisiała kroplówka i...tam na łóżku leżał mój brat, dokładnie tak, jak teraz. Jednak od rzeczywistości odróżniał go fakt, że z kimś rozmawiał. Była to dziewczyna o długich czarnych włosach. Siedziała tyłem do mnie, trzymała jego rękę. Gwałtownie podeszłam do nich, by móc zobaczyć jej twarz, a potem...potem się obudziłam. Nie udało mi się. Nagle otworzyłam oczy, bez krzyków, czy przerażenia. Czułam się, jakbym śniła na jawie. Wszystko było tak realne, tak znajome. A ta dziewczyna, kogoś mi przypominała.... Przetarłam dłońmi twarz i podniosłam się leniwie do pozycji siedzącej. Przez chwilę zawiesiłam wzrok na ścianie tuż przede mną, z głową zupełnie wypraną z myśli. Wydarzenia ze snu powoli zaczęły ulatniać się z pamięci i wnet wyparowały pozostawiając po sobie tylko nieuzasadnione obawy zagnieżdżone w sercu.
Spojrzałam na telefon, by dowiedzieć się, która jest godzina. Na wyświetlaczu pokazała się 9:54, na co tylko cicho westchnęłam. Wstałam niechętnie z łóżka i niczym żywy trup doczłapałam się do okna, by odsunąć zasłony. Pożałowałam tego szybciej, niż przypuszczałam. Zamrugałam kilka razy, by przyzwyczaić oczy do oślepiającego światła dziennego i wróciłam skąd wyruszyłam. Usiadłszy na posłaniu w dłoń wpadło mi znów urządzenie, które wydało dźwięk oznajmiajacy mi, ze otrzymałam wiadomość. Odblokowałam ekran i jednym stuknięciem palca otworzyłam skrzynkę odbiorczą. Spojrzałam na nadawcę, wyświetlił się jakiś numer. W tekście wiadomości było jedynie "O której?". Zmarszczyłam brwi nie od odrywając wzroku od ekranu i niepewnie zaczęłam wystukiwać na klawiaturze odpowiedź "Kto ty?". Po chwili otrzymałam kolejną - "Ash...". Zaśmiałam się wyczuwając jego zażenowanie w sposobie, jakim to napisał i po chwili namysłu rzuciłam w odpowiedzi "Koło 16". Odłożyłam urządzenie na łóżko i rozejrzałam się za moimi ubraniami. Wtedy przypomniałam sobie, że muszę wrócić do domu po swoje rzeczy, w końcu wyjeżdżam. Chwyciłam niechętnie swoje kilkudniowe już odzienie i wyszłam, by skierować się do łazienki. Idąc wzdłuż korytarza usłyszałam jak echem odbijają się czyjeś słowa. Poznałam głos Nathana. Sprawiał wrażenie zdenerwowanego. Potruchtałam do balustrady przy schodach i wychyliłam się lekko zza ściany. Zobaczyłam ów przyjaciela, stojącego w otwartych drzwiach naprzeciw...dziewczyny. Wysoka, szczupła blondynka, o kręconych włosach, elegancko ubrana. Jakby znajoma. Wymachiwała rękami krzycząc co drugie słowo jakieś przekleństwa, a on próbował ją chyba uspokoić. - Czego jeszcze tu szukasz? Wszystko między nami skończone, kiedy w końcu to zrozumiesz? - chwycił ją za ramiona, była to jego dziewczyna, ta którą widziałam wtedy na imprezie. - Nigdy! Nie miałeś prawa mnie tak potraktować! - krzyczała. - Uspokój się. Nie zachowuj się, jakbym był twoją własnością.
